"Öldürün beni. Atın balkondan. Kafa üstü hooop diye camdan düşeyim. Tutmayın beniii."
Çağatay- "Yav Büşra saçmalama"
Hilal- "Kuzen iyi misin? İn aşağıya"
"Iyi değilim ben, bir tatil bu kadar kısa olamaz, yarın okul var ya, ben gitmek istemiyorum, atın beni balkondan!!!" diye cama çıkmış bağırıyorum. Abim ve Hilal'de beni tutmaya çalışıyorlar. Sonra annem hızlıca kapıyı açtı....
"Sus kız vuracam şimdi ağzına, in ordan bakayım, komşulara rezil ettin bizi, in çabuk ordan!!" Diye bağırmaya başladı. Bende dayaktan kurtulmak için masum masum camdan aşağıya indim daha doğrusu inemedim, ayağım kaydı ve halıya yapıştım. En azından dışarıya düşmedim...
"Allah seni ne etmesin Büşra. Ya dışarıya düşseydin."
"Ama düşmedim annecim😒"
"Tip tip bakma bana, gelirsem yanına, fena yaparım ama."
"Annecim senden mükemmel yazar olur. Sen şiir yaz. O cümlelerin uyumu mükemmeldi👌"
"Gelirsem şimdi oraya 'Bir annenin katliyamı' diye şiir yazacağım"
"Ay tamam tamam bişey demedim" G*t korkusu başa bela.
"Tamam hadi kalk üstünü başını giyin, pazara gideceğiz"
"Anneeeğğğğğ, ben gelmeyim pazara, yorgunluktan ölürüm ben orda" Yav nerden çıktı pazar şimdi, babam gidip herşeyi alsaydı.
"Bana yardım edeceksin kuzum hadi kalk"
"Yah anneğğ😣"
"Kalk dedim" dedi ve tek kaşını yay gibi havaya uzattı. Yav bizim ailede herkes tek kaşını kaldırabiliyor birtek ben kaldıramıyorum. Üveymiyim lan ben.
.........
Saçımı bu cadı halinden kurtarmak amacıyla duşa girdim, yemeğimi yedim ve üstüme sportif şeyler geçirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Rahat olmak lazım, pazara gidiyoruz sonuçta)
"Hazırım ben😩" diye aşağıya indim. Ama annem hala hazır değildi. Benim hazırlanmam tam olarak 8 dakika sürüyor. Ama annem sanarsın önemli bir davete gidiyor. Hazırlanması 45 dakika sürüyor.
"Anne niye hazırlanmadın?😒"
"Hazırlanıyorum kızım"
"Annecim etrafı toparlıyorsun bu hazırlanmak mı oluyor"
"Misafir falan gelirse evi pis görmesin diye kızım"
"Biz evde yokken misafir mi gelecek anne"
"Belki gelir"
"Peki, susuyorum" dedim ve teslim olur gibi iki elimi havaya kaldırdım.
"Hanımlar nereye böyle?" Diye babam araya girdi. Hemen babamin yanına koştum sarıldım.
"Pazara gideceğiz babacım"
"Sabahın köründe?"
"Valla annem gönderiyor ona sor"
"Öğlen gidersek çok kalabalık oluyor Ahmet, sabahtan gidelim hemen alıp gelelim, zaten fazla gezmeyeceğiz"
Annemin sözü üzerine kapı çaldı. Hemen kapıya koştum ve Elif 'le Burağı karşımda sırıtırlarken buldum.
"Hoşgeldiniz evladım. Geçin içeri" dedi babam.
Hemen içeri geçtiler ve biraz soluklandılar. Ardından annem geldi ve "iyiki gelmişsiniz çocuklar" dedi. Bizimkiler anlamadığı için şaşkın şaşkın baktılar.
"Bizde Büşra 'yla pazara gidecektik, sizde gelin hem Büşra 'ya yardım etmiş olursunuz." Dedi. Bizimkilerin de bu durumdan kaçışı yok. İlla gelecekler.
............. 1 saat sonra;
Annem üçümüzü 1 saattir market arabası yerine kullanıyor. 'Yorulduk' dediğimizde de 'Siz gençsiniz size bişey olmaz' diyor. ÇILDIVIYORUM...
"Büşra yorulduysanız bana verin" dedi BurakCIM
"Centilmen kankam benim💪"
Elif- "Ellerim koptu vallaha"
"Tamam verin işte"
Biz elimizdeki bütün herşeyi Burağa yığdık. Sonrada yere oturduk.
Annem hala hunharca alışveriş yapıyordu ve bizi farketmiyordu.
Burak bizim yere oturduğumuzu görünce o da elindekileri bırakıp yanımıza oturdu.
Pazarın ortasında oturan 3 genç olarak baya ilgi çekiyorduk. Gelen geçen bize bakıyordu. Hatta birinin bizim fotoğrafımızı çektiğini son anda gördüm. Tabi çocuğu direk kovaladım ve o resmi sildirdim.😊
................. Yarım saat sonra;
Yerde hala ısrarla oturmaya devam ediyorduk. Ve hala annem geri dönmemişti. Bence bizim yokluğumuzun farkında değil.
Aniden bir anons sesi duydum.
"Pazar sakinlerinin dikkatine. 2'si kız 3 genç kaybolmuştur. Hepsinin yaşları 17 'dir. Bir kızın üzerinde pembe kazak ve diğer kızın üzerinde beyaz tişört vardır. Bulanların zabıta yerine yönlendirmeleri rica olunur."
Üçümüzde birbirimize şaşkın şaşkın baktık.
Elif- "Az önce bizi mi anons ettirdiler."
Burak- "Galiba evet"
"Of anne ya"
Elif- "Hadi hadi kalkın gidelim. Kadın merak etmiş"
Hemen kalktık. Poşetleri yine "SIRTLANDIK" ve zabıta yerine ilerledik.
İçeri girdiğimizde annem telaşlı telaşlı birine birseyler söylüyordu ve adamın tipinden çok sıkıldığı belli oluyordu. Elimdeki poşetleri bırakıp anneme doğru yaklaştım.
"Müdür bey benim çocuğumu bulun. Herkese haber verin. AKUT gelsin. Polis gelsin. İtfaye, ambulans, TSE, STK hepsi gelsin hepsi. Bulun benim çocuğumuuuuuu. Anam ben nerelere gideeeeem. O çocukların ailelerine ne diyeceğim beeeen-" bir insan bu kadar saçmalayamazdı.
"Anne"
Annem arkasına döndü ve bir anda gözleri doldu.
"Kuzuuuum" dedi ve üstüme atlayıp sarıldı. Biraz sonrada ağlamaya başladı.
Annem hep bana 'kuzum' der ve kuzum demesini çok seviyorum. Yada annem dediği için seviyorumdur.
"Anne niye bu kadar korktun ki"
"Telefonuna ulaşılamıyorum, pazarda hicbiryerde yoksun. Korkmam normal bence"
"Peki" dedim ve yine ellerimi teslim olur gibi havaya kaldırdım.
.............
Kaybolmamdan sonra eve geldik. Bütün poşetleri mutfağa koyduk ve annemi o poşet yığınıyla baş başa bıraktım.
Koştur koştur odama çıktım, abimin 'ses çıkarma' diye bağırmasına aldirmadan paldır küldür zıplaya zıplaya odanın kapısını açtım ve yatağımın üstüne yüz üstü atladım. O durumda yatarken cebimden telefonumu ve anahtarımı diğer cebimden de kulaklığımı çıkardım. 1-2 dakika sonra yatağın üstünde uyuya kaldım.
776kelimeee....
Bölüm sonuuuuuu...💋
Iyi AKŞAMLAR❤
Yapabildiğim kadarıyla yazmaya çalıştım, umarım beğenirsiniz...
