lost

Lost 6

Ik stond voor de deur van mijn moeder haar huis. Ik herinnerde het me maar al te goed. Dit was het huis waar ik opgegroeid was. De geweldige momenten kwamen terug. Ik moest daar wel gestaan hebben met een hele grote glimlach. Toch lukte stilstaan niet, zo zenuwachtig was ik. De bel waar ik zojuist op gedrukt had klonk nog door het huis. Ze moest het wel gehoord hebben. Zo hoorde ik ook even later iemand de trap aflopen. Ik zag haar de deur van het slot halen.

flashback-

Eindelijk had ik van al mijn mogelijk heden de plus en min punten beschreven. Het kwam er op neer dat Nina naar mijn moeder of naar haar vader zou gaan. Eerst wou ik naar mijn moeder, ze is en blijft toch mijn moeder. Ze is ook een schat van een vrouw en ik heb in mijn jeugd niets ergs meegemaakt dat aan haar lag. Tuurlijk had ik zo mijn tiener problemen maar mijn moeder kon ik het toch altijd wel mee vinden. Mijn moeder dus. Ik ga er binnenkort heen. Bellen durf ik niet, ik ga gewoon.

-einde flashback-

Ze opende de deur en keek me aan. Ze moest nadenken, dat was duidelijk. Toen ze besefte wie er voor haar neus stond veranderde haar gezichtsuitdrukking. Ik zag de verbazing en het verdriet. Ze had het er duidelijk moeilijk mee. 'Mam, ik vond het tijd om langs te gaan.' Meer moed had ik niet, niet de moed om nog meer (misschien we pijnlijke) woorden uit te spreken. 'Kom binnen,'zei mijn moeder. Ze liep voor me uit de woonkeuken in, bood me een kop koffie aan en ging bij me zitten. 'Nou mam, mijn dochtertje is nu zes en ik vond het tijd worden dat je haar leert kennen.' Mijn moeder gaf me gelijk en zij dat ik erg veranderd was afgelopen jaren. Waarop ik dacht; mam dat zou jij toch moeten begrijpen je word ouder van zwanger zijn, maar toch wist ik dat ik me ook anders ben gaan kleden en mijn kapsel totaal veranderd was. 'Tja, in zes jaar kan veel gebeuren.' Mijn moeder keek me raar aan en kon een soort van gedachten lezen. 'Schat, ik ken je langer dan vandaag ondanks dat je lang weg geweest bent zal je nog altijd mijn dochter zijn. Waarvoor kom je?' Stotterend kwam er iets uit. 'Ik-k-k ga-a op st-tudie en zoek een plekje voor mijn dochter.' Het was een hele opluchting om dat verteld te hebben. Naar beneden kijkend wacht ik op een antwoord, maar het bleef stil. Mijn moeder stond op en vroeg me weg te gaan. Ik moest haar maar bellen.

------------------------------------------------

Heyhey

Kort hoofdstukje
Ik weet waar ik dit verhaal naar toe wil laten gaan maar weet niet heel goed. Ik weet ook dat het nu nog niet heel spannend is maar het is de bedoeling dat dit snel komen gaat. Zelf ben ik ook wel beetje klaar met haar normale leventje. Dus blijf lezen en ervaar haar nachtmerrie? Of is het toch een geweldige vakantie?

Votes, comments en promoten mag altijd tips zijn ook welkom.
Xx Dinise