Liefs

Hoofdstuk 22

Ik kijk hem verward aan en denk dan weer aan het gesprek dat hij had met Birgit. 'Wat ben je van plan?' vraag ik nu meer nieuwsgierig dan verward. Hij negeert mijn vraag en trekt mijn kast open. Hij kijkt geinteresseerd mijn kast door en pakt er dan een jurkje, shortje en 2 hemdjes uit. Zonder me aan te kijken stopt hij het in de tas.

Dan loopt hij terug naar de kast en trekt de la open waar mijn ondergoed in ligt. Ik voel dat ik moet blozen, maar Mark kijkt nog steeds niet mijn kant op. Hij pakt wat en legt het ook in mijn tas. Dan draait hij om en loopt hij mijn slaapkamer uit.

Binnen een paar minuten staat hij weer terug in de deuropening. 'Uhm, ik weet niet precies wat voor make-up je gebruikt dus ik heb er maar wat in gedaan.' Zegt hij terwijl hij met mijn toilettas schudt. Ik doe mijn mond open om iets te zeggen, maar weet niet zo goed wat ik zou moeten zeggen.  Mark ziet het en er verschijnt een grijns op zijn gezicht. 

'Ga je mee?' Vraagt Mark zodra hij de toilettas in de tas heeft gestopt. 'Waar gaan we heen?' 'Verrassing' zijn grijns wordt groter. 'Hoe lang?' 'Paar daagjes.' 'Weten mijn ouders hier van.' 'Ja, ik heb toestemming gevraagd' zegt hij trots.

Ik mijn hoofd probeer ik een rijtje te maken met opties van waar we heen zouden kunnen gaan, maar er schiet me niets te binnen. Dan denk ik ineens weer aan Birgit en hoe overstuur ze was. Ik voel me een verschrikkelijke vriendin, omdat ik haar niet zou kunnen troosten als Mark me ergens mee naar toe zou nemen. Mark trekt zijn wenkbrauw op als hij ziet dat mijn gezicht vertrekt. 

'Laten we Birgit alleen?' vraag ik voorzichtig en Mark knikt somber. 'Vind je het erg als ik dan even iemand bel?' Ik wacht niet op antwoord en vis gelijk mijn telefoon uit mijn broekzak. Ik tik een nummer in en wacht tot er wordt opgenomen.

'Hee, is er iets aan de hand?' hoor ik een stem geschrokken zeggen. 'Hee Paul, ook leuk om jou te spreken en uhmm..  .' 'Wat is er? Gaat alles goed met je?' vraagt Paul bezorgd. 

'Met mij gaat alles goed, maar Birgit is wel heel erg overstuur..' 'Wat? Wacht ik kom er gelijk aan.' 'Nee! Paul! Luister even naar me!' Mark die tegen de deurpost aan leunt kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Birgit heeft het net uitgemaakt met Tim, maar ze wil nog niks met je beginnen. Momenteel heeft ze alleen iemand nodig die haar troost.' 'Waarom doe je het dan niet zelf?' zegt Paul een beetje verbaast. 'Uhm, sorry dat klonk heel bot. Ik bedoel niet dat ik het niet wil doen, maar ik snap het niet helemaal.' Zegt Paul snel.

'Mark is iets met me van plan en het enige wat ik weet is dat we ongeveer 3 dagen weg zijn.' Ik kijk naar Mark die zonder geluid staat te grinniken. 'Aah, ik snap het. Ik kom er gelijk aan.' 'Paul' zeg ik voor hij ophangt. 'Ja ja, ik weet het, alleen maar troosten.' 'Dat wou ik niet zeggen.' Het is even stil. 'Dankjewel' 'Geen probleem' en hij hangt op.

Ik leg mijn telefoon naast me op het bed en staar voor me uit. 'Lieverd' hoor ik Mark zeggen terwijl hij naast me komt zitten op het bed. 'Waarom huil je?' vraagt hij bezorgd. Zodra hij dit gezegt heeft dringt het pas tot me door dat ik aan het huilen ben.

Hij trekt me bij zich op schoot en ik leg mijn hoofd tegen zijn borst aan. 'Het spijt me zo.' 'Het is niet jouw schuld, het is gewoon.. Ik ben de hele zomer al zo'n slechte vriendin en nu heb ik de kans om er voor haar te zijn...'

'Sorry, dit is belachelijk' zeg ik terwijl ik mijn tranen weg veeg. Ik probeer me uit zijn omhelzing te wurmen. 'Helemaal niet' zegt Mark, maar hij laat me wel opstaan. Hij gaat ook staan en pakt de tas van het bed af. Met zijn andere hand pakt hij mijn hand vast en samen lopen we naar beneden.

'Ik ga even de sleutels halen' zegt Mark als we op de oprit staan. 'We gaan met de auto?' 'Vertrouw je mijn rijd kunsten niet?' zegt hij overdreven verontwaardigd. 'Wil je een eerlijk antwoord of een aardig antwoord?' 

Hij laat mijn hand los en loopt het huis in. Ik wacht eventjes, maar ren dan het huis in, de trap op en gooi Birgits deur open. Ze zit op haar bed en staart voor zich uit. 'Het spijt me zo verschrikkelijk' zeg ik. Ze staat op en gaat voor me staan. 'Je moet me één ding beloven.' 'Natuurlijk'

'Beloof me dat je het heel leuk gaat hebben met Mark en dat je niet over me gaat lopen piekeren.' Er verschijnt een klein glimlachje op haar gezicht. 'Belooft' zeg ik voor ik haar omhels. 

Ze laat me al snel weer los. 'Hup, snel naar Mark toe!'  zegt ze terwijl ze me naar de deur toe duwt.  Snel loop ik naar de trap, maar voor ik de trap af ga kijk ik nog even naar Birgit. 'Veel plezier!! En geen dingen doen die ik ook niet zou doen!' Ik krijg een glimlach op mijn gezicht als ik denk aan Mark en wat hij van plan is. Snel ren ik de trap af, het huis uit. 

Mark zit al in de auto dus trek ik het portier open en ga op de stoel naast de bestuurders stoel zitten. Mark kijkt me aan en trekt zijn wenbrauw op. 'Klaar?' Ik knik en hij start de auto.

Een tijdje zeggen we niks tegen elkaar, maar zodra we op de snelweg zijn word ik heel erg nieuwsgierig. 'Dus..' begin ik voorzichtig. 'Wat ben je nou van plan?'

Hij kijkt me even snel aan en richt zich dan weer op de weg. Ik heeft een ondeugende grijns op zijn gezicht, maar hij zegt niks waar ik me aan irriteer.

Om de stilte te verstoren zet ik de radio aan. Ik tik op het ritme van de muziek met mijn voet en kijk uit het raam. De zon schijnt en het is lekker zomer weer. Gelukkig is het in de auto lekker koel. Ik kijk naar de blauwe lucht en denk aan afgelopen zomer. 

Mark haalt me uit mijn gedachten door mee te gaan zingen met het liedje. Hij probeert een hoge noot te halen, maar hij zit er helemaal naast en het geluid wat uit zijn mond komt klinkt super vals. 'Weet je.. Als die studie niks uit gaat halen, kan ik altijd nog zanger worden.

'Ik zou je aanraden heel erg je best te doen bij je studie' zeg ik lachend. Mark laat een paar keer zijn blik mijn kant op gaan en kijkt uiteindelijk weer naar de weg. Wel legt hij  zijn hand op mijn knie en er knijpt er even zachtjes. Ik glimlach naar hem en buig me naar hem toe. Ik druk mijn lippen op zijn wang en voel dat hij weer begint te glimlachen. 

'Waar heb ik dat aan verdiend?' vraagt hij zodra ik weer normaal ben gaan zitten. 'Je bent lief'