Geceleri anlıyorum, siyah örtüsüne kuşanmış yıldızları elmas niyetine. Asilliğine seni katıyor, gözlerimde mânâ olsun diye. Anlam veremediğim gündüzler de. Güneşiyle kasıp kavuruyorda içimi, bir damla vermiyor bulutlar bembeyaz birikmiş yağmurlarından. Gecesinde, mana olan seni yaşatıyor benliğimde, yara diye.
Yar demeye çekiniyor dilim varlığının karşısında, solumaya korkuyor ciğerlerim havasını alışırım da bırakamam diye. Gözlerim öyle kör ki gördüğüne beynimi himayesine almış kandırıyor adeta, sen diye.
Kalbim, yorgun, bedbaht ha durdu ha duracak....
