lost

lost 4

Al vrij snel nadat Nina bijgekomen was mocht ze naar huis. Ze heeft uiteindelijk 2 weken in dat kille hok gelegen. Ik zelf kreeg de rillingen als ik er naar binnen ging. Een hekel had ik dan ook aan ziekenhuizen. Nina had nu vakantie waarvan ze dus al een week in coma gelegen heeft. Met nog een week te gaan moest ik haar dus nog gaan vertellen dat ik zou gaan studeren. Inmiddels is het duidelijk dat ik 14 mei zou vertrekken, nu leek dit ver weg maar ik besefte me maar al te goed dat met alles wat ik nog regelen moest deze dag zo aangebroken was. Terwijl ik bezig was met nog wat bank zaken en mijn studiefinanciering speelde Nina met een vriendinnetje. Ze waren met de poppen bezig, zelf vond ik dit als kind nooit zo vermakelijk maar zolang Nina zich er nog mee vermaakt laat ik haar. Soms best fijn even bezig te kunnen zijn en je geen zorgen hoeven maken om je dochter. Ik hoorde een bonk gevolgd door hard gehuil. Okay, dat geen zorgen hoeven maken laat maar zitten. Ik rende naar boven naar Nina haar kamer. Daar lag Nina haar vriendin, Nina zelf zat in een hoekje met haar benen hoog opgetrokken en haar knieën in haar ogen. Ik liep naar Kim, (zo heet Nina haar vriendin) ik tilde haar op en zette haar op bed. Haalde gauw een koelzak deed er een washand omheen en liet Kim haar hoofd koelen, hierna liep ik naar Nina, ze moest huilen. ‘Nina waarom deed je dat?’ Ze zei niets en kon alleen snikken. ‘I-i-kkk… Ze pakk-tte m-mijn pop.’ Op dit soort momenten denk ik echt; maakte ik als kind ook altijd problemen van zulke dingen? ‘Nina,’zei ik. ‘Misschien was het niet zo lief van Kim jou pop af te pakken.’ Nina knikte heftig. ‘Maar duwen mag ook niet en dat weet je. Ga maar gauw je excuus aanbieden aan haar en zij aan jou voor het afpakken van je pop.’ Moeder zijn is vaak best zwaar bijvoorbeeld op deze momenten waarop je ze moet ‘straffen’. Ik hoorde iets wat op de bel leek, het bleek inderdaad de bel te zijn. Ik deed open en liet Kim haar moeder binnen. ‘Hebt u een momentje dan haal ik ze even op.’ Voor ze antwoorden kon liep ik naar boven. Nina had blijkbaar al gehoord dat ze er was. Aan haar ogen was duidelijk te zien dat ze gehuild had, aan Kim kon je dit al niet meer zien. Natuurlijk werd er gevraagd wat er gebeurd was. Ik vroeg of Nina en Kim het zelf wilden uitleggen en zo deden ze dat.

Ze waren weg en wij gingen eten. ‘wat eten we,’vroeg Nina. ‘Pannenkoeken.’ Er kwam luid gejuich vanuit de kamer. Smullend aan onze pannenkoeken vertelt Nina dat haar poppen er nu heel mooi uitzien. Ik dacht dat dit nu wel het goede moment zou zijn haar te laten weten dat ik voor een half jaar naar Amerika ga. En zo doende.

‘Nina, mama moet jou iets belangrijks vertellen.’

‘Wat dan?’

‘Mama gaat een half jaartje naar Amerika.’

‘Waar is dat?’

‘Dat is heel ver weg. Ik ga daar naar school.’

‘Maar mama je kunt bij mij op school komen.’

‘Zo makkelijk is dat niet, ik ga naar een school voor hele slimme mensen.’ Nadat ik dat zei besefte ik dat ik mezelf nu slim noemde. Ik lachte.

‘Mama waarom lach je?’

‘Oh niks schat.’

Ik hervatte mijn verhaal en aan het eind moest Nina huilen. ‘Nina, ik kom wel weer terug hoor. Ik ga ervoor zorgen dat jij ergens kunt verblijven in de tussen tijd en dat wanneer je me nodig hebt je altijd bellen kunt.’ Ze ging op mijn schoot zitten en ik knuffelde haar stevig. Het leek erop dat ze in slaap ging vallen. Voor ik het doorhad deed ze dit ook. Ik tilde haar naar boven. Het was dat ik sterk was maar soms was het toch duidelijk dat er mannen kracht ontbrak. Ik ging nog even bij haar liggen en dommelde zelf ook al snel in slaap.