Conflict
Nakapangalumbaba ako habang pinapanood si Raighley sa kanyang ginagawa. Abala sya sa pag ayos ng hapagkainan. Panay ang sulyap nya sa'kin habang ginagawa 'yon. Hindi ko kasi sya iniimik. Hindi ko kasi matanggal sa'kin ang pag-iisip ng kung ano ano.
"Bro, we'll go now." Paalam ng kagrupo nya. Tumango naman sya sa kanila at agad na ibinaling ang paningin sakin.
Kumunot ang noo nya. "C'mon baby, are you still mad at me?" pagod nyang sabi at bahagyang nag pakawala ng buntong hininga.
Mad you face!
Kanina nya pa ako sinusuyo. Pinag tatalunan namin ang sumagot na babae nang tinawagan ko sya. Ang sabi nya ay wala daw syang alam na na babae ang sumagot ng tinawagan ko sya. I'm not saying I don't trust him, pero sa babaeng 'yon ay wala akong tiwala...
"Uh, I'll go now too, Raighley. Thanks for teaching me how to cook!" ani ni Savannah. Nahuli ko pa ang pasimple nyang sulyap sa'kin.
Nakangiti syang bumaling sa'kin. "And oh, bye Ferleigh!" pag tapos nyang sabi 'yon ay ngumisi sya sa'kin ng malaki at tumalikod. Hindi ko na 'to kaya tiisin.
Just fucking leave, bitch!
"Wow, thesis and it becomes a cooking lesson? Just wow." di makapaniwalang sambit ko at natatawang umiling.
Lumapit sya sa'kin. "We just cooked some lunch, that's all. I didn't actually teach her. Don't be jealous, alright?" malambing nyang sabi.
"C'mon, baby." Ani nya at marahang hinawakan ang kamay ko. Hindi ko sya pinansin at tumayo sa pag kakaupo ko at inayos ang aking gamit.
"Stop being jealous? How about i go to someone's house then I'll just wear some shorts and spaghetti strap and the man who's with me is shirtless while cooking something, what do you think of that idea?" I said sarcastically.
Natahimik sya at hindi nag salita. There, congrats to me because I push his damn limits already. Napa kagat sya sa kanyang labi sa sobrang inis sa sinabi ko.
His jaw clenched. "San ka pupunta?" tanong nya.
"I'll go now too.." ani ko. Kahit gustong gusto ko manatili para kainin ang inihanda nya sa aking pagkain. Pero, hindi ko na kaya ang sakit na nararamdaman ko sa aking dibdib. Fuck jealousy!
"No, let's talk." May mawtoridad nyang sabi.
No, Raighley. Just because you said so, it doesn't mean that we should follow your will.
"I said I wanna go home!" tumaas ang boses ko.
Tumitig lang sya sa'kin ng ilang segundo na para bang may sinusuri sa'kin. I look away. Hindi ko kayang pantayan ang mga titig nya.
"I'll drive you home then..." may pagka bigo nyang sabi.
Tahimik lang ang byahe namin at hindi ko sya iniimik. Pero panay ang sulyap nya sa'kin. I know, he wants to say something.
I admit, I'm damn jealous, big time. Pero ano ang magagawa ko? Wala akong oras sakanya. Ayaw ko rin naman syang sisihin kung naiibaling nya ang atensyon nya sa iba. I'm useless to be his girl. Kahit oras na nga lang ay hindi ko pa sya mabigyan. Masagot man lang ang mga text nya ay masyado pa akong busy.
Do I still deserve his love for me? Kahit sa ganitong sitwasyon ko ay naiintindihan nya parin ako. Ni wala nga akong narinig na reklamo sa kanya.
We're here.
BINABASA MO ANG
Scattered Hearts
General Fiction(Lanteigne Brother's Series #1) Wala syang ginawa kundi mahalin ka ng buo-buo, binigay nya ang lahat sayo. Pinaglaban ka nya hanggang sa kaya nya. But You scattered all his heart Pero ginawa mo lang naman iyon para sa ikabubuti nyong dalawa. He can...
