Το Κτήνος

Κεφάλαιο 7: Μερικοί το προτιμούν βίαιο (μέρος 2)

✖

«Λοιπόν», είπε αποπεμπτικά ο Γκρίφιν στους υπόλοιπους. «Ακούω γνώμες, πώς σας φαίνεται η αποψινή λεία;»

Με μια δυνατή σπρωξιά στην πλάτη με πέταξε ενώπιον τους λες και ήμουν έκθεμα προς μελέτη. Παραπατώντας βρέθηκα μες στο κέντρο του κλοιού τους. 

Πώς με κοιτάζουν έτσι, πρόσεξα αλαφιασμένη, πεινασμένα, αρπακτικά, με τον άπληστο τρόπο που ένας άντρας κοιτάζει μια γυναίκα, όταν θέλει να... να...

Ξεροκατάπια. Όλοι είχαν υιοθετήσει το ίδιο ακριβώς ύφος, καθώς με ατένιζαν από την κορυφή ως τα νύχια.

«Δεν μπορώ να αποφανθώ», μίλησε ο Μαρκ με περισπούδαστο ύφος. «Φοράει πολλά ρούχα. Με μπερδεύει έτσι όπως καλύπτεται».

«Κανένα πρόβλημα», τον διαβεβαίωσε ο Γκρίφιν απ' την μεριά του, κάνοντας παράλληλα νόημα στον τρίτο Αθληταρά, τον Πιτ, να επιληφθεί του θέματος.

Εκείνος άφησε πρόθυμα την θέση του και κίνησε προς το μέρος μου.

«Όχι!», τσίριξα βλέποντάς τον να έρχεται γοργά κατά πάνω μου. «Μη... μην με πλησιάζεις».

Ο Πιτ πάγωσε ξαφνικά, σταμάτησε επί τόπου και μου χαμογέλασε φιλήδονα. «Όπως προστάζεις, μεγαλειοτάτη», σάρκασε υποκλινόμενος. Έπειτα, ίσιωσε την πλάτη και τους ώμους του και χωρίς κανέναν δισταγμό μηδένισε την απόσταση που μας χώριζε. Παρά τις διαμαρτυρίες μου, τα χέρια του βρέθηκαν παντού επάνω μου, στα μπράτσα, την πλάτη, την κοιλιά, τα πόδια μου καθώς άρχισε να αφαιρεί ένα ένα τα ρούχα από πάνω μου.

«Σταμάτα!», έπιασα να ωρύομαι. «Όχι, μη, μη, μη!»

Τα λόγια μου πήγαν στον βρόντο, ενώ οι πράξεις μου δεν απέφεραν κανένα αποτέλεσμα. Για κάμποσα λεπτά, στριφογυρνούσα και συστρεφόμουν μες στα χέρια του, προσπαθώντας να κρατήσω τα ρούχα μου, να διατηρήσω το κορμί μου καλυμμένο. Αλλά αυτό που για εμένα ήταν λυσσαλέα αντίσταση, η μεγαλύτερη που μπορούσα να προβάλω, για τον Πιτ δεν ήταν παρά ένα παιχνίδι.

Έπαιρνε τον χρόνο του, αφήνοντάς με να παρακαλώ, να κοκκινίζω και να υποφέρω, αλλά στο τέλος θα με έγδυνε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Εάν ήθελα να τον αποτινάξω από πάνω μου, έπρεπε να κάνω κάτι πιο δραστικό.

Έστριψα μες στην αγκαλιά του έτσι ώστε να έρθουμε πρόσωπο με πρόσωπο και τότε σήκωσα το λυγισμένο μου γόνατο και το κάρφωσα με όλη μου τη δύναμη χαμηλά, στο στομάχι του. Κατέβαλα την μέγιστη προσπάθεια να τον πληγώσω, μα τα αποτελέσματα ήταν άκρως απογοητευτικά.