BİR GÖNÜL DAVASI

10. bölüm

Merhabalaar🙆

Bölümler hakkında birkaç şey demek istiyorum. Malesef ne kadar dikkat etmeye çalışsam da yazım yanlışları oluyor. Bunları yavaş yavaş düzeltmeye çalışacağım.
Onun haricinde yaptığınız yorumlar benim için çok önemli. Mesela kitabı beğeniyor musunuz? Ya da sıkıcı mı geliyor?
Her türlü yoruma açığım. Lütfen beğenilerinizi ve yorumlarınızı eksik etmeyin..

İyi okumalar.

Yol gözümün önünden su gibi akıp giderken arada bir uyumakla uyanıklık arasında kaldığım o saniyeleri hatırlıyorum.

Mardin'e gelene kadar Reha ne sorduğum sorulara cevap verdi ne de tek kelime etti.

Eve geldiğimiz de İsmet bey odasındaydı ve yanında bir doktor vardı. Öğrendiğim kadarıyla durumu iyidi. Reha babasının yanında kalırken odama çıkıp duşa girdim. Kendime geldikten sonra kıyafetlerimi giyip aşağı indim.

Doktor, İsmet beyin durumunun gayet iyi olduğunu söyleyince herkes derin bir nefes aldı.
Tekrar gelip kontrol edeceğini de ekleyip çıktı.

Tüm aile avluda toplandılar. Yanlarına gidip gitmemek arasında kalsam da Canan abla beni de çağırınca Elif'in yanına gidip oturdum. İsmet bey de en baş köşede oturuyordu. Sırtına ve yanlarına yastıkla destek verilmişti.
Boğazını zar zor temizleyip öksürdü.

Reha'ya baktığım da dikkatle babasına bakıyordu. Gerçekten çok korkmuştu. Onun ailesine böyle bağlı olması hoşuma gidiyordu.

"Bu aralar pek fazla göz önünde olmamak gerekir."

Yüzünü buruşturarak konuştuğunda bakışları Reha ve Yunus'daydı.

"Neden dayı? Sana sebep olan şeyler yüzünden mi?"

Yunus sinirle konuştuğunda ağır ağır başını salladı.

"Baba ne oluyor?"

Reha'nın sinirle sorduğu soruya karşılık İsmet bey ağır ağır başını iki yana salladı.
Herkesin gözünde merak vardı.

"Eski mevzular oğlum. İçini açıp da derinlere inmek her şeyi daha kötü edecek. Sadece dediklerimi yapın, ben her şeyi halledeceğim."

"Bilinmesi gereken mevzular baba bunlar. En azından bir çözüm yolu buluruz. Göz önünde olmamakla bitecek mi her şey?"

"Reha doğru söylüyor dayı. Anlat ki bilelim, ona göre davranalım."

"Zamanı gelince belki çocuklar ama şuan benden bunu istemeyin."

İsmet bey kesin bir dille konuşunca kimseye söz hakkı kalmamıştı.

Gözleri bana döndüğünde kalp atışlarım hızlandı.

"Kızım özellikle sen."

Anlamaz gibi bakarken Reha'nın da bakışları bana döndü.

"Ne alaka baba?"

Babası Reha'ya dönüp dik dik baktıktan sonra bana geri döndü.

"Yanlış anlama kızım sakın. Birkaç gün dışarı çıkma. Bir ihtiyacın olursa zaten bin tane adam var evde. Önemli bir konu bu."

Başımı sallamakla yetindim. Reha'nın bakışları üzerimdeydi.

"Canan sende Alaz'ı okula gönderme birkaç gün."

İsmet bey bakışlarını odada ki herkesin üstünde gezdirmeye başladı.