My real brother | A Liam Payne and Harry Styles Fanfic

32

De volgende ochtend, na het ontbijt ging ik langs in het hotel waar one direction logeerde. Liam had zijn kamernummer gegeven dus ik hoefde niet meer langs de receptie.

Kamer 204, hier was het.
Ik klopte op de deur en wachtte tot Liam de deur kwam open maken.

'Hey Liam!' zei ik toen de deur open ging. 'Oh jij bent het' zei ik bij het zien van Harry. 'Sorry ik dacht dat dit Liam zijn kamer was. Hij had me zijn kamernummer doorgegeven en ... euhm ... ik zal het verkeerd hebben gehoord.' stamelde ik. 'Hé Julie, geen probleem, kom binnen!' zei Harry.

'Liam vertelde dat je met een meisje aan het sturen bent?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Ja, maar het is nog niet echt serieus. Toch niet zoals wat wij hadden, als je snapt wat ik bedoel...' vertelde Harry. Ik bloosde ongemakkelijk. 'Oh ja, Liam vertelde dat jullie nieuwe gsm nummers hadden, ik heb je nog proberen sturen maar ja ...' zei ik. Harry keek me verbaasd aan: 'Waarom zou je me nog willen sturen als je me gewoon achter laat zonder zelfs maar afscheid te nemen?' Er kwamen tranen in zijn ogen. 'Harry! Jij kwam mij wel vertellen dat we geen koppel mochten zijn.' antwoordde ik.
'Juul, ik ging zeggen dat ik uit one direction zou stappen als ze mij zouden verbieden met jou te daten.' antwoordde hij.

Ik wist niet wat te antwoorden. 'Wat... oh wat erg...' stamelde ik. 'Het spijt me, maar nu is het te laat zeker? Je bent al met een ander bezig.' zei ik verdrietig.

Hoe had ik toch zo dom kunnen zijn. Harry wou alles doen voor mij en ik liet hem in Engeland niet eens uitspreken.

'Sorry Julie, Rosie komt zo naar hier om vandaag bij de jongens en mij te zijn.' vertelde hij. 'Heb je liever dat ik jullie vandaag alleen laat of mag ik wel nog meegaan met jullie zoals gepland?' vroeg ik. 'Geen probleem, tuurlijk mag je mee!' zei hij vriendelijk. Opgelucht haalde ik adem. Heel even ging zijn arm omhoog om me aan te raken, maar jij bedacht zich en liet hem weer zakken.

'Kom dan gaan de naar de anderen, ze zullen je ook wel willen zien na een half jaar!' zei Harry.

Toen de anderen me zagen, werd ik direct omhelst door iedereen. Oh wat had ik hen gemist!

Ook Rosie kwam nu toe, iedereen begroette haar vriendelijk. Toen ze mij zag, liep ze vriendelijk naar me toe en stelde zichzelf voor: 'Hallo, ik ben Rosie. Ik ben de vriendin van Harry!' zei ze. Ze boog naar voor om me een kus op de wang te geven. 'Waag het niet om Harry van me af te nemen.' fluisterde ze in mijn oor. Ik keek haar verbaasd aan en keek naar de jongens maar die waren te druk met elkaar in gesprek en hadden niets gezien.

________________________
Hoe vinden jullie het verhaal?