YARE-İ DİL (KİTAP OLDU! ) Sipariş Adresi Www.pembevagonlar.com

21 Aralık 2007

    Aslı, 17 yaşında bir genç kız... 17 yaşındaki her genç kız gibi toz pembe hayalleri. Annesi babası ve kendisi var sadece kocaman dünyanın küçücük kasabasında.

    Aslı liseye başladığında hayali öğretmen olmaktı. Birinci sınıfı bitirip ikinci sınıfa geçmişti.

    En büyük ideali ise okulu başarı ile bitirip üniversite sınavını kazanmaktı.

     Başarılı ikinci sınıf dönemi daha son bulur. 3.sınıfa geçtiği güz döneminde başına geleceklerden habersizdi...

    Bembeyaz bir başlangıç ve öğretmenlik hayalleri...

                            ***

    Okul yeni açılmıştı. Derslere dershaneye mola vermek sadece bayram ve resmi tatiller ile mümkündü .Yine bir mola için gün sayar Aslı. Çünkü yakında kurban bayramı vardı.

   Ve günler günleri kovadı kurban bayramı geldi.

    Her yıl anne babası ile bayram ziyaretine gelen Aslı bu bayram ailesinin yoğun iş temposu nedeniyle teyzesi ile gelmek zorunda kalmıştı. Ama bu durum Aslı için bulunmaz bir fırsattı.

    Babasının baskıcı tutumu, onu giyme, makyaj yapma sözlerinden uzakta nefes olacaktı bu ziyaret Aslı'ya.

   Kısa bir yolculuktan sonra teyzesi ve eniştesi ile arabadan indiler. Aslı adımını yere basar basmaz kalbinde bir çarpıntı hissetti ve gece gördüğü o garip rüyayı anımsadı. "Hayırdır inşallah" dedi içinden.

 
                               ***

    Adımını attığı anda yere, yıllar önce kaybettiği dedesinin hayali geldi gözlerinin önüne. Sonbaharın döktüğü yapraklara baktı Aslı. Gözünden akan  yaşı silerek kapıyı çaldı.

    Kapıyı açan uzun boyu, yeşil gözleri olan sarışın, lacivert paltolu, buz mavisi gömleğini giymiş olan kuzeni Kerem abisiydi. İşi gereği sürekli şehir dışında olan izin günlerinde memlekete gelen, Kuzen Kerem abi yaşadığı talihsiz ayrılıklarla biliniyordu ailede.

    İki kez nişanlanıp ayrılması kadere yoğrulmuş, bütün aile ona "her şey kader üzülme" diye teselli vermişti. Yaşadığı ayrılıklar onu sigaraya vurmuş, teselliyi sigaralarda aramaya başlamıştı.

     "Yine elinde sigarası köy evinin bahçesinde içmeye hazırlanırken çaldık kapıyı sanırım" diye içinden geçirirken Aslı birden gece gördüğü o garip rüya yeniden canlandı gözlerinde. Rüyasında Kerem'in  Aslı'nın elini tutuşu, yanağına kondurduğu buse...

   "Rüya değil de gerçekti sanki" diye geçirdi içinden Aslı.
   Hayra yordu rüyasını, ama içindeki o garip his nedense hala geçmemişti. Düşüncelerini beynine hapsedip geçti Aslı kuzeni Kerem'in yanından.
     

                                 ***

     Aslı içeriye girerken üzerindeki tuhaf bakışları hissetti ve görmezden gelerek salona doğru ilerledi. Salonda akrabalar sobanın sıcağını özlemişçesine oturuyordu. Aslı hepsi ile tek tek bayramlaştı. O arada sigarası içip içeriye gelmişti kuzen Kerem. Gözlerini Aslı'nın üzerine dikmişti adeta. Aslı bunu hissetsede anlam veremedi bu bakışlara. Taki gördüğü o garip rüya aklına gelene kadar.

    Aklından geçenler kalbini sıkıştırıyordu Aslı'nın. Bir yandan iç sesi sürekli dürtüyordu onu "acaba o gün dilek kapım açıkmıydı?...