Run away

Sleepover? #16

'Hey Raya mag ik je wat vragen.'
'Tuurlijk lieverd.' Zegt ze afwezig en gooit een hand popcorn in haar mond. 'Doe eens even pauze ik moet naar wc.' Zegt Miryam. Raya gromt en drukt dan op pauze. 'Wat wil je vragen?' Ze staat op en komt naast me zitten. Ja ze lag op de grond op een deken, dat vind ze lekker zei ze. Dan is het alsof ze in de film is, nou ja. 'Nou euh, ik wil eigelijk vragen hoe Nasser is.' Even kijkt ze me intens aan, alsof ze nog op de vraag wacht. 'Hoe is hij?' Herhaal ik. Pas wanneer ik zucht lijkt ze te ontwaken. 'Waarom vraag je dat opeens?' 'Gewoon, ik ken Yassin goed en Fouad is ook aardig maar dan hebben we Nasser nog die ik nauwelijks ken.' Leg ik subtiel uit. Ze kijkt me nu met spleet oogjes aan en knikt dan vervolgens.
'Nasser is wel oké.' Zegt ze dan waarna ze opstaat. 'Is dat het? Hij is oké.' Ik klap in mijn handen en gier het uit van het lachen. Als ik uit gelachen ben zie ik dat ze me al een tijdje serieus aan kijkt. Ze drinkt wat water dat ze vast had opeens, god mag weten vanwaar die tevoorschijn komt zo plots. Ze zucht en ploft terug naast me, weer kijkt ze me met gespleten ogen aan, als ze vervolgens knikt pakt ze mijn hand. 'Amira.' Ik knik. 'Is er misschien een kleine kans dat je interesse hebt in-' 'Nee.' Onderbreek ik haar. Ze spleet haar ogen weer en knikt dan waarna ze vervolgens mijn hand los laat.

'Nasser is alles behalve goed met vrouwen, hij heeft er totaal geen respect voor.' Zegt ze waarna ze terug op de grond gaat liggen. 'Miryam ben je nou nog aan het plassen!' Roept ze. 'Hoe bedoel je?' Ze draait haar hoofd naar me toe en slikt dan. Ja ik hoorde haar slikken. 'Nou hij kent geen respect tegenover vrouwen, hij speelt met ze alsof ze popen zijn het is-' 'Ook met jullie?' Onderbreek ik haar. Ze schud haar hoofd. 'Hij vond Miryam aantrekkelijk maar hij heeft het nooit op haar gezet or something, we kwamen meer in aanraking met hun en hij zag ons dan als nou ja een van zijn zussen.' 'Een ervan?' Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Nou ja hij heeft er maar eentje maar toch.' Zegt ze. 'Miryam ik ga op play drukken hoor!' 'Neee! Ik ben omw!' Hoor ik haar vanuit de wc roepen.

'Moest je nou plassen of poepen?' Fluister ik als ze na vijf minuten binnen loopt. 'Je zou wachten.' Zegt ze en gooit een kussen naar Raya, maar zij schenkt er geen aandacht aan ze zit letterlijk in die film.

'Soumia!? W.. wat doe jij hier in hemels naam?' 'Het spijt me zo zo erg Amira, vergeef me ik smeek je vergeef me.' Ik zie de tranen naar beneden rollen en ze laat ze hun gang gaan. Ze snikt en valt dan neer op de grond. 'Het spijt me zo enorm erg, ik heb zo'n grote fout gemaakt Amira.' Snikt ze. Ik trek haar omhoog en veeg haar tanen weg. Ze glimlacht en houd mijn handen vast. 'Ik kan je niet vergeven, ik kan het gewoon niet.' Zeg ik waarna ik haar ruw van me weg duw en ze terug op de grond beland.

Als mijn ogen open springen besef ik dat het maar een droom was. Ik heb frisse lucht nodig, ik moet even naar buiten. Deze droom leek zo.. zo echt?
Ik vis mijn gsm vanonder mijn kussen en schijn zo met het scherm mijn weg naar de deur. Ik trek die eerste slippers aan en open dan stilletjes de deur, voor dat ik de deur sluit pak ik vlug de sleutel om zometeen terug binnen te kunnen zonder iemand wakker te maken.

Wanneer de lift deuren open vliegen glimlach ik naar de persoon achter de balie en loop naar buiten. Ik snuif de koude zuivere licht naar binnen en kijk even rond.  Zo rustig, stil. Tuurlijk wat had je dan gedacht Amira? Het is fucking 4uur.
Zou ik een stukje wandelen? Er is geen spoor van mensen kan toch dan? Waarom denk ik ook zoveel.  Net dat ik mijn eerste stap van de traptreden wilde afzetten hoor ik iemand achter me hoesten. Hoe cliché?

'Dat lijkt me niet zo verstandig.' Als ik me omdraai maken onze ogen  meteen voor de derde keer deze avond verbinding met elkaar. Dit keer lijken zijn ogen wel donker groen? Terwijl ze nog licht maakte in het donker. 'Waar dacht je heen te gaan in je eentje zo laat nog?' Fluistert hij waarna hij zijn lippen likt. 'Ergens waar het je niets aangaat.' Ik verbreek het contact en stap dan verder de treden naar beneden. Het zijn er maar drie hoor.  Ik stap nu gewoon rechtdoor en kijk wel waar ik uitkom. Ik moet alleen de weg onthouden om terug te komen. Een diepe zucht laat me naar achter opkijken. De schoft is me gevolgd. 'Waaro-' 'Omdat je dom bent om dit uur nog alleen een doodleuke wandeling te maken.' Onderbreekt hij me ruw en komt naast me staan waarna hij voor zicht uit kijkt.
'Ga weg?' Dat kwam er onzeker uit, meer als een vraag dan als een bevel. 'Nee.' Glimlacht hij. Ik zucht en stap dan gewoon door met hem naast mij.
Ik concentreer me op de mooie stilte, weetje stilte kan soms zo goed doen.
'Mooi weer he.' Waarom? O god waarom? Hou je mond? Ik schenk hem een dodelijke blik en hij knikt alsof hij de boodschap heeft begrepen, maar we weten allebei van niet.

'Hoe kan dat eigelijk dat jij nog wakker bent? En weet dat ik buiten was?' 'Ik had hoe zal ik het zegen en wilde avond.' Zegt hij zonder schaamte. 'En dat je buiten was wist ik niet, ik wilde een frisse neus halen.' 'Vast.' 'Ja wat denk je anders.' 'Dat je me stalkt?' Als ik dat heb gezegd stopt hij opeens met stappen en kijkt me met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Waarom in hemels nou zou ik jou stalken? Ik heb wel betere dingen aan mijn hoofd. Voel je niet belangrijk mop.' Vliegt hij uit. Oke vanwaar komt deze woede opeens?. 'Oké hoepel dan op?' Glimlach ik. 'Oké fijne wandeling verder.' 'Ik vroeg je niet om mee te wandelen!' Roep ik hem na. Hij steekt zijn duim nog op en keert zich dan terug. Sukkel.
Ik vroeg hem toch niet mee te komen? Toch? Nou dan. Ik kan ook opeens heel boos worden. Man.

Het enige wat ik wilde is een wandeling maken en nadenken over mijn droom. Mijn droom waarin mijn zus zogezegd haar spijt toonde.

Als ik uiteindelijk een straat af sla, overneemt een akelig gevoel over me. De lichten hier van de lantaarnpalen zijn niet meer, laat ik het zo zegen je kan in de verte niet goed zien, net de stoep en de weg. Zou ik me omdraaien? Mijn gevoel zegt me dat ik terug moet. Ik draai me om en net dan hoor ik geluid achter me. Mijn hart bonkt sneller en mijn ademhaling word onregelmatig. Zonder erbij na te denken begin ik sneller te stappen. Uiteindelijk stop ik als ik geen geluid hoor en kijk achterom. Niemand? Geen mens te bekennen.

Opgelucht haal ik adem maar word dan langs de kant getrokken. Ik sluit mijn ogen van de pijn met een kreun die uit  mijn mond verlaat. Ik voel de ijskoude harde muur tegen mijn rug aan scheuren en probeer met moeite mijn tranen in te houden. 'Zo zwina wat doe jij zo laat nog op en buiten nog wel.' Meteen dringt zijn vieze adem mijn neus binnen. Ik open mijn ogen en kijk de oude man zonde haar geschrokken aan. 'L....L Laat me los.' Biber ik van de angst. Ik probeer hem weg te duwen maar het lukt niet. Zijn handen houden mijn pols heel stevig vast waardoor mijn polsen branden van de pijn. Hij duwt me nog harder tegen de muur en sust me in mijn oor. 'Ik denk het niet meisje.' Meteen voel ik zijn hand op mijn heup. 'Ik dacht het wel jochie.' Hoor ik van achteruit komen. Meteen word de man van me af getrokken en zie ik hoe Nasser hem tegen de grond aanduwt. Nasser geeft hem wat harde rake trappen en tilt hem dan weer op, hij duwt hem tegen de muur aan en meteen volgen weer de eerste klappen waardoor zijn neus begint te bloeden.

'N..Nasser ge.. genoeg.' Stotter ik. Maar zonder resultaat, Nasser slaat hem steeds harder en steeds meer bloed komt erbij kijken. Als hij zo door blijft gaan heeft hij nog wel een moord op zijn geweten. Ik trek hem bij zijn arm maar meteen schud hij me weg waardoor ik op de grond beland. Met tranen in mijn ogen kijk ik hoe hij de man zowat doodslaat. 'Stop!' Roep ik. Nu heb ik zijn aandacht wel te pakken, hij gooit de man terug op de grond en helpt me overeind. 'Je bent echt een ezel.' Zegt hij waarna hij me wenkt te volgen. Ik staar hem verbijsterd aan en volg hem dan met knikkende knieën en tranen die over mijn wangen rollen. Als er onbewust een snik mijn mond verlaat stopt hij met stappen en kijkt naar me om. Ik daarin tegen kijk naar de grond, ik voel me zo kwetsbaar plots. Als ik door hem word getrokken in een knuffel laat ik me gaan, waarvoor ik me nog meer schaam. Nu lijk ik nog meer zwakker tegenover hem. Als ik uitgehuild ben trek ik mijn hoofd van zijn borstkast en wring me uit zijn greep vandaan. Hij schenkt me een vertrouwde glimlach en ik glimlach door mijn tranen terug. 'Ik heb je t-shirt vol gehuild.' Zeg ik doelend op zijn shirt die wat natte vlekjes heeft. 'Ach joh die was je er morgen zelf uit.' Ik kijk hem serieus aan en geef mezelf een face-palm. 'Je verpest het moment.' Fluister ik tussendoor. Hij grinnikt en dan loopt hij door waardoor ik hem volg. 'Ons geheimpje.' Zegt hij na een lange stilte. 'Dankje dat je toch achter me bent aangekomen.' Hij knikt en dan lopen we terug naar binnen.

Ik stop de sleutel in het slot en draai de deur open, voorzichtig sluit ik de deur achter me en wandel zo stilletjes mogelijk met mijn gsm licht naar de slaapkamer.
Raya slaapt met haar benen op haar kussen en haar hoofd waar haar benen horen, terwijl Miryam als een echte prinses slaapt ik bedoel gewoon hoe ze daar licht, zij had Amira moeten heten inplaats van ik, ik grinnik eventjes met mijn binnenpretje en trek dan de vertrouwde deken over me heen.

Wat redbull met je doet, ik kreeg opeens zoveel inspiratie. Eerst wilde ik een klein stukje doen om het spannend te houden maar een deel waarin het toch goed komt mag toch een keer. Nou het is 1.19 om stipt te zijn en ik ben nog lang niet moe, ik zit maar heel de tijd te eten.
Nou ja,
Vote✨
Comment💬
Goodnight❤