Bir Bilinmez İçindeyim Ne Ben Kendimim, Ne De Kendimdeyim

28 4 0
                                    

      Günler günleri aylar ayları kovalalıyordu. Ama Aslı'nın ne yüreğindeki ateş ne de gözlerindeki yaş dinmek bilememişti.

      Her gece kafasını yastığa gömüp saatlerce ağlayarak uykuya dalmaktaydı. Ne doğru düzgün konuşuyor, ne yemek yiyor, ne de uyuyabiliyordu. Annesi her gece Aslı'nın çığlıklarla dolu kabuslarına koşarak gelmeye başlamıştı.

      Kızının bu hali onu çok üzsede elinden bir şey gelmiyordu. Sadece kendisini suçluyordu.Neticede bu ilişkinin başlamasını en başından isteyen kendisiydi.

     Aslı, babasının ve annesinin psikolojik yardım alması konusundaki ısrarlarını inatla reddediyorum. Tek yaptığı odasına kapanıp ağlamaktı.

     Aslı'nın ailesi bu durumu nasıl bertaraf edeceklerini bilmiyorlardı. "Belki de gecici bir durumdur bu."Diyerek kendilerini avutuyorlardı.

                                ***
      Aslı, her gün odasına kapanıp kendini dinlemeye devam ediyor, kimseyi de odasına almıyordu.

Yine böyle bir günde Aslı uzandığı yatağından gözyaşlarını elinin tersi ile silerek fırladı.

        Kitaplığın üst rafında henüz hiç bir şey yazılmamış olan defterini alıp çalışma masasına oturdu.

     Defterin ilk sayfasını açtı ve "Kerem'e" yazarak başladı satırlarında...

         Aslı "Artık sana olan duygularımı buraya yazacağım. Madem sana çok uzağım ve artık sen bana yasaksın. O zaman bu defter olur benim sırdaşım, dert ortağım, yarım. Ve ben ölünce okuyacaksın bu satırları ve yokluğum içinde öyle bir ukte olacak ki, bana olan sevginin azlığından utanacaksın sevgimin büyüklüğü karşısında!" diye içinden geçirdi.

     Ve başladı Aslı defterine Kerem'e olan aşkını anlatmaya....

YARE-İ DİL (KİTAP OLDU! ) Sipariş Adresi Www.pembevagonlar.com Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin