O gün okuldan gelmiştim.Mutluydum.Kapıyı çaldım.Teyzem açtı.Ağlıyordu.Ama normal bir ağlama değil.Sanki canından can almışlardı.Sanki birşey anlatmak istiyordu.Terslik vardı.
"L-lenda a-annen v-ve b-baban...." deyince ben de ağlamaya başladım.Onların olduğu kötü bir durum beni mahvetmişti zaten.Ne olduğunu bilmesemde.
"A-annen ve b-baban t-trafik k-kazasında ö-öldü..." Ne demişti?N-ne demişti?
"Teyze ne diyorsun seeen?"diye bağırdım çağırdım.Ben o gün ölmüştüm.Onlar 1 kere öldü,ben 1000 kere öldüm.
O günden sonra hayata küstüm.Herşeye küstüm. 18 yaşında bir genç kız olduğumdan ayaklarımın üstünde durabiliyordum.Para konusundan sıkıntım yoktu.Evde tek başıma kalıyordum.
Annem ve babam eğer onlara birşey olursa,velayetimi Serenna teyzeye vermişler.Annemin bebeklik arkadaşı oluyor.Amerika'da bir oğlu vardı sanırım.Liseyi okumak için mi ne gitmiş.Geçen aylarda gelmiş.Herneyse yarın Serenna teyzenin yanına,Almanya'ya gidiyorum.Onlarla yaşayacağım.Annemler öyle istemişler.Bana da yapmak düşer.Valizimi hazırladım.Yarın sabah 09.00 da uçağım var.Acaba beni nasıl şeyler bekliyor?
Hikayeye yeni başladım.Pek ilginizi çekmemiş olabilir ama aklımda güzel şeyler var.2.bölüm güzel olacak.Sizi seviyorum.
-TUTKU
