Liefs

Hoofdstuk 21

Ik zie Birgit's deur openstaan met Mark in de deuropening. Snel ga ik achter Mark staan en probeer over zijn schouder te kijken.

Tim en Birgit staan tegenover elkaar. Tim kijkt verwildert naar Mark, maar die heeft zijn blik op Birgit gericht. Birgit kijkt met tranen in haar ogen terug naar Mark en ik zie dat er allemaal glasscherven om haar heen liggen.

'Ben je helemaal gek geworden?!' roept Mark woedend terwijl hij naar Tim vliegt. 'Iiik..wou... het was niet de bedoeling...' stottert Tim terwijl Mark zijn shirt vast grijpt.

Ik kijk naar Birgit, maar zij staart versteent naar de jongens.

Mark's arm vliegt naar achter om Tim een klap te geven en net op dat moment komt Birgit weer tot zinnen. 'Mark niet doen!'

Mark kijkt haar verward aan. 'Zeg niet dat je het nou voor hem gaat opnemen?!' Roept hij nogsteeds boos, maar hij laat zijn hand wel zakken. Birgit kijkt naar de grond en reageert niet. Mark kijkt terug naar Tim, maar die kijkt alleen maar naar Birgit.

Mark laat Tim's shirt los, maar pakt zijn arm vast. Ik spring uit de deuropening zodat ze er langs kunnen. Tim doet geen moeite om Mark tegen te werken. Zodra de jongens de trap af zijn kijk ik weer naar Birgit.

Ze kijkt alsof ze elk moment in huilen kan uitbarsten. Ik loop voorzichtig haar kant op en sla mijn armen om haar heen. Zodra ik dit doe begint ze te huilen. 'Het is allemaal goed' zeg ik troostend terwijl ik over haar rug wrijf. 'Ik.. hij... ' zegt Birgit tussen haar snikken door. 'Sssssh'

'Hij is weg' zegt Mark, die kennelijk weer terug is in de kamer. Als Birgit dit hoort begint ze harder te huilen. 'Het is allemaal mijn schuld!!' 'Rustig maar, jij kon niet weten dat hij zo zou reageren.'

Ik help Birgit veilig uit de glasscherven te komen en met z'n 3e gaan we naar beneden. We zetten Birgit op de bank en samen lopen we naar de keuken. 'Wat is er gebeurd?' Fluisterd Mark, terwijl hij een glas vol water laat lopen. 'Volgens mij heeft ze het uitgemaakt.' Ik pak de keukenrol en loop terug naar de kamer.

'Hij gooide ineens' mompelt Birgit als ik bij haar op de bank kom zitten. 'Het is niet jouw schuld dat hij zo reageerde'. Ik scheur een stukje van de keukenrol en geef het aan Birgit.

'Het is gewoon een eikel' zeg Mark die een glas water voor Birgit houdt. Ze negeert zijn opmerking, maar pakt het glas water wel van hem over.

'Nou, vertel wat er is gebeurd'. Vraagt Mark, zodra Birgit weer gekalmeerd is. Ik kijk haar nieuwsgierig aan. 'Nou, ik had hem opgebeld en gevraagd of hij langs wou komen, omdat ik hem wat wilde vertellen.' Zegt ze somber terwijl ze voor zich uitstaart.

Birgit zegt eventjes niks en Mark kijkt haar nieuwsgierig aan. 'En toen maakte jij het uit?' Birgit knikt langzaam. 'Hij werd boos en hij zei dat het niet over kon zijn. Hij pakte me vast en vroeg me of het met Paul te maken had.' 'Heeft die eikel je pijn gedaan?!' Mark klinkt woedend en springt van de bank. 

'Nee' zegt Birgit terwijl ze voor zich uit blijft staren. Mark blijft staan en ik pak zijn hand om hem te kalmeren. Ik geef een kneepje in zijn hand en hij komt terug op de bank zitten. 'Hoe zijn de glasscherven op de grond gekomen?' vraag ik aan Birgit zodat ze verder gaat met het verhaal.

'Ik zei dat hij me los moest laten en dat het me speet, maar dat hij er niks kon doen om het te veranderen. Hij liet me los en liep naar de deur, maar in plaats van weg te gaan pakte hij ineens het glas.' Birgit houdt even op met vertellen en ik zie dat Mark's woede weer terug is. 

'Hij gooide het glas naar je?' Mark probeert zijn stem normaal te laten klinken, maar de woede is nog in zijn stem te horen. 'Ik weet niet of het de bedoeling zou zijn dat het naar mij gegooit zou worden, maar het glas raakte de kast. Hij wou het niet doen, ik zag het in zijn ogen. Het is allemaal mijn schud.' 

'Het is niet erg, er is niks ergs gebeurd. ' Probeer ik Birgit te troosten. 'Ik heb zijn hart gebroken' jammert ze terwijl ze weer begint te huilen.

Zodra Birgit weer een beetje gekalmeerd is ga ik het glas opnieuwe vullen met water in de keuken.

'Ik wil niet dat je nu je verassing afzegd, vanwege mij.' Hoor ik Birgit zachtjes tegen Mark zeggen als ik terug wil lopen. Ik blijf staan om te luisteren wat ze zeggen. 'Weet je het zeker? Ik laat je liever niet alleen momenteel.' 'Ik overleef het wel een paar dagen.' 

Daarna zeggen ze allebei niks meer, dus ik ga er vanuit dat het gesprek afgelopen is. Ik loop de kamer weer in en doe net alsof ik niks gehoord heb. Ik geef het glas aan Birgit en ga terug zitten. Even zeggen we alle 3 niks en dan staat Mark op om de glasscherven op te gaan ruilmen. 

'Wat ben je nu van plan' vraag ik zodra we Mark de trap op horen lopen. Ze kijkt me even verward aan. 'Met Paul bedoel ik' 'Niks' Ik ben verbaasd om dat als antwoord te horen. 'Ik wil even rustig aan doen en daarna kijk ik wel verder. Als Paul uberhoudt wel zo'n wrak als mij wil.' Ik rol met mijn ogen. Heb je niet gezien hoe hij naar je kijkt denk ik, maar ik zeg het niet omdat het Birgit alleen maar schuldiger zou voelen over wat er was gebeurd met Tim. 

Zodra Mark terug in de woonkamer staat, gaat Birgit naar haar kamer omdat ze even alleen wil zijn. Mark komt naast me zitten en ik ga dicht tegen hem aan zitten. Hij slaat zijn arm om me heen en geeft me een kus op mijn haren. Zo zitten we een tijdje terwijl we niks zeggen.

Ineens staat Mark op. 'Kom' zegt hij terwijl hij zijn hand naar me uitsteekt. Ik kijk hem verward aan. 'Waarheen?' vraag ik maar hij antwoord niet. Hij kijkt me een tijdje glimlachend aan dus leg ik mijn hand maar in de zijne. 

Hij trekt me van de bank af en samen lopen we naar mijn huis. Zodra we in mijn kamer staan laat hij mijn hand los en zet me op het bed. Hij haalt een weekendtas onder mijn bed vandaan en zet het naast me op het bed. 'Wat denk je nodig te hebben voor 3 dagen?'