Run away

#18 Iedereen heeft een geheim

'Oma niet huilen.' Zeg ik en facepalm mezelf. 'J...je word gewoon zo s..ssnel groot.' Snikt ze en snuit haar neus. Ik glimlach en loop naar haar toe waarna ik haar in een knuffel trek. 'Je bent zo prachtig.' Zegt ze en duwt me weg. 'Maar ga weg van me voor ik je jurk vol snotter.' Lacht ze. Ik schud mijn hoofd lachend en loop terug naar mijn kamer en trek de jurk van over mijn hoofd uit. Ik trek mijn training aan en loop met dikke warme sokken terug, niet dat het koud is hier in Marokko maar ik ben gewoon een sokken persoon lekker warm voor de tenen. Ik plof neer op de marokaanse bank en roep mijn oma naast me te komen zitten als ik merk dat ze nog in de keuken staat te roeren.

'Oma waar blijf je nou!' Roep ik en kies een leuke film uit die ik met haar kan kijken. Ze komt terug met twee borden in haar handen die ze keurig op tafel legt. 'Pizza en chips.' 'Ik hou van je.' Zeg ik smeltend en prop een chipi in mijn mond. Ze lacht hemels en ploft naast me op de bank. Ik pak een hele grote pizza stuk en leun naar achteren terwijl ik rustig scrol op Netflix. 'Wat voor film wil je zien oma.' Zeg ik als ik geen keus kan maken. 'Een romantisch.' Zegt ze. Ik stop met kauwen en kijk haar argwaant aan. 'Nee oma please.' 'Actie!' Roep ik dan. Ze kijkt me sip aan en pinkt dan een traantje weg. Probeert ze nu zielig te doen? Ik hoor haar nep snikken en vervolgens diep zuchten. Ik kauw verder op mijn pizza en slik het dan door. 'Oké goed.' Zeg ik. Ze klapt in haar handen en ik rol met mijn ogen. My grandmother beter than yours.
'Ik ken maar een super goede romantische film.' Fluister ik naar mezelf toe. Daar gaat ie dan. Met tegenzin klik ik op play en meteen luid de intro muziek van the notebook.

Geloof het of niet maar mijn oma zit te janken, ik heb arabische ondertiteling gedaan en dat had ik niet moete doen. Ze huilt gewoon en er is nog niet veel gebeurd.

Absurd spoel ik door als we bij een gênante moment komen. Ken je dat moment? Waarin jij degene bent met de afstand en er dan iets vies op tv komt en er zijn mensen bij je? Ik had dat vaak met mijn vader niet alleen films maar zelfs reclames zijn niet te vertrouwen deze tijd.

Het moment waarop hij de bom brieven naar haar toe drukt zit ik niet meer bij de film. Ik denk aan de dag dat ik Mounir's brieven vond en nog steeds niet heb gelezen.

Ik trek mezelf overeind en loop wazig door men tranen heen naar de brieven. Ik neem ze bij elkaar en loop naar de keuken. Daar vind ik een doosje van koekjes waarin ik het instop. Ik doe de doos dicht en gooi het op tafel.

Ik was die dag woest, ik was razend verblind van woede en verdriet. Ik wilde hem en hààr levend begraven ook al was ik daar niet toe in staat. Ik wilde wraak maar die nam ik nooit, ik weet diep van binnen dat er ooit een dag van wraak zal komen en dat ik nog steeds die pijn ervaar van bedrog, niet meer zo erg als toen maar het is er nog en het zal nooit overgaan. Die litteken dat ze me bezorgden zal voor altijd getatoeëerd staan in mijn hart. Ik hoop dat ik ze nooit meer zal zien of horen.

Ik haal diep adem als ik besef waar ik mee bezig ben, ik ben die woede en pijn weer wakker aan het wekken en dat wil ik niet. Ik wil het loslaten en voor eens en altijd achter me laten. Het is voor wat het was. Ik ben hier nu, waar ik mezelf kan zijn.
Ik schud die gedachtes van me af en concentreer me weer op de film.

'Machallah.' Snikt mijn oma. Ik glimlach naar haar en druk de film weg. 'Ze zijn samen oud dood gegaan.' Zegt ze. 'Zo hoort het ook in het leven.' Voegt ze toe. 'Ik wou maar dat je opa nog leefde.' Fluistert ze dan gebroken. Ik schuif naar haar toe en gooi mijn hand over haar heen. 'Maar ja wat kan je der aan doen, allah kiest wie hij wilt.' Zegt ze glimlachend. 'En hij is nu verlost van al zijn pijn.' Voeg ik toe. Ze knikt en strekt dan haar arm om van haar thee te nippen die ik tijdens de break vlug ben gaan maken.
'Ik hoop dat jij net zon man vind en van elkaar houden als in deze film.' Zegt ze. Ik schud mijn hoofd en leg die dan op haar knieën. 'Ik wil geen man in mijn leven, ik heb jou.' Zeg ik en staar naar de grond terwijl ze over mijn hoofd aait. Zelfs met mijn eigen moeder had ik dit gevoel nooit dat ik met oma had.

'Ze slaapt weldi gaan jullie gewoon zonder haar, ze zag er al vermoeiend uit vandaag.' Hoor ik vaagjes op de achtergrond in mijn hoofd. 'Oké zoals je het wilt.' Meteen open ik mijn ogen en draai op mijn zij op de bank.
'Hoe gaat het met je zusje?' Ik sluit vlug terug mijn ogen zodat ik hun gesprek natuurlijk niet onderbreek.
'Goed goed, dankje dat je het vraagt.' Zucht hij. Ik herken zijn gezucht uit duizenden, Nasser. 'Daarvoor hoef je mij niet te bedanken je bent net een zoon voor mij en zij net een dochter.' Hoor ik mijn oma nu zegen. 'Ik weet echt niet waarom mijn ouders haar juist niet steunen in deze moeilijke tijd voor haar.' Ik hoor die brok gewoon in zijn keel. 'Het kwam misschien iets te hard voor ze aan i-' 'Nee helemaal niet, ze heeft niets verkeerd gedaan. Ze wilde met een man trouwen die mijn ouders hebben afgekeurd ze leefde maande in een grote verdriet, ik bedoel ze at helemaal niet. Tot ze naar hem toe ging en bij hem bleef.' 'Ja weldi.' Stelt mijn oma hem gerust. 'Als ik die man vind dan dan maak ik hem met eigen hand af.' Je hoort in zijn stem dat hij zijn woede probeert te beheersen. 'Wie laat zijn vrouw nu zwanger achter?' 'Rustig weldi het komt allemaal goed met Allah's wil. Je ouders draaien wel bij.' 'Nee bij mijn ouders gaat het alleen maar om geld en eer.' Ik open terug mijn ogen en kom in een keer overeind van de bank. Ik mocht dit niet afluisteren ook al vind ik het super erg.

Ik krab over mijn hoofd en loop naar de gang. Als ik aankom vallen ze beide stil, ze moesten eens weten. 'Ben je al wakker?' Zegt mijn oma. Ik glimlach en knik. Ik sliep als een roosje op haar knieën. 'Mooi zo dan kan je gezellig met ons mee.' Voegt Nasser in. 'Waarheen?' 'Kornisch.' Antwoord hij simpel. Q\A kornisch is een soort markt dat in Marokko 's avonds plaats vind, daar vind je van alles kermis, ect.
'Gezellig.' Gaap ik. 'Wacht hier dan ga ik me klaar maken.' Voeg ik snel toe en hol naar mijn kamer. Als ik op mijn gsm opkijk zie ik dat het al kwart na acht is. Ik pak mijn kleren en wandel rustig naar de badkamer. Als ik in de spiegel op kijk vang ik nog net mijn kleren terug op. Mijn haar. Mijn fucking haar. Het leek alsof ik een oorlog heb meegemaakt, en Nasser zag me zo he besef.
Ik slaak en zucht en maak me vlug klaar.
Ik trok gewoon een simpele jeans aan die ik van onder vouwde en een t-shirt van Armani die ik nog had liggen. Mijn haar heb ik dus vlug naar achteren gekruld en ja that's it geen make-up for today. Simple.