My real brother | A Liam Payne and Harry Styles Fanfic

1

"Julie en Ruben, komen eten!" roept mijn moeder aan de trap. Ik storm de trap af en steek mijn tong uit naar Ruben. "Ik krijg het eerste stuk pizza!" roep ik naar Ruben. "Oooh, denk dat maar niet!" roept Ruben terug. We stormen nu allebei de trap af naar de keuken.

"Jullie lijken wel kleine kinderen," zegt mijn moeder als we al roepend de keuken binnen vallen. Ruben en ik beginnen te lachen en nemen een stuk pizza. We eten het rustig op en nemen nog een tweede stuk pizza.

"He Ruben, je haar ligt wel heel speciaal moet ik zeggen," zeg ik. Ruben kijkt me nepboos aan. Zijn blonde krullen liggen helemaal in de war. Eigenlijk is het wel raar dat Ruben blonde krullen heeft. Mijn moeder heeft golvend bruin haar, net als ik, en mijn vader heeft zwart kort haar dat totaal niet krult.

Wanneer ik halverwege mijn tweede stuk ben, loopt mijn vader de keuken binnen met de post in zijn handen. "En, zit er iets bij voor mij?" vraag ik. "Eens kijken, nee voor jou zit er niets bij Julie" antwoordt mijn vader. Hij bekijkt de rest van de post. "Reclame, rekening, rekening, reclame, reclame," mompelt mijn vader. "Wat is dit?" zegt hij.

Hij opent de enveloppe en begint te lezen. Na een paar regels verstijft hij. "Wat is er?" vraagt mijn moeder bezorgt. Mijn vader geeft zonder iets te zeggen de brief door. Ook mijn moeder leest hem en kijkt Ruben en mij verschrikt aan.

Ruben kijkt me aan en rolt met zijn ogen. Ik grinnik, maar ben toch een beetje ongerust. "Gaan jullie nog vertellen wat erin staat?" vraagt Ruben ongeduldig. "Ja, tuurlijk," antwoordt mijn moeder. "Het is heel moeilijk om te vertellen, Ruben, maar blijkbaar ben je bij jullie geboorte verwisseld met een andere baby," verteld mijn moeder terwijl ze Ruben aankijkt.

Ruben wordt lijkbleek en loopt zonder iets te zeggen naar zijn kamer. "Nee Ruben alsjeblieft, blijf hier," smeekt mijn moeder, maar Ruben hoort het al niet meer. Ik kan mijn oren bijna niet geloven, Ruben is niet mijn echte broer? Ik heb opeens geen honger meer en loop ook naar mijn kamer. Ik ga op mijn bed liggen en sluit mijn ogen.

Ik lig zo ongeveer een half uur op mijn bed, wanneer er opeens op mijn deur wordt geklopt. "Wie ben je?" vraag ik. "Ruben, mag ik binnen komen?" antwoordt hij. "Ja, kom maar binnen," zeg ik. Ruben opent de deur en komt op mijn bed zitten. Hij ziet nog altijd lijkbleek.

"Gaat het wel?" vraag ik ongerust. "Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken," mompelt hij. "Ik ook niet," antwoord ik met een diepe zucht. "Wil je jouw echte broer niet ontmoeten?" vraagt Ruben.

"Ruben, jij blijft voor altijd mijn broer. Ik heb mijn hele jeugd met jou doorgebracht. Ik wil hem wel ontmoeten, maar ik denk niet dat ik hem als mijn broer zal zien," vertel ik. Ruben kijkt me aan en geeft me spontaan een knuffel. "Wow, het is al jaren geleden dat jij me spontaan een knuffel hebt gegeven," grinnik ik.

"Wil jij hem ontmoeten?" vraag ik. "Eigenlijk wel, ik wil vooral zien wie mijn biologische ouders zijn," zegt hij. "Waarschijnlijk spreken ze Engels." voegt hij er nog aan toe. We hebben in Engeland gewoond tot wanneer we 6 jaar waren. Ruben en ik spreken dan ook vloeiend Engels.

Onze grootouders en familie wonen ook allemaal in Engeland. We zijn verhuisd omdat mijn vader in België een job kreeg aangeboden. "Zullen we naar beneden gaan en het er eens met onze ouders over hebben?" vraag ik aan Ruben. "Oke," antwoordt hij. We stappen met zijn tweeën de trap af naar de woonkamer. Daar zitten onze ouders met de brief in hun handen.

___________________________

Hier is het langverwachte eerste hoofdstuk!

Ik hoop dat jullie er blij mee zijn.

Ik zal wel niet zo vaak kunnen updaten omdat ik nog een ander boek heb.

Het noemt My love en ik zou het heel leuk vinden als jullie dat ook zouden lezen.

Comment?

Vote?

Xxx