Run away

Toon geen emotie #5

Weken vlogen voorbij, en ik sprak met niemand. Ik had ondertussen onderdak geregeld via Sarah die een vrouw kende waarin haar man werkte als huurder van een appartement. Weken heb ik de gordijnen dicht gelaten, en me kapot gehuild. Weken lag ik te snikken van pijn woede en verdriet. Weken sloot ik mezelf op met eten en films, series. Alleen Sarah en Mariem die af en toe boodschappen kwam brengen waren er, lang bleven ze niet dat stond ik ze niet toe. Ik wilde alleen zijn, weg van alles en iedereen en denken. Heel goed denken waarom en hoe.

'Zij houdt van je idioot waarom zie je dat niet!' Snik ik naar mijn serie terwijl ik chocola eet.
Ik vloek luidop als de serie afloopt. Ik scrol even door mijn appjes die ik niet beantwoord. Ik stop bij Mounir's app en klik op zijn profielfoto. Dit doe ik dus al heel lang. Ondertussen is er haat onstaat. Ik lach hem uit en verwijder zijn nummer en laat hem op blauw staan.

'Je kan de pot op.' Ruw veeg ik mijn tranen weg. 'Je verdient ze niet meer.' Troost ik mezelf. Ik neem nog een grote hap van mijn reep en gooi de rest aan de andere kant van de kamer. Ik moet nodig eens gaan opruimen en alles achterwege laten, maar op een of ander manier lukt het me niet. Ik kan en wil het niet pikken van haar.

Ik schrik op van mijn ringtone die afgaat. Als ik kijk zie ik weer dat het iemand privé is. Deze keer neem ik op.
Ik neem op en zet de gsm bij mijn oor. Ik ga niks zegen tot diegene eerst praat.

Na een tijdje word ik het zat en overweeg ik de verbinding te verbreken wat ik ook doe. Maar meteen word ik terug gebeld. Vol woede staar ik ernaar.

'Wie ben jij en wat wil je!' roep ik.
De persoon antwoord niet maar ik hoor hem of haar slikken. 'Bel me niet meer.' Bij die woorden haak ik af en staar voor me uit. Als men ogen vallen op de pakket brieven die ik afgelopen dagen heb gekregen van Mounir die via Sarah die naar mij gaf krijg ik de neiging ze allemaal in een keer te verbranden.

Ik trek mezelf overeind en loop wazig door men tranen heen naar de brieven. Ik neem ze bij elkaar en loop naar de keuken. Daar vind ik een doosje van koekjes waarin ik het instop. Ik doe de doos dicht en gooi het op tafel.

Als er na drie keer gebeld en geklopt word op de deur word ik pas wakker van het staren naar de doos. Ik loop naar de deur en kijk via het gat wie er is. Als ik zie dat er een onbekende man staat open ik de deur.

'Wat?' Breng ik er na eentijdje uit. De man is niet oud ik schat hem overgeer 20? Ja zo ongeveer. Hij draagt een kostuum wat precies bij zijn blauwe ogen past. Hij glimlacht breed naar me maar trekt het weg vanwege mijn onbeleefde vangst.
'Wat!' Val ik in herhaling. Hij schraapt zijn keel en geschokt kijkt hij me weer na.
'Klopt het dat u we voorschot voor uw huurbetaling niet hebt betaalt.' Zegt hij.
'Wat geen begroeting niks meteen naar het midden?' Zeg ik met een spottende toon.
Ik zie dat hij brand en ademt dan weer uit.
'Als u zo vriendelijk wilt zijn kunt u dan nu in cash 570 betalen? Dat komen er geen verdere consequenties.'
Ik glimlach vredig en kijk hem nadenkend aan.
'Ik heb al betaalt, zelfs een voorschot vorige week nog.' Zeg ik trots.
Ik heb voor een weekendje zwart gewerkt voor een snelle voorschot en betaling maar dat was het. Ik heb geen werk, geen geld. Nothing.

'U moet nog een voorschot betalen.' Zegt hij op een akelige toon.
'En u bent?' Zeg ik.
Hij glimlacht. 'Ik ben degene die je dit huurt.' Knipoogt hij.
Ik doe mijn hand voor mijn mond en geef hem dan ook een knipoog.
'Het spijt me dat ik je moet teleurstellen, maar ik ken de echte man die me dit huurt, en jij lijkt er niet eens op. Bedankt voor uw vriendelijkheid ik wil je verzoeken dit gebouw te verlaten en ergens anders mensen te bestelen fijne dag nog.' Zeg ik. Als ik de deur dicht wil gooien houd zijn voet het tegen. Hij duwt de deur hard open waardoor ik een einde verder stap. Hij komt binnen en gooit de deur dicht. Vol walging kijkt hij me aan. Als hij overweegt wat te zegen ga ik hem voor.
'Eruit, nu!' Roep ik. Hij glimlacht en komt op me af. 'Laatste waarschuwing.' Ik probeer niet trillend over te komen want dan kan hij me veel maken. Hij glimlacht naar me en pakt mijn arm vast. Hij trekt me naar zich toe waardoor zijn geur mijn neus binnendringt. Hij ruikt naar vanille?
'Als ik geen geld krijg kan je me anders betalen.' Zegt hij terwijl hij zijn lippen aflikt.

Ik kijk hem vol afschuw aan, als hij weer naar me glimlacht spuug ik recht in zijn linker oog. Meteen raak.
Hij laat me los en wrijft over zijn oog.
'Dat heb je niet gedaan!' Roept hij.
Ik knik. 'En nu mijn huis verlaten bedankt.' Zeg ik vredig.

Als hij weer naar me toe stapt vlieg ik naar de keuken. Als ik zie dat hij naar me toe stapt pak ik een mes. Ik draai me recht naar hem om en kijk hem zonder enig emotie aan.
'Luister heel goed, het kan me helemaal niets schelen ik raak niks kwijt en kom toch niet verder. Als je een stap in mijn richting komt ik zweer het je deze punt komt regel recht in je rechterhartkamer. Dit is de laatste keer mijn huis uit of dit is de laatste plek die je bezoekt.' Zeg ik rustig.
Hij kijkt me eentijdje aan, zo te zien geschrokken. 'Je verbaasd me weeral meisie.' Het word even stil en dan klikt hij. 'Deze keer kom je er mee weg, maar de eerst volgende keer dat ik je tegen kom zal geen een man jou waardig worden.'
'Hallo meneer jij en je bedreigingen kunnen de pot op, dus byee.'

Pas als ik hem de deur achter zich zie sluiten leg ik de mes neer.
Ik haal diep adem en plof neer op de bank. Het zou geen toeval zijn als hij terug komt, ik ga weg. Van alles en iedereen. Voorgoed.