lost

lost 15

(Sam pov.)

‘Hey, dit is de voice-mail van Eva. Ik ben op het moment niet bereikbaar, spreek een bericht in na de piep.’ *pieeep* Verdorie, waarom nam ze nou niet op? Ik drukte weg, inspreken deed ik nooit. Later zal ik haar opnieuw proberen te bellen.  Ik moest me maar niet teveel zorgen maken, ze was immers mijn ex en exen zijn verleden tijd. Oke, in mijn geval niet helemaal waar, gezien ze een dochter van mij op de wereld heeft gezet, maar laat ik me maar niet teveel zorgen maken.

(Eva pov.)

‘Slet word wakker!’ Ik werd helemaal door elkaar gerammeld. Ik opende mijn ogen en de man keek mij strak aan. ‘Au.’gilde ik. Niet, omdat de man me pijn deed maar door een steek in mijn buik. Ik kromp in elkaar.

‘Wat was dat!? Ik deed je geen pijn dat weet ik zeker!!! Stel je niet zo aan.’schreeuwde hij boos.

Ik wou zeggen het is een steek in mijn buik, maar de woorden kwamen er gewoon weg niet uit. Wel kwam er nog net uit: ‘steek, bui… Aaah!!’ weer voelde ik een enorme steek, en weer die enorme misselijkheid. Ik weet zeker dat ik dit eerder gevoelt heb, het was de zwangerschap van Nina, toen voelde ik dit ook nu wist ik het weer. De steken voelde ik alleen niet, dit kon niet veel goeds betekenen. ‘Aaah, buikpijn, bel…’ verder kwam ik niet. Ik besefte me dat hij geen 112 kon bellen. Zou hij dit wel doen waren ze erbij, maar nu wat nu? Moest ik hier nu dood gaan? ‘Bel die ambulance nu!!’ Met het laatste beetje energie dat ik had schreeuwde ik dat uit.

----------------------------------------

hey

sorry dat het hoofdstuk zo kort is maar ik wou zo graag iets uploaden, en wat max gaat doen blijft nog even spannend ik moet even goed nadenken hoe ik het verhaal wil laten lopen. ik hoop dan in het volgende hoofdstuk te kunnen vermelden wat hij gaat doen. gr. dinise