Liefs

Hoofdstuk 20

'Ik denk dat het slim is, haar mee naar huis te nemen voor ze dingen gaat doen waar ze spijt van gaat krijgen.' zegt Erik terwijl hij naar Birgit wijst. Ik kijk naar de andere kant van de tafel waar Birgit en Paul erg dicht bij elkaar zijn gaan zitten.

Er valt een pluk achter Birgits oor vandaan. Paul pakt de pluk vast en stopt hem achter haar oor. Ik zie dat Birgit niet nadenkt en naar Paul toe leunt. 'Birgit?' vraag ik als hun hoofden gevaarlijk dicht bij elkaar komen. Ze draaien allebei hun hoofd geirriteerd mijn kant op. 'Zullen we naar huis gaan?' Birgit's geirriteerde blik veranderd. 'Ja.. Uh. Natuurlijk..' stottert ze.

Voor ik naar buiten loop zorg ik ervoor dat ik langs Paul loop. 'Sorry' fluister ik, als ik dicht genoeg bij hem sta zodat hij het kan horen. Ik kijk hem snel aan en hij geeft een klein knikje, terwijl hij probeert te lachen. De lach bereikt alleen zijn ogen niet.

De jongens lopen mee naar de plek waar onze fietsen staan. Ik kijk naar Birgit en Paul die voor Erik en mij lopen. Ze zeggen niks meer tegen elkaar en kijken allebei strak naar voren. Naast me hoor ik Erik zachtjes grinniken. Ik kijk naast me en zie dat hij zijn blik ook op Paul en Birgit heeft gericht. Ik sla hem op zijn arm en hij kijkt me verontwaardigd aan. Al snel komt zijn glimlach weer terug. 'Je moet toegeven dat het best grappig is' zegt hij zacht. Ik geef hem een waarschuwende blik, maar moet toch lachen.

Birgit durft Paul nogsteeds niet aan te kijken en ze staan ongemakkelijk naast elkaar te wachten tot Erik en ik onze fiets van het slot af hebben. Ik sta expres een beetje te prullen met het slot, omdat ik het toch nog best grappig vind. 'Miranda?' roept Birgit en ik kijk om naar haar. 'Lukt het?' Als ze dat zegt laat ik mijn fiets van het slot af schieten en kijk haar met een glimlach aan. Erik heeft moeite niet in lachen uit te barsten.

Tot mijn verbazing geeft Birgit Paul een kus op zijn wang voor we wegfietsen. Paul is net zo verbaast als mij, maar hij begint te glimlachen. Zodra de jongens de andere kant oprijden, draai ik mijn hoofd naar Birgit. Ze kijk bedenkelijk voor zich uit.

'Het spijt me als ik een goed moment heb verstoord, maar ik denk dat je het eerst moet uitmaken met Tim voordat je met Paul gaat zoenen.' zeg ik om uit te leggen waarom ik het deed. 'Ik weet het' zucht Birgit. 'Dus, de keuze is gemaakt?' vraag ik verbaast. 'Ja' ze krijgt een glimlachje op haar gezicht, maar die verdwijnt al snel. 'Ik vindt het rot voor Tim, hij is zo lief.' 'Daarom moet je het juist uitmaken, hij verdient geen meisje die alleen maar bij hem is uit medelijden.' 'Je hebt gelijk...'

Voor de rest zeggen we erg weinig tegen elkaar, omdat het onmogelijk is om een gesprek met Birgit te beginnen. Al snel zijn we bij onze huizen aangekomen. 'Slaaplekker!' roept Birgit en ze verdwijnt in haar garage. Ik zet zelf mijn fiets ook in de garage en ga gelijk naar mijn kamer.

De volgende morgen ben ik al best vroeg wakker, nouja, voor mijn doen dan. Ik kleed me rustig aan en loop naar beneden om te ontbijten. Nog 4 dagen met Mark. Ik probeer er zo weinig mogelijk aan te denken, maar ik zie er enorm tegen op om hem niet meer dichtbij te hebben. Ik krijg enorm veel zin om Mark te zien en eet snel mijn ontbijt verder op.

Ik gooi zijn slaapkamerdeur open en zie dat hij nog in bed ligt. Ik kijk naar de klok en verbaas me erover dat hij nog aan het slapen is. Normaal is hij al vroeg wakker. 'Schatje' fluister in terwijl ik naar zijn bed toe loop. Ik verplaats zijn deken een klein beetje zodat ik zijn gezicht kan zien. Hij ziet er erg schattig uit en hij snurkt een klein beetje. 'Miranda' mompelt hij. 'Ja?' vraag ik verbaast dat hij toch wakker is. Ik wacht even tot hij zijn ogen opend, maar dat gebeurd niet. Hij slaapt gewoon verder. 'Ik houd van je'.

Ik buig me voorover en leg mijn lippen op de zijnen. Zodra ik voel dat hij wakker begint te worden ga ik weer rechtop staan. 'Ik houd ook van jou'. Zodra ik dit heb gezegd begint hij te glimlachen en doet hij zijn ogen open. 'Dit is pas goed wakker worden' zegt hij met een grijns terwijl hij rechtop gaat zitten.

Zijn lach verdwijnt en hij kijkt me verward aan. 'Wacht? Heb ik dat hardop gezegd?' Ik voel dat mijn glimlach groter wordt. 'Je hoeft je niet te schamen hoor' zeg ik als ik en ik zie dat hij een beetje rood wordt. Hij kijkt me met een verlegen lachje aan en trekt me bij zich op bed.

Een uur later zit ik bij Mark op bed terwijl hij zijn koffer inpakt. Ik kijk hoe Mark in zijn kast rommelt en af en toe hoopjes kleren in de koffer legt. 'Waarom pak je eigenlijk nu al je spullen in? Je gaat toch pas zaterdag weg?' Mark draait zich niet om en ik hoor hem zachtjes grinniken.

Als ik mijn mond open doe om iets terug te zeggen horen we ineens iets vallen en iemand schreeuwen. Voor ik zelfs kan nadenken over wat er aan de hand is is Mark de kamer al uitgestormd. Snel ga ik hem achterna.

--------------------

Hoi allemaal :)

Ik dacht laat ik mijn lezers eens bedanken dat ze mijn boek willen lezen. Ondanks dat ik niet erg vaak update. En mijn spelfoutjes (Ik probeer er op te letten!) Dus allemaal bedankt :) Ik ben blij dat jullie dit een leuk boek vinden.

Mare ik heb ook een ander boek, namelijk All Alone. Het is wel een beetje anders dan dit boek, maar ik denk dat als je dit boek leuk vind dat je mijn andere boek ook wel leuk zult vinden!

Ik hoop morgen ook nog te update, maar ik weet nog niet of ik ook aan dit boek toe kom. Maar ik ben ook van plan mijn hoofdstukken steeds wat langer te maken.

Nou , dus bedankt allemaal :)