𝐓𝐞𝐱𝐭𝐢𝐧𝐠

35. FaceTime.

Ερώτηση: Σας αρέσει που ο Harry σκοπεύει να το γυρίσει στη rock μουσική;

Harry: Για πόσο θα με αγνοείς; lol
Harry: Πάνε τρεις ημέρες που δεν μου απαντάς καν.

Εγώ: Δε σε αγνοώ! Έχω διάβασμα, Harry.

Harry: Τόσο άσχημα φιλάω;

Εγώ: NOpE!

Harry: Άρα σου άρεσε;

Εγώ: Μπορούμε να μη μιλήσουμε γι'αυτό;

Harry: Fuck NÒ! Σήκωσε το FaceTime.

Έκλεισα το βιβλίο της φυσικής και άνοιξα το MacBook μου. Όταν ο Harry με κάλεσε, δέχτηκα την κλήση και χαμογέλασα αχνά μόλις τον είδα..

«Hi, love» κούνησε το χέρι του μπροστά από την camera.

Τέντωσα το σώμα μου. «Aye..» απάντησα απλά. «Που είσαι;» συνέδεσα τα ακουστικά με το laptop μου.

Φοράει μία λευκή μπλούζα, μία ζακέτα και από πάνω το μπουφάν του και μοιάζει λες και περπατάει.

«Uhm.. Έχω συνάντηση με τον Simon» απάντησε απλά και μπήκε στο αυτοκίνητό του.

Ew. Έκανα μία γκριμάτσα και o Harry γέλασε συγκρατημένα.

«Πως πάει το διάβασμα;» ρώτησε.

Σήκωσα τους ώμους μου. «Δεν πάει,» μουρμούρισα τρίβοντας τα μάτια μου.

Άνοιξα το πρώτο συρτάρι του γραφείου και έβγαλα από μέσα τα Haribo.. Τα ξετύλιξα και έβγαλα από μέσα μερικά ζελεδάκια.

«Έχω μία καλύτερη ιδέα-» χαμογέλασε και στερέωσε το κινητό του καπου συνδέοντάς το με τα ακουστικά. «Γιατί δεν έρχεσαι μαζί μου για να κάνεις ένα διάλειμμα;» φόρεσε τα ακουστικά και ξεκίνησε.

Σήκωσα το φρύδι μου. «Γιατί αύριο το πρωί γράφω διαγώνισμα;!» δάγκωσα ένα πράσινο Haribo.

«Κρίμα που δεν είμαι εκεί να σε βοηθήσω,» έκανε puppy face. «Αλλά αλήθεια τώρα, θα μου πεις γιατί με αγνοείς;» κοίταξε την οθόνη με την άκρη του ματιού του.

Τα μάγουλά μου κοκκίνησαν αυτόματα. Σοβαρά τώρα;! Κοκκίνησα;!

«Δε σε αγνοώ, weirdo.. Απλά-»

Πήρε μία ανάσα. «Well, ξέρω ότι δεν ήθελες να σε φιλήσω, αλλά δε το έχω μετανιώσει ούτε στιγμή» χαμογέλασε αχνά.

Έκρυψα το πρόσωπό μου με τα χέρια μου και τον άκουσα να γελάει από την άλλη μεριά.

«Θεέ μου, Harry! Γιατί απλά δε προσέχεις στον δρόμο;» στροβίλισα τα μάτια μου.

«Γιατί θέλω να ξέρω πως νιώθεις,» με κοίταξε. «Δεν είναι άδικο να μη ξέρω;» έκανε ξανά puppy face και χαμογέλασα κρυφά.

Το πιο σπαστικό είναι ότι από τότε που με φίλησε τον σκέφτομαι συνέχεια.. Τα χείλη του ήταν τόσο απαλά και δεν ήθελα να τραβηχτώ από κοντά του. Ακόμη και η μυρωδιά του.. Ήταν σαν να μου έλεγε «Olivia, συνέχιζε να τον φιλάς». Και εννοείται πως δε χαλάστηκα καθόλου που βρήκε το θάρρος και με φίλησε.

Όμως δεν ξέρω που μπορεί να βγάλει όλο αυτό.

«Olivia;!» φώναξε λίγο παραπάνω. «Με ακούς;» ρώτησε και "ξύπνησα".

«Uhm.. Sorry,» απάντησα απλά κουνώντας το κεφάλι μου.

Με κοίταξε. «Okay.. Πρέπει να κλείσω. Υποσχέσου μου πως το Σ/Κ θα βγούμε να συζητήσουμε» έγλυψε τα χείλη του.

«Α-αν βρω χρόνο» τραύλισα. Γιατί τραυλίζω;

Στροβίλισε τα μάτια του. «Fuck no, Olie. Ξέρω ότι δε σου περνάω τελείως αδιάφορος! Μη με αποφεύγεις άλλο».

Έγνεψα θετικά. «Εντάξει - εντάξει. Υπόσχομαι πως θα βγούμε αυτό το Σάββατο, okay;» κάθησα οκλαδόν στη δερμάτινη καρέκλα του γραφείου.

«Okay!» απάντησε χαμογελώντας.

Τα λακκάκια του φάνηκαν και συγκράτησα το χαμόγελό μου.

«Πρέπει να κάνω μπάνιο» μουρμούρισα. «Σε πειράζει να μιλήσουμε αύριο;» κοίταξα το ρολόι στον τοίχο.

Έχει πάει ήδη 10 το βράδυ.

Κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. «Nah.. Κι εγώ μόλις έφτασα! Στείλε μου αν δε κοιμηθείς αμέσως» απάντησε.

«Okay,» χαμογέλασα.

«Θα μου λείπεις μέχρι να σε δω» χαμογέλασε λυπημένα. «Τα λέμε σύντομα» τερμάτισε την κλήση και έκλεισα το laptop μου.

Γιατί έχω αυτό το χαζό χαμόγελο στα χείλη μου;! Fück...

-
Μικρό, αλλά δεν είχα πολύ χρόνο/όρεξη blah blah. Looove you, καλή εβδομάδα. 💕