BİR GÖNÜL DAVASI

11. bölüm

Berzan gözü dönmüş bir şekilde üzerime gelirken ben yataktan kalkmış, duvarla bütün olmuştum.

Birden alışkanlık ediniği şeyi yapıp saçımı kökünden kavradı.

Acıyla inlememi o iğrenç kahkahasıyla birlikte izledi.

"Size iyilik yapmaya gelmiyor. Hem ben neden sizi düşünüyorum ki? Kendimi düşünmeliyim öyle değil mi?"

Bileklerimi sıkı bir şekilde tuttuğunda hareket dahi edemiyordum. İğrenç kokan nefesini boynumda hissettiğimde yüzümü buruşturdum.

Korkuyordum, midem bulanıyordu ve en kötüsü şuan elimden hiçbir şey gelmiyordu.

"Seni öldürmeden önce işimi halletmem lazım. Daha önce neden yapmadıysam zaten.."

Sarhoşluğundan olsa gerek bir an geriye doğru sendeledi.
Fırsattan yararlanıp karnına tekmeyi geçirmemle iki büklüm oldu.

Şoktan sıyrılmaya çalışıp kapıya doğru koşarken ensemde hissettiğim acıyla olduğum yere çivilendim.

Tırnakları derimi yarıp geçmişti.
Saçımdan tutup duvara fırlatınca zaten kendimde olmadığım için kafam duvara çarptı.

Derin nefesler alıp verirken bu halim ona yetmemiş gibi yüzü daha da gerildi.

Hızlı adımlarla yanıma gelirken yanağıma attığı tokatla kan tadını hissetmem bir oldu. Bu tada da alıştım artık.

Kafamı ona çevirmeye çalıştım. Sanki başımın ağrıdığı bir anda zorla bara götürülüp son ses müziğe maruz bırakılmış gibiydim.

Zar zor yutkunduğumda gömleğinin düğmelerini çözdüğünü gördüm.

Kalkmaya çalıştım ama yapamadım.

Gözüm bulanıklaşırken netlik kayboldu. Gözlerimi yumup açtığımda gömleği tamamen çıkarmıştı.

Kalbimin sesini kulaklarımda hissederken içeriden gelen gürültüyle dikkatimi oraya verdim. Dış kapının sert bir şekilde duvara çarptığı çıkan sesten belli oluyordu.

Berzan'ın umrunda bile değildi.

"Aleda."

Reha'nın sesini duyduğumda titreyen bedenim, acıyan boğazım umrumda değildi.

"Reha."

Boğazım yırtılmış gibi acısa da bağırmaya devam ettim.

"Burdayım Reha."

Berzan eliyle ağzımı kapatmaya çalışıp bir tokat daha attı.

Şuan onun için hiçbir şeyin önemi kalmadığını anladım.

Odanın kapısı sert bir şekilde açılınca Berzan'ın bakışları da kapıya döndü.

Reha bir süre gözlerini bana dikip inceledi.

Birden Berzan'ı benden uzaklaştırıp yumruğu suratına geçirdi.

Berzan kolunu dahi kıpırdatamazken Reha'nın gözü hiçbir şeyi görmüyordu.

İlk denemem de yere düşsem de tekrar ayağa kalkınca Reha'ya doğru yürümeye başladım.

Kapı tekrar açıldığında içeri Yunus girdi. Gözleri beni bulduğunda şaşkınlıkla yutkundu.