BİR GÖNÜL DAVASI

8. bölüm

Yorum ve votelerinizi eksik etmeyin lütfen🙆

Gözlerimiz birbirine kenetlenmişken utandığımı farkettim.

"Gidelim mi?" dedi fısıltıyla. Sesimin çıkmayacağını bildiğimden başımı salladım.
Eve geldiğimizde bu sefer Reha'yı beklemeyip direk odaya çıktım. Resmen duygu karmaşası yaşıyordum..
Bir yandan kendimi çok mutlu hissediyordum, bir yandan mutlu hissettiğim için kendime kızıyordum. Bir yandan da hala utanıyordum!

Banyoya gidip üstümü değiştirdikten sonra yatağa girip yorganı boğazıma kadar çektim. Reha odaya girdiğinde üstünü değiştirdi. Bir şey dememesi için dua ediyordum..
Işıkları kapatıp kendi yatağına girince biraz bozulmuştum. Gerçi ne bekliyordum ki, öpüştük diye aramızda bir şeyler olacağını mı? Hiç sanmıyorum. İşte bu yüzden kızıyordum kendime. Ben değersiz hissetmek istemiyordum. Onun beni öyle bir kız olarak görmesini hiç istemiyordum..

💦💦💦

Sabah uyandığımda odada Reha'yı göremeyince bende kalktım. İşlerimi halledip hemen aşağı indim.
Tahmin ettiğim gibi Yunus'la ciddi bir şey konuşuyorlardı.

"Yunus o kız buraya gelmeyecek, her şey bu kadar karmaşıkken onla uğraşamam"

"Abicim iyi de gelme mi diyim napayım? Ayıp olur. Zaten bir kaç gün kalıp gider. Bende sırf Sami abi hatrına katlanıyorum"

Reha sessiz kaldı. İkisi de beni hala farketmemişlerdi.

"Bide Reha artık evlisin hani, kızla pek yakınlaşma derim, en azından..."
Yunus cümlesini tamamlayamadan Reha bakışlarıyla susturdu.

"Sanane lan? Nerde ne yapıcağımı senden mi öğrenicem?"
Bu tavrı Yunus'unda sinirini bozmuş olmalıydı.

"İyi sen bilirsin" diyip kalktı Yunus. Beni görünce şaşkın bir şekilde "Aleda" dedi.
Kendime lanet ederek sanki yeni gelmiş gibi yaptım.

"Yunus" dedim gülerek.

Reha'nın bakışları beni bulduğunda gözlerinde ki garip ifade belirdi yine. Dün geceden sonra evet tamamen bir şeylerin değişmeyeceğini zaten biliyordum ama bir umut beklemiştim işte..

"Ne zaman geldin sen ya görmedim hiç"

"Şimdi" dedim bozuntuya vermeyerek.

"İyi iyi"
Gülüp odasına gitti Yunus.

Reha ağzını açtı ve bir şey diyemeden Songül hanım odasından çıkıp masaya geldi.

"Ne duruyorsunuz yavrum öyle misafir gibi, gelsenize masaya"

Bir şey demeden masaya geçtim. Herkes masaya geldiğinde bir sessizlik vardı. Bu sessizliği bölen İsmet bey olmuştu.

"Bugün misafirlerimiz geliyor çocuklar" Reha ve Yunus'a bakıyordu.

"Biliyoruz dayı" dedi Yunus.

"Güzel. Reha bugün onları havaalanından alıp otele bırak. Yarın da kahvaltı yaparız, konuşuruz şu işi de"

Reha derin bir nefes aldı. İstemediği belliydi ama babasına karşı gelmek de istemiyordu.

"Tamam"

"Ama oğlum kahvaltıyı evde istemiyorum. Sen güzel bir yer ayarla yarın sabah için"

Başıyla onayladı sadece.