Run away

Badtimes make us stronger #15

Beiden kijken ze me met grote ogen aan. Ik neem mijn glas thee tussen mijn handen die Raya vlug is gaan klaar maken en staar doelloos voor me uit. Ik heb net al wat tranen los gelaten en nu vertik ik het om ze weer hun gang te laten gaan, als het aan mij lag kwamen ze nooit te voorschijn. Maar het is alsof mijn hart controle van me neemt, het is allemaal mijn hart's schuld ik moet het uit proberen te zetten. Gosh als ik het uit kon zetten, ik zou een rustig leventje leven ergens hier heel ver vandaan.
Ik laat een zucht horen en leg mijn glas weer neer. Ik kijk de meiden aan die me nog steeds met grote ogen aan kijken. 'Zeg dan tenminste iets.' Breng ik er dan hopeloos uit en leun achterover.
Raya staat plots op en loopt de keuken in, ik volg haar met mijn ogen en draai me om naar Miryam die meteen om mijn hals vliegt. 'Het spijt me zo zo erg, ik vind het zo zo zo erg voor je! Je verdient dit niet.' Snikt ze. Ik knuffel haar terug en sus haar, gek? Ik hoor gesust te worden. Hahahaahahahahahahahahahaahahaa. Binnenpretje.

Raya komt terug aanlopen met chocolade repen en gooit er een mijn richting op. 'Ik heb ook al pizza besteld word zometeen gebracht, je blijft lekker bij ons slapen vandaag.' Zegt ze zonder pardon en loopt op me af. Ze trekt me meteen ook in een knuffel en drukt nog een andere reep in mijn handen. 'Hij is gewoon een klootzak en is je tranen voor gene moer waard.' Zegt ze. 'Klopt Am, die klootzak is maar een klootzak zeker dat hij gewoon weg-' 'als ik hem ooit tegen kom ik wurg hem met deze twee handen.' Onderbreekt Raya haar en kijkt haar handen vol woede aan.
Ik grinnik en kijk dan de twee dames met een grote big smile aan. Ik voel me veel beter nu zij er ook vanaf weten. Vele beter.
'Bel je oma, dat je bij ons blijft.' Ik knik en pak mijn gsm. Als ik gerinkel hoor van het afgaan staan ze allebei op en gaat een naar de badkamer en de ander de keuken in.

Pas na drie keer overgaan neemt ze op. 'Alo.' Zegt ze. Ik wed dat ze gewoon sliep? 'Oma met mij Amira.' 'Amira inou, waar ben je? Gaat alles wel-' 'Alles gaat goed oma, sorry dat ik nog niet thuis ben je moet vast ongerust geweest zijn.' 'Nee hoor, integendeel ik lag rustig te slapen tot je me wakker belde. Ik weet met welke mensen je omgaat en ze zijn goed.' Zegt ze en geeuwt zelfs door de telefoon heen. 'Sorry oma van het wakker maken dan, ga maar terug slapen ik kom vandaag niet.' 'Waar ga je slapen?' 'Bij Raya en Miryam.' Zeg ik en net op dat moment loopt Raya weer de woonkamer in. Ze glimlacht naar me en loopt weer door naar de keuken. 'Oke is goed heb plezier schat, tot morgen.' 'Slaapwel oma.' En bij die woorden haakt ze af.
Ik open nog even mijn insta en scrol eventjes door alles heen. Hier en daar like ik wat foto's en net dat ik insta terug wilde sluiten zie ik van boven een melding.

Mounir_08:Ik weet dat je actief bent, negeer me aub niet!~

Ik wis de melding en leg mijn gsm weer weg. Net dan word er op de deur geklopt. 'Am, doe jij open? Er ligt een tientje op de kast voor de pizza!' Roept Raya vanuit de keuken. 'Is goed!'
Ik stap naar de deur en meteen gooi ik die open. Meteen kijk ik in twee doordringende blauwe ogen.
'Hey.' 'Wat kom je-' 'Kan ik je even spreken, ik bedoel van net.' Ik trek mijn wenkbrauw op en knik dan met mijn hoofd. 'Raya, Miryam ik ben zo terug goed!' Roep ik en sluit de deur achter me. Ik loop achter Nasser aan naar de lift toe. Hij drukt op een knopje maar drukt meteen op de stop knop. Again.
'Het s..spijt me als ik iets verkeerds zei net.' Zegt hij dan meteen. Ik leun tegen de lift muur en hij gaat tegenover mij tegen de muur leunen. Zijn ogen onderzoeken de mijne en ik glimlach zwakjes. 'Je hebt helemaal niets verkeerd gedaan.' Hij hoest en trekt zich dan op. 'Ik moet wel zegen.' Hij kijkt me meteen aandachtig aan. 'Dat het me verbaasd, dit.' Zeg ik. 'Wat bedoel je?' 'Nou ik dacht dat je geen sorry typetje was.' 'Ben ik ook niet.' 'Oh jawel, je voelde je zelfs-' 'schuldig, niets verkeerds mee toch.' Onderbreekt hij me. Ik hou mijn hoofd schuin en schud dan voorzichtig met mijn hoofd. 'Oke als dat helder is.' Zeg ik zodat ik terug kan. 'Wat doe je hier eigelijk nog is Yassin nog steeds op je aan het wachten?' Hij drukt op de liftknop en we gaan weer terug naar boven. 'Hij is al weg.' 'Wat? Hoe moet je dan-' 'ik kan hier wel ergens blijven vanavond.' Onderbreekt hij me weeral alsof het de normaalste zaak is.
Hij spant zijn kaken en stapt op me af, ik was al aan het leunen tegen de muur dus naar achteren kon niet. 'Maak je geen zorgen.' Zegt hij als onze gezichten heel dicht bij elkaar staan. 'Wie zegt dat ik me zorgen maak? Ik ken je nauwelijks.' Zeg ik zeker terug. Hij bijt op zijn lip en glimlacht dan. 'Laten we dat maar zo houden want ik ben niet zo goed in voordeel voor jou.' Hij legt nu een hand boven mijn hoofd tegen de muur aan, en o god onze neuzen zijn amper een centimeter van elkaar verwijderd. 'Grote nadeel.' fluistert hij. 'Stiekem ben je goodboy en wil je alleen bad overkomen.' Hij kijkt me wat geschrokken aan en glimlacht dan weer. Zijn ogen doorboren letterlijk en figuurlijk de mijne door. 'Kan je nu aan de kant gaan of wil je dat ik je weer pijn doe zoals de vorige keer.' glimlach ik vredig. Hij kijkt me nu serieus aan, en zet dan een stap achteruit. Ik loop de lift uit en klop terug aan. 'Fijne avond Amira.' Zegt hij met de nadruk op mijn naam, Dit is dus de tweede keer dat hij mijn naam volledig uitspreekt. 'Hetzelfde voor jou Nasser.'