İnsan nasıl anlatır ki içinde anlam veremediği boşluğu. Hiç dinmeyen sızıyı.
Nasıl açıklar dinmeyen sızıya defalarca şükrettiğini. Hangi kelimeler meal olur ki hissettiklerine insanın. Bazen yetersiz geliyor kelimeler insanın içindekileri anlatmaya. İçini kasıp kavuranları.
Susmayı anlatabilir mi insan. Susamayı ya da. İliklerine kadar kurumuşken için nasıl anlatılır ki dışarıya. Hangi meftun giderebilir ki bir bardak suyla içindeki yangını.
Hangi mum, hangi ışık aydınlata bilir karanlığa boğulmuş geceni.
Nasıl ısınır çoktan üşümüş yüreğin.
Hangi güç, hangi umut tutar insanı ayakta.
Ne zaman gelir ki bahar insanın içine
Sen izin vermedikten sonra....
Rabbim...
Rabbim...
Rabbim...
