"Sanki bir çıkmazdayım" dedi kız annesine...
Sözü duyar duymaz ağlamaya başladı anne.
Biliyordu o çıkmazın ne olduğunu, biliyordu. Lakin anlatamadı kızına yaşadıklarını, hissettiklerini. Hangi kelime doğru olur bilemedi " Tıpkı benim gibi " diyebildi kısık ses tonuyla sadece. Yetti oda kızına çok iyi biliyordu annesinin nasıl bir çıkmaz yaşadığını. Döküldü gözlerinden yaş göstermek istemese de annesine. Anlamışlardı birbirlerini sadece sussalarda.
Konuşmak öyle zor oluyor ki bazen hic bir uzvun işlev görmüyor. Ağır geliyor susmak lakin sadece susabiliyorsun.
Kız anladı o an tek başına olduğunu. Bir karar verip kararının arkasında dirayetle durması gerektiğini anladı hayata karşı. Güçsüzdü sanki yorgun ilerlemesi gerekiyordu bir karar vermesi gerekiyordu yanlış doğru lügatından silinmişti sanki. Anlamlarını yitirmişti kelimeler....
