PAYDOS

Dost.

Ryan'dı karşındaki. Evet oydu. Rüyada görmüyordum. Gözyaşlarıma hakim olamadım. Sandalyeye oturup hemen telefonu kulağıma yerleştirdim. Onun sesini duymak istiyorum. Ryan'da telefonu alıp kulağına yerleştirdi.
“Devrim nasılsın?”
Dudaklarımı araladım. Ellerim titriyordu. O kadar heyecanlıydım ki onu gördüğüm için.
“İyiyim Ryan. Boş ver bunları şimdi. Ben gittikten sonra ne yaptın? Kim baktı sana? Söyle. Yemek yedin dimi? İyi beslenmişsindir umarım.”
Ryan gözlerini, gözlerime kenetledi.
“İyiyim Devrim. Yanıma birini tutum tüm işlerimle o ilgileniyor. Merak etme. ”
Rahatladım. Endişe ediyordum yalnız olmasından. Ama yanındaki adam güvenilir mi?  Sormam lazımdı.
“Ryan tuttuğun kişi güvenilir mi?”
Ryan biraz daha ilerledi.
“Evet ona güveniyorum. Kim olduğunu da araştırdım. Endişe etme.”
Gözlerini zemine dikti.
“Merak etme yakında döneceğim.”
Ryan heyecanla bağardı.
“Ne? Dönecek misin? Nasıl?”
Ne dedim ben? Ona söylememeliydim.
“Mutlaka çıkacağım Ryan.”
Ryan umutsuz gözlerle bana bakıyordu. Kaşlarını havaya kaldırıp gülümsedi.
“Basketbol oynamaya başladım. Küçüklükten beridir hayalimdi biliyorsun.”
Küçük bir kahkaha attım. O kadar mutluydum ki heyecanla konuştum.
“İnanmıyorum Ryan! Çok mutlu oldum.”
Ryan bana gülümsedi.
“Bana bu kadar iyi geleceğini bilseydim daha önce başlardım.”
Kafamı salladım.
“İyi yapmışsın. Kesinlikle harikasın Ryan.”
Bir anda sustu yüzü gerildi.
“Devrim sana bir şey söylemek istiyorum.”
Bir şey mi olmuştu? Ryan'nı hiç iyi görünmüyor.
“Bir şey mi var? Sorun ne? Hiç iyi görünmüyorsun.”
Vücudunu dikleştirdi. Gözlerini zemine dikti.
“Devrim seninle bir daha görüşmek istemiyorum.”
Şok olmuştum. Bu ne demekti şimdi? Bu gerçek olamaz. Mutlaka bir bildiği vardır. Titreyen ellerim daha da titriyor. Derin bir nefes aldım.
“Ne diyorsun sen Ryan? Neden? Bir nedenimi var? Sö- “ cümlemi tamamlamama izin vermeden konuştu.
“Hayır Devrim. Hiç bir nedeni yok. Seninle artık dost kalmak istemiyorum. Anladın mı?”
Dilim tutulmuş şaşkın gözlerle Ryan'a bakıyordum. Ağladım yine. O benim tek ailemdi ve şimdi karşıma geçmiş artık dost kalmayalım diyor.
“Ryan.”
“Hayır Devrim hiç bir şey söyleme. İyi olduğumu biliyorsun artık. Artık görüşmeyelim.”
Sanki karşımda farklı birisi vardı. Bu Ryan olamaz! Hiç bir şey söylemedim. Onun yüzü sanki taş kesilmişti. O hiç yalan söylemeyi beceremiyor. Yalan söylüyor eminim buna!
“Ryan seni tanırım yalan söylüyorsun. Lütfen –“ Yine cümlemi keserek konuştu.
“Ryan yalan söylemiyorum! Bıktım artık! Anladın mı? Yeter artık! “
Ryan tekerlekli sandalyesine yön vererek çıkışa yöneldi.
“Dur Ryan! Lütfen dur!”
Gitmişti. Tek dostumu da kaybetmiştim. O gitti. Gözyaşlarıma hakim olamıyordum. Sandalyeden destek alarak ayağa kalktım. Derin nefes alıp verdim. Dengede kalamayınca yere düştüm. Elimle göz yaşlarımı sildim. Artık bitmişti. Tek dostum gitmişti. Hıçkırıklar arasında sadece ‘Ryan’ diyebildim.