lost

lost 10

Wat raar, waarom zou een onbekend nummer me al zo vroeg bellen. Het was immers pas half zeven.

Met mijn slaaphoofd nam ik op en zei; ‘Ja, met eva.’

‘Eva je spreekt met Sam, kom hier het is belangrijk!’

Voor ik kon antwoorden hing hem op. Wie, wat, waar, hoe. Huh? Ik was in een klap wakker. Ik moest naar hem toe nu, maar waarom? Ik rende naar beneden, naar de auto, erin en reed weg naar hem. Het was een impuls, als iemand in nood, dan had hij 112 toch wel kunnen bellen?

Auto uit, rennen naar de deur, drukken op de bel. Dat alles gebeurde terwijl ik nog steeds in die impuls zat. Hij deed open met een vrij koel gezicht. Hoe kon hij zo koel zijn terwijl hij net nog vol in paniek belde. Ik had zojuist bijna hyperventilerend in de auto gezeten en was daarvan nog even van op de adem aan het komen. Hij liet me binnen. Ik ging zitten, en het enige wat hij zei was: ‘We willen met je praten over Nina.’ Wacht, wat, moest dat nu? Was ik daarom helemaal naar hier gekomen zo vroeg? In mijn pyjama!! ‘Sam je zei dat het belangrijk was!!,’ Ik moest me echt in houden, gezien ik daar echt pissig om was. Als er nu een ding was waar ik geen geduld meer voor kon opbrengen was het wel een goed gesprek hebben met hem en zijn vriendin. Ik stond op springen, alsof de bom elk moment kon barsten, en dat was ook zo. Je hoorde nog net geen knal. ‘godsamme, Sam ik ben hier gekomen in mijn pyjama, ik dacht dat er iets heel ernstigs was!! Nina ligt thuis in bed, ik heb haar daar gewoon achter gelaten!!’ En zo schold ik nog even door. Ik rende de deur uit alweer maar nu weer terug naar huis, naar mijn lieve Nina die ik alleen gelaten had. Sam zou ik later deze dag nog wel een keer bellen. Nu had ik even genoeg van hem.

‘Oh Nina schatje, sorry dat ik je alleen thuis liet. Ben je al lang wakker?’

‘Ik werd wakker van iemand die de trap af rende, was jij dat?’

‘Ja, dat was ik, maar wat heb je gedaan toen je wakker werd dan?’

‘Televisie kijken.’

‘Dat is heel goed! Zullen we dan nu even ontbijten.’

Het was zaterdag, heerlijk! Wel wist ik dan niet zo goed wat Nina kon doen, maar gek genoeg vermaakte ze zich prima met haar poppen en ander speelgoed. In zulke dagen deed ik wat aan de boekhouding en ondertussen appte ik wat met Max. Echt super gezellig, en zo vloog deze dag om. Dus besloot ik Sam maar eens even te bellen.

‘Hey Sam, met eva.’

‘Hey eva, sorry voor vanochtend. Ik wilde niet…’

Ik liet hem niet uitpraten en zei: ‘Is a goed joh.’ Dit was niet zo maar ag…

‘Oh dat is aardig van je.’

‘Maar Sam waarvoor ik belde was: je hebt gelijk dat we dit moeten bespreken.’

‘Wanneer komt jou dit het beste uit eva?’

‘maandag drie uur?’

‘Oke eva, zie je dan.’

‘doeg.’

Oke, fijn, nu wist ik tenminste dat dit goed zou komen. Het was nu half februari. 15 februari om precies te zijn. Gister was Valentijnsdag. Volgens mij is mijn brievenbus zo goed als leeg gebleven.

Ik haalde de post uit de brieven bus, ook die van gister, omdat ik dat namelijk vergeten was. Er zat een mooie kaart tussen, waarop stond:

Hey lieve eva

 

Vandaag op Valentijnsdag wou ik je graag herinneren aan onze geweldige nacht.

Ik weet nog de eerste keer dat je naar me lacht.

Voor jou misschien niks maar voor mij werkte het als toverkracht.

Ik ben een beetje verliefd, op jou, op je mooie lichaam, op je persoonlijkheid.

Weet dat je mooi bent. Weet dat ik er altijd voor je zal zijn.

 

-Xxx- Max

 

Wow, hij heeft gewoon een brief voor mij geschreven!! Dat was zo lief!

(Max pov.)

Ik heb me helemaal zitten uitsloven, mijn dicht kant uit me gehaald en ik had nog niets van haar gehoord. Oke, rustig Max de dag is nog niet om. Misschien vond ze het wel te snel, we hebben ook maar een nacht doorgebracht. Misschien had ik dit niet moeten doen. Misschien…

De dag was bijna voorbij, bijna was het geen Valentijnsdag meer. Het frustreerde me dat ik nog niets over de kaart gehoord had. Slapen dan maar? Niet dat het echt lukte…

Ik werd wakker, met barstende koppijn, te weinig slaap leed bij mij tot hevige hoofdpijn. Vandaag ging een saaie, luie en vooral hoofdpijnige dag worden.

Pling…pling… pling de berichten kwamen aan een binnen. Van wie waren ze? Haha, Eva natuurlijk!!

‘super leuke kaart!!’

‘wat lief :’)’

‘kunnen we iets afspreken?’

-----------------------------------------

heyhey

sorry voor het ongemak er was een klein foutje met uploaden.

lost 9 en 10 besloten ineens een eigenboek te worden, heel raar dus.

hoop dat jullie het wat vinden... het word spannender!!

xx dinise