Η Άντριαν Βάλενταϊν είναι πεπεισμένη ότι τίποτα στην ζωή της δεν μπορεί να πάει χειρότερα. Ανέκαθεν ήταν η δεύτερη επιλογή, η εναλλακτική που κρυβόταν στην σκιά των άλλων. Καθώς όμως φαίνεται η ζωή της μπορεί να πιάσει πάτο, όταν βρίσκεται υπόλογη γ...
Αυτή είναι η πρώτη συνάντηση με τον σύμβουλό μου, η πρώτη συνεδρία με τον ψυχοθεραπευτή μου. Ναι, καλά διαβάσατε, ψυχοθεραπευτής.
Φαντάζομαι πως είναι επόμενο για κάποια που έχασε ανεξήγητα την δίδυμή της, εγκαταλείφθηκε από τους γονείς της και έπεσε θύμα βιασμού σε χρονικό διάστημα λιγότερο των τριών μηνών να χρήζει ιατρικής παρακολούθησης από κάποιον ειδικό.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι την επιθυμώ κιόλας.
Δεν θέλω την παρακολούθηση του, τις συμβουλές του, τις συμπονετικές ματιές ή τα χάπια που πιθανώς θα μου συνταγογραφήσει για να με κάνει πάλι φυτό με την βοήθεια της Πιλάρσκι. Δεν θέλω τίποτα από αυτά.
Κι αυτό είναι κάτι που διαπίστωσε από πρώτο χέρι η Έντνα Ρέζνικοφ, η στρουμπουλή και θορυβώδης υπάλληλος του Ντέιβις Πλέις το πρωί. Σήμερα, μετά από έξι μέρες διαμονής, μου δόθηκε εξιτήριο από το Αναρρωτήριο, κι η Έντνα, ακολουθώντας πάντα διαταγές, με φόρτωσε σε ένα αναπηρικό καροτσάκι, αφότου αρνήθηκα πεισματικά να περπατήσω έως το γραφείο του Τρελογιατρού, και με οδήγησε εκεί θέλοντας και μη.
Το γραφείο ψυχανάλυσης είναι ένα καλαίσθητο, φιλόξενο δωμάτιο. Οι τρεις τοίχοι του είναι κτιστοί, ο τέταρτος είναι γυάλινος, σχηματίζοντας ένα πελώριο παράθυρο προς την λίμνη που απλώνεται στα δυτικά του Ιδρύματος, και προσφέρει μια εξαιρετικά αναζωογονητική θέα.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Χαζεύω έξω, την αβαθή λίμνη με τα κρυστάλλινα, αδιακύμαντα νερά που περιστοιχίζεται από τις σκουροπράσινες κορυφές των δέντρων και των βουνών. Υπάρχει μια απόλυτη, αναντίρρητη γαλήνη σ' ετούτο το τοπίο. Θαρρείς κι η πλάση όλη έχει απομείνει ακίνητη και σιωπηλή, περιμένοντας τα πρώτα χιόνια να 'ρθουν.
Δεν περίμενα να αντικρίσω κάτι τόσο όμορφο εδώ πέρα.
Παίρνω μια βαθιά, χαλαρωτική ανάσα και προσποιούμαι πως δεν βρίσκομαι στο γραφείο, αλλά εκεί κάτω ν' αναπνέω τον αγνό, παρθένο αέρα στην όχθη.
