Küçük Sevgilim ( Raflarda)

Yılbaşı

Barış#

Küçük Sevgilim'in okuldan çıkış saati yaklaştığında arkadaşlara veda edip okula geldim. Geldiğimde okulun dağılmasına beş dakika vardı. Bir köşede durup karın altında üşüyen ellerimi ısıtmaya çalışıyordum. Ben bile üşüdüysem hava cidden soğuk demekti. Aslında ellerim çok üşümemişti ama kapıdan buraya gelene kadar elleri donacak olan küçük sevgilim için hazırlık yapıyordum.

Sonunda zil çaldığında herkes çıkmaya başladı. Çok geçmeden benim meleğim de gözüktü aralarında. Beni gördüğünde gözlerinin parıldadığına emindim. Hep böyle olurdu çünkü. Onda en sevdiğim şeylerden biri de buydu belki de. Adımlarını hızlandırıp yanıma vardığında boynuma sarıldı. Ben de ona sarıldığımda sıcacık olan boynunu öptüm. Geri çekildiğimde ellerini yanaklarıma koydu. Çakal sevgilim benim ellerini ısıtacaktı aklı sıra ama yanaklarım beklediği gibi sıcak değildi. Ellerini avuçlarımın arasına aldığımda gülümsedi. "Nasılsın?"

"Sen yanımdayken mi? Bulutların üzerinde gibi." Ben basit bir soru sormuştum ama bunu bile aşka dökmüştü.

Bizimkiler de gelince birlikte bir kafeye geçtik. Herkes yarın akşam ne yapacağından bahsediyordu. Yıl başı için herkes çok heyecanlıydı. Ben de Hirayla geçireceğim için sevinebilirdim ama ne yazık ki başka bir işim vardı. Bizim arkadaşlar ev taşıyacak bu günü bulmuşlardı. Benden rica ettiklerinde de kıramadım. Zaten ev sahipleri evden kovmuştu bir de ben reddetmek istemedim. Gerçi evden kovulma konusunda ben ev sahibine hak veriyordum ama neyse...

Hepsi ortak bir plan yaparken Hira sesini bile çıkarmamıştı. Sonunda Eslem "Hira sen ne diyorsun?" diye fikrini sorduğunda "Bakarız, kesin bir şey söylemeyeyim." dedi. Bir süre daha sohbet ettikten sonra dağıldık. Hira ile el ele yürürken onunla uğraşıp duruyordum. Bu kez soğuk ellerimle ensesine dokunacaktım ki yakaladı beni. "Barış bir rahat dur!"

"Tamam ya!" deyip elimi indirdim. "Hira ben yılbaşında seninle olamayacağım."

"Neden?"

"Arkadaşlara yardım edeceğim. Ama sen bizimkilerle git tamam mı?"

"Gerek yok."

"Evde tek mi geçireceksin. Git işte."

"Sap gibi kalacağım ortada istemiyorum."

"Kızdın mı bana."

"Saçmalama, biz de başka bir gün kutlarız."

"Yıl başını mı?"

"Evet, ne olmuş yani."

"Hira seninle ömür bitmez be güzelim."

"Neden?"

"Seninle olmak her defasında yeniden doğmak gibi çünkü." deyip alnını öptüm. Evine geldiğimizde onunla ayrılmak için vedalaştım. Tam gidecekken "Bekle." dedi. "Hediyeni vereyim."

"Şimdi verme. Gece işim bitince gelirim ben. Geç gelirim ama sabaha karşı. Sorun olur mu?"

"Hayır olmaz. Yeni yıla seninle uyanmış olurum."

"Tamam o zaman yarın gece görüşürüz." deyip arkadaşların yanına geri döndüm. Bütün gece boyunca eşyaları paketledik. Bir öğrencinin neden bu kadar eşyası olur ki sanki?