Liefs

Hoofdstuk 24

Als hij voor me staat geeft hij voorzichtig een kus op mijn neus. Daarna loopt hij langs me de slaapkamer in. Hij zet de tassen op het bed en draait zich om met een speelse glimlach. 

'Zullen we ook gelijk buiten gaan kijken?' Zodra hij dit zegt begint mijn buik te brommen. Ik sla snel mijn hand voor mijn buik, om het te verminderen, maar Mark begint weer te lachen. 'We gaan snel eten.'

Mark pakt mijn hand van mijn buik af en samen lopen we naar een halletje die me net niet is opgevallen. Aan het einde van de hal is een deur met glas erin. Ik wil naar buiten kijken, maar omdat Mark ervoor staat lukt dit niet goed. Wel valt het me op dat er minder bomen staan.

Ik hoor een klik en al snel doet Mark de deur open. Hij loopt naar buiten en al snel wordt de 'achtertuin' zichtbaar.

Als je alleen dit ziet zou je niet denken dat je in een bos bent. Aan de kant van het huisje staan nog een paar bomen, maar erachter ligt een groot meer. 

Ik merk dat mijn mond een beetje open hangt en snel doe ik hem dicht. Ik geef een kneepje in Marks hand en samen lopen we richting het meertje. 'Het is prachtig' weet ik uit te brengen. 'Ik hoopte al dat je het mooi zou vinden'. Ik voel dat Mark naar me kijkt, maar ik blijf naar het meertje kijken. 

Ik kijk naar het meertje, hoe het de avondzon opneemt. Ik voel een zacht briesje, maar het is nog steeds warm. Niet te warm, niet te koud. Het is een prachtige zomeravond. En als ik zo naar het water kijk krijg ik enorm veel zin om te gaan zwemmen. 

Ik kijk Mark aan en voel dat er een klein glimlachje op mijn gezicht komt. Even kijken we elkaar in de ogen en dan laat ik voorzichtig zijn hand los. Ik zie hem even vragend naar onze handen kijken. Ik kijk hem nog even aan en begin dan naar het meertje te rennen. 

Onder het rennen trek ik mijn shirt over mijn hoofd en laat het op de grond vallen. Ook knoop ik mijn broek los. Ik blijf even staan en stap dan uit mijn broek, ik schop gelijk mijn slippers uit. Ondertussen ben ik al op de steiger aan gekomen en ik hoor dat Mark achter me aan komt. Ik ren door naar het einde van de steiger en duik dan in het meertje. 

Ik blijf even onder water en zwem dan langzaam weer naar boven. Zodra ik boven ben zie ik hoe Mark het water in springt. Ik schrik van het koude water wat tegen mijn gezicht komt. Met mijn handen ga ik langs mijn gezicht zodat het water uit mijn ogen is. Zodra ik mijn ogen weer open heb, komt Mark boven water. 

Ik zwem naar hem toe en sla mijn armen en voeten om hem heen. Hij schud z'n haren alle kanten op waardoor ik moet lachen. Ik ga met een hand door zijn haren, terwijl hij me aankijkt. Ik voel dat hij me vast pakt en kijk hem aan met een grijns. Daarna ga ik met mijn hoofd naar zijn hoofd en onze lippen raken elkaar.

Even zoenen we, maar zodra ik de kans krijg duw ik hem onder water. Ik voel dat hij mijn voet vast pakt en voor ik het weet word ik naar beneden getrokken. Zodra ik weer boven ben spatter ik hem nat. Voor het water hem bereikt is hij al weer onder water. Ik kijk naar het water, om te kijken of ik hem ergens zie.

Ik schrik als ik twee armen om mijn middel voel, hij pakt me op en neemt me een klein stukje mee zodat ik weer kan staan. Ik draai me om en leg mijn hoofd tegen zijn borst aan. Ik sluit mijn ogen en luister naar het ritme van zijn hart en voel zijn borst op en neer gaan. Mark, die nog steeds met zijn armen om me heen staan, legt zijn wang op mijn haren. 

Ik zou zo uren kunnen staan, in de armen van Mark. Op dit moment was het makkelijk om te denken dat er geen einde aan deze zomer zou komen. En dat Mark gewoon hier bij mij zou blijven. Ik vind het erger dat hij weggaat dan dat ik zou willen toegeven. En ik geef het niet toe, omdat ik Mark het gun dat hij naar England gaat. Wat wij hebben is sterk genoeg om dat aan te kunnen. 

Uiteindelijk verpest mijn buik het moment door te gaan brommen. Marks begint te lachen terwijl ik mijn buik vervloek. Mark laat me los en samen lopen we het meertje uit.

Nu ik uit het meertje ben voel ik me en naar mijn lichaam kijk voel ik me er een beetje onzeker over. Ik kijk om me heen om te kijken waar mijn kleren liggen, terwijl ik weet dat ik ze niet over mijn natte ondergoed aan kan doen. 'Je bent prachtig' hoor ik Mark zeggen alsof hij mijn gedachte kan lezen. Ik kijk hem niet en voel dat ik rood word. Gaan we weer, denk ik bij mezelf terwijl ik het blozen vervloek. 

'Hee'!  zegt Mark nu hij ineens naast me staat. Hij pakt mijn kin vast en tilt het zijn kant op. 'Je bent prachtig en je weet niet half hoe gelukkig ik ben dat ik hier nu met jou ben.' Ik kijk hem in zijn ogen, aangezien ik geen andere keus heb, en voel dat ik roder word. 

Mark kijkt naar mijn rode wangen en grinnikt even. 'Lach me niet uit' zeg ik verontwaardigd, zodra ik dit gezegd heb verandert zijn gezicht weer naar serieus. 'Je bent schattig' zegt hij voor hij een kusje op allebei mijn wangen plant. 

Terwijl we naar het huisje lopen raap ik mijn kleren op. En loop voor Mark het huisje in. 'Nu is het mijn beurt om iets te maken' zeg ik zodra ik in de keuken sta. Ik draai me om en zie dat Mark me aan staart. 'Maar eerst ga ik me aankleden.' Mark knippert met zijn ogen en wil iets zeggen, maar  voor hij dat kan doen schiet ik de slaapkamer waar mijn tas staat in. 

Na vijf minuten sta ik weer droog in de keuken. Mark zit aan de keukentafel en kijkt op van een tijdschrift als ik weer in de keuken sta. Hij heeft z'n shirt aangetrokken, maar loopt nog steeds rond in een natte boxer. 'Wat wil meneer eten?' vraag ik terwijl ik de keukenkastjes open trek om te kijken wat er allemaal in staat. Ik zie borden, glazen, pannen, maar niks te eten. Dan kom ik bij de koelkast aan, die ook zo goed als leeg.

'Er is niks ' zeg ik terwijl ik me omdraai en tegen het aanrecht aan leun. Mark kijkt me nog steeds aan zonder iets te zeggen. 'En dat wist jij' maak ik mijn zin af. 'Inderdaad' Hij zet een picknick mand op de tafel en ik rol met mijn ogen. Mark grinnikt en staat dan op, 'maar ik ga me eerst ook eens aankleden.' Hij knipoogt naar me en loopt dan naar de slaapkamer.

Even blijf ik staan wachten en dan pak ik de picknick mand en een laken van de bank en loop naar buiten. Ik loop een stukje naar het meer en spreid dan het laken op het gras uit. Zodra ik op het laken zit maak in de mand open om te kijken wat Mark mee heeft genomen. Ik zie een paar stapeltjes boterhamen en moet lachen. Verder heeft hij er ook nog een paar plakken cake in gestopt en een pak sap. Ik schenk alvast voor ons in en kijk dan nog eens naar het meertje. 

Het is hier net een droom. Ze zou hier voor altijd willen blijven, samen met Mark. Dan voel ik dat er iets achter me neerploft. 'Hee' fluistert Mark in mijn oor. Hij legt zijn handen rond mijn middel en ik leun tegen hem aan. 'Het is hier mooi' fluister ik terwijl ik naar het meertje blijf staren. Mark kust mijn haren. 'Ik zou willen dat we hier konden blijven, voor altijd' 

---------------------------------

SORRY ! Ik zou niet eens weten wanneer de laatste keer was dat ik heb geupdate en ik schaam me heel diep. Aangezien ik al deheletijd zeg dat ik m'n best doe om eraan verder te gaan, zal ik wel m'n mond houden. Maar ik doe mijn best!!