𝐓𝐞𝐱𝐭𝐢𝐧𝐠

20. Πρωτοχρονιάτικη συνάντηση.

| Olivia's POV |

Άφησα το τελευταίο πιάτο στον νεροχύτη και έγλυψα τα χείλη μου.. Προχώρησα ξανά ως την τραπεζαρία μόνο για να συγκρουστώ με τα γέλια των συγγενών και των οικογενειακών φίλων μας.

«Μαμά; Έρχεσαι λίγο να σου πω;» ρώτησα.

Εκείνη έγνεψε θετικά και σηκώθηκε από την καρέκλα.

«Τι είναι;» ρώτησε πειράζοντας λιγάκι τις μπούκλες της.

«Μπορώ να πάω στο Cargo με τα παιδιά;» ρώτησα ευγενικά. «Σε παρακαλώ - σε παρακαλώ - σε παρακαλώ» ικέτευσα πριν καλά καλά απαντήσει.

Κράτησε το γέλιο της.

«Τι στο καλό είναι το Cargo, Olivia;»

Στροβίλισα τα μάτια μου.

«Ένα club ρε μαμά. Ο αδερφός της Roxane θα πάει με την παρέα του και είπε ότι αν θέλουμε μπορούμε να πάμε και εμείς επειδή είναι Πρωτοχρονιά» χαμογέλασα. «Μπορώ;» παρακάλεσα ξανά.

«Και πως θα γυρίσεις; Είναι ήδη αργά» ξεφύσησε.

«Ίσως αν μου δάνειζες το αυτοκίνητό σου» τα μάτια μου πετάρισαν. «Ε μαμάκα;» προσπάθησα να γίνω όσο πιο γλυκιά γίνεται. Ποιος νοιάζεται; Έτσι κι αλλιώς δε το έχω με τις γλύκες.

Πες ναι, πες ναι, πες ναι!

Σήκωσε τα χέρια της. «Αν μου υποσχεθείς ότι δε θα πιεις πολύ και θα το φέρεις πίσω ζωντανό,» έπιασε τα κλειδιά της bmw.

Περίμενε μία απάντηση προτού μου τα δώσει.. Όταν της το υποσχέθηκα πέταξε τα κλειδιά στον αέρα και εγώ τα έπιασα χαμογελώντας.

Ανέβηκα τρέχοντας τη σκάλα και άλλαξα τα ρούχα μου σε ένα μαύρο φόρεμα και σε vans. Δε μου αρέσει να φοράω συχνά τακούνια.. Άρπαξα το μπουφάν μου και αφού σιγουρεύτηκα πως έβαλα τα απαραίτητα πράγματα στο τσαντάκι μου κατέβηκα ξανά στον 1ο όροφο του σπιτιού.

«Φεύγω» φώναξα αφού πρώτα χαιρέτησα όλους τους καλεσμένους. «Τα λέμε το πρωί, μαμά» βγήκα από το σπίτι χωρίς να ακούσω καν την απάντησή της.

Αν ακόμη αναρωτιέστε από ποιον πήρα την ειρωνεία μου, τότε ήρθε η ώρα να σας συστήσω την μαμά μου: Miranda. Ω ναι. Είναι 40 ακριβώς και μπορεί με δύο λέξεις της να σε βγάλει εκτός ορίων... Πιστέψτε με, είναι χειρότερη από εμένα.

Οδήγησα ως το κέντρο του Λονδίνου.. Έστριψα στην δεύτερη γωνία της κεντρικής λεωφόρου και μόλις είδα την Roxane να περιμένει έξω από το Cargo, με τα χέρια χωμένα στις τσέπες του μπουφάν της, πάρκαρα και κατέβηκα.