Run away

Know who you trust #19

'Je zei toch dat we naar Kornich zouden gaan?' Herhaal ik mijn vraag van net weer. We zitten al meer dan een halfuur in de auto en het enige wat ik zit te doen is zeuren wanneer we er zijn. Tot hij als een gek riep dat we niet naar kornich gaan. 'Maar waar gaan we dan naartoe?' Vraag ik weer. Hij gromt iets maar zijn ogen zijn nog steeds gericht op de donkere weg.
Ik kijk hem met gespleten ogen aan en grijp dan mijn gsm.

Zonder te twijfelen sms ik de groep.

Ontvoerd door Nasser, help me. Ik weet niet waar hij mij naar toe brengt maar aan zijn pedo-face te zien lijkt het geen kornisch. Waar zijn jullie? Help!

Ik aarzel niet en druk meteen op verzenden. Met een gerust hart richt ik me weer op de weg als een ping geluid mijn oren vult. Nasser haalt zijn gsm uit zijn jaszak en terwijl hij het stuur vast heeft lees hij snel wie hem stuurt. Hij zucht en legt zijn gsm in de dashboard.

Waarom ziet hij er opeens zo opgefokt uit? Is er iemand dood? Heeft iemand soms het laatste stukje pizza gegeten. 'Weetje.' Eindelijk het kan praten. Ik grinnik even op mezelf en richt me weer tot Nasser die blijkbaar op een teken wacht dat ik luister. Man don't worry zo'n slechte luisteraar ben ik nou ook weer niet. 'Ja praat!' Roep ik gefrustreerd om het feit dat hij echt aan het wachten was op een luister teken. 'Wow rustig.' Verdedigd hij zich zelf. Hij haalt een hand door zijn haar en hoest dan.

'Je bent echt dom.' Zegt hij wat me zeker en vast doet op kijken.

'Ja en jij stinkt.' Zeg ik vermaakt en richt me op de witte strepen die ligt geven op de weg.

'Je vind me lekker stinken.'

'Nee.'

'Ja.'

'Hou je mond.'

'Hou zelf-'

'Wat is je punt.' Onderbreek ik hem.
Hij lacht vermaakt en tikt dan met zijn vingers op het stuur.

'Ik ben geen pedo aangezien je niet zo jong bent.'
Ik verstijf even maar ga weer recht zitten. Ik hoest even en knipper even met mijn ogen. Dan brand het lichtje boven mijn domme hoofd.
Nasser zit in de groep. Hoe dom kan je zijn.

'Eindelijk, je hebt hebt het door.' Zegt hij als hij zijn blik even op me laat rusten. 'Let op de weg.' Zeg ik waarna hij zijn hoofd terug omdraait.

'Het geeft niet hoor, iedereen maakt domme fouten.' Zegt hij vermaakt. Ik schenk hem een dodelijke blik en kijk dan zuchtend uit het raam. 'Maar niet zo dom als jou fout.' Fluistert hij maar nog steeds verstaanbaar. Ik draai me weer om naar hem en geef hem en klap tegen zijn schouderblad. 'Au.' Piept hij zogezegd met pruimlippen. Ik rol met mijn ogen en kijk terug door het raam.

Ik pak mijn mobiel als ik het even later hoor trillen. Raya heeft me iets privé gestuurd.

Ik weet niet waar hij je naar toe brengt maar hij zei dat het belangrijk was en van je oma moest.

Van mijn oma?? Belangrijk? Hey, ik wil wel nog terug naar mijn oma! Zitten ze in hetzelfde team of wat? Dit geeft me eerlijk gezegd kriebels.
Miryam.

Miryam! Help me! Raya en Nasser willen me laten verdwijnen!
Sms ik haar en gooi mijn gsm terug in het dashboard.

'Vertel me nou waarom we überhaupt niet bij de andere zijn of waarom ze niet bij ons zijn?'

'Nasser geef antwoord.'

'Nasser!' Roep ik deze keer.
Hij tikt weer met zijn vingers op het stuur en ik ben verleid om aan zijn haar te trekken, maar dat zou niet erg slim van me zijn aangezien hij aan het rijden is in de slechtste wegen van Marokko met amper licht.
'Nasser.' Zucht ik.

'Ga je het me nog vertellen of niet?'
'Ik praat nooit meer met jou.' Zeg ik kinderachtig. 'Niet meer afkomen.' Voeg ik toe en kruis mijn armen over elkaar. Ik kijk even naar hem op en zie hem grijnzend naar de weg kijken. 'Fuck you.' En steek mijn vinger uit. Dit kan hij niet maken. Ik wil antwoorden.

'Nasser dit is je laatste kans.'
Oké, je wilt het zo spelen. Prima. Komt in orde.

Ik grijp naar mijn Iphone oortjes en stop die in mijn Iphone waarna ik mijn playlist heel luid laat afspelen en uit het raam kijk alsof ik in een of andere film de hoofdrol heb.

We zijn al 10minuten verder en ik word letterlijk gek, ik wil weten waar we naartoe gaan en waarom we alleen met z'n tweetjes gaan.

I hate you,
I love you,
I hate that I love you,
You want her, you need her
And i will never be her.

Leuk nummer hoor. Nee grapje ik hou van het refrein.

I hate you,
I love you.
I hate that I love you.
Don't want to,
But I can put nobody else above you.

Als het landschap naast me niet meer beweegt kijk ik op. Ik kijk toe hoe Nasser uitstapt en mijn autodeur opent. Hij wacht geduldig af maar ik merk gewoon dat hij haast heeft. Daarom doe ik expres trager. Rustig doe ik mijn oortjes uit en geeuw even. Ik stop ze in mijn zak en check nog even mijn berichten. Als ik terug kijk zie ik dat hij elk moment de deur op mij kan dicht slaan. Ik glimlach gemeen en stap voorzichtig en vooral op een trage tempo uit. Nasser zucht extreem hard wat me aanmoedigt verder te doen.

Het irriteert hem.

Als ik met beide voeten op de grond sta slaat hij de deur dicht en doet hij zijn auto op slot. Pas dan draai ik me om en kijk naar het groot gebouw dat voor ons staat, ik hoor Nasser iets onverstaanbaar mompelen maar aangezien ik hem zie stappen richting het gebouw veronderstel ik dat hij zei dat ik moest volgen.

Als we aan de deur staan hou ik Nasser tegen en kijk hem nog steeds vragend aan. Ik wil antwoorden, heb er recht op toch. Hij knikt wat mij meteen de eerste vraag laat afvuren.
'Waar zijn we?'
'Bij mijn zus.' Zegt hij schouderophalend.

Zijn zus?

'Ik vertrouw je alleen omdat ik geen keus heb.' Zegt hij en kijkt me even met een sprankeltje verdriet aan maar dat veranderd al snel naar een neutrale blik.

'Waarom zijn we hier?'

'Mijn zus heeft een vrouw om mee te praten nodig, en je oma zei dat je daar geschikt voor bent.' Zegt hij en stopt zijn handen in zijn zakken wat er heel stoer en beeldig uitziet.

'Mijn oma?' Herhaal ik zijn woorden waarna hij knikt.
'Mijn zus heeft het heel moeilijk Amira, en ik hoop dat ik je hiermee kan vertrouwen en je haar kan helpen.' Zijn stem klinkt wanhopig maar ergens toch sterk.
'Ik heb het de andere niet eens verteld.' Zegt hij. Ik knik als teken dat ik genoeg weet maar nog steeds vragen heb.

Hij schenkt me een betoverde warme glimlach en duwt de deuren dan voor me open. Samen lopen we naar binnen en nemen meteen de lift dat ik geen tijd had de plaats goed te bekijken.

Ik hoop dat jullie dit deel goed vonden, nou ik ga meteen ook voor from hate to love en deel schrijven.
Loveya'all I always do.
Don't forget to

Vote⭐️
Comment💬
Tag👥

Kisssesss
Foodlover🍕