Ang Lalaki sa Rooftop! [Completed]

15. Confious

WARNING - SPG

"May nararamdaman ka na sa kanya kaya ganon mo na lang itapon ang sa atin." pagsingit ng isang boses na hinding hindi ko makakalimutan. Ewan ko,bigla akong nanginig. Halos sabay namin itong nilingon ni Admeen.

"Seven!" ang gulat kong sabi at halos mapatayo pa ako ngunit hinawakan ni Admeen ang braso ko. Nagkatitigan sila ng masama,pakiramdam ko,anytime ay magkakaroon ng gyera.

"Tama ako diba?" pilosopong sabi ni Seven ng ibaling nya sa akin ang kanyang pansin. "Sabihin mo Koy,para hindi ako mukhang tanga." dagdag pa nya.

"Nagmumukhang tanga? Ikaw? Sa pagkaka alam ko,si Koy ang nagmumukhang tanga,tapos na ang inyo,ginamit mo lang naman ang katawan nya,sinamantala mong mahal ka nya,pero ngayon wala na tol,wala ka ng magagawa kung may iba syang mahal kaya wala kang karapatang umarte na parang ikaw pa ang mas nasaktan!" mahaba at galit na sabi ni Admeen. Nagtagis ang mga bagang ni Seven at kumuyom ang kanyang mga kamao.

"Wala kang alam. Sabit ka lang naman dito,kami ang dapat mag usap!" singhal ni Seven,nagtinginan na sa amin ang mga tao dito sa restaurant at gusto ko na lang mapa facepalm.

"Talaga? Ako totoong mahal ko si Koy,ikaw? Wala! Manggagamit!" ani Admeen at tumayo.

"Wala kang alam!" at umamba si Seven na susuntukin si Admeen kaya mabilis akong tumayo at pumagitna.

"Teka! Please huwag kayong mag away! Pinagtitinginan na tayo." at nakita ko na ngang palapit na sa amin ang gwardya.

Bakit ba kasi humantong kami sa ganito?

"Kung meron po kayong personal na problema,sa labas na lang ninyo pag usapan at naaabala at naalarma nyo ang ibang costumer." sabi ng gwardiya. Nagpalitan pa ng matatalim na tingin sina Admeen at Seven kaya hinila ko na ang huli palabas ng restaurant.

"Im sorry bebe,hindi ko lang napigilan,sobra na kasi yang si Seven." ani Admeen ng nasa kotse na kami.

"Okay lang. Basta ayaw ko na syang makita. Siguro nga totoong hindi ko sya mahal,kasi sa ngayon,sa dami ng sakit na ibinigay nya sa akin,wala na akong makapang pagmamahal para sa kanya." sabi ko ng marealize ang lahat.

Ganon nga siguro yon,may mga taong dadaan lamang sa buhay natin,mamahalin natin ngunit hindi magtatagal. Dumaan sila para maranasan natin ang mga bagay bagay,para maging handa tayo sa bagong dadating,para matuto tayo,para hindi na natin maulit pa ang pagkakamali natin noon. At ganon si Seven,ipinaranas nya sa akin lahat pero sa bandang huli ay hindi pa din kami pwede. Ganon ka ironic ang buhay.

Hinawakan ni Admeen ang baba ko at iniangat. Pinahid nya ang mga luha ko at nagkatitigan kami. Gadangkal na lang ang layo namin sa isa't isa kaya naghuhurumintado na naman ang puso ko.

"Kung hindi mo na sya mahal,hindi mo sya dapat iyakan. Maging matatag ka,palagi akong nandito sa tabi mo,mahal na mahal kita,hindi ko gagawin ang ginawa ni Seven,kahit ano ka pa,kahit pareho tayo ng kasarian,kahit hindi ako ang nakauna,mahal na mahal pa din kita." ani Admeen at mas inilapit ang kanyang mukha.

Magrereklamo na sana ako sa huli nyang sinabi pero sinakop na nya ang labi ko. At wala akong nagawa kundi ang tumugon,iba ang halik nya,dama ko ang emosyon kaya naman para na akong nalalasing. Lumalim ang kanyang halik ngunit hindi ako nagpatalo,gusto kong ilaban ang sarili ko,gusto ko syang tapatan.

Hanggang sa ang halik nya ay napunta sa earlobe ko,sa collarbone kaya hindi ko na napigilang mapaungol at igapang ko din ang mga kamay ko sa katawan nyang napaka init.

"Mahal na mahal kita bebe at ilalaban kita." aniya at itinaas ang damit ko at dinilaan nya ng salitan ang mga nipples ko na halos ikabaliw ko. Ayaw kong tumigil sya,nadadarang na din ako sa init at sa isinisigaw ng puso ko. Hinawakan ko ang gitna nya,buhay na ito. Kaya naman pinatigil ko muna sya.