Özlemin günü yok, saati yok düştüğünde içine kasıp kavuruyor. . .
Sol yanında, kalbinin tamda orta yerinde bir sızı dinmek bilmiyor ...
Derinden de alsan nefesini geçmiyor, geçmeyecek . . .
Koşup gidesin geliyor özlediğinin yanına, duruyor lakin dizlerin...
Ona ait eşyalara bakıyorsun, dinmiyor...
Onu anlatan ya da bir zamanlar sizin olan şarkıları dinliyorsun, susmuyor içindeki ses illa o diyor ...
Sarılıyorsun o yokken kollarına var gibi, gözlerini kapatıyorsun hatta, nefesini hisseder gibi, sen özlemini yaşıyorsun o yok gibi ...
