Scorose: Geçmişe Yolculuk

Yirmi Üçüncü Bölüm: Kabus

2 Yil Sonra...

Sabahin ilk isiklariyla uyandim ve elimi yuzumu yikamaya gittim.

"Hadi kahvaltiya! Hugo! Rose!"

"Geldimmm!!" Diye karsilik verdim anneme.

Quidditch oyunculugu, Arayici bolumunde okuyordum. Bu ilk senemdi. Ve daha ileride 3 sene daha vardi. Scorpius ile ayni siniftaydik, cunku o da Arayici olmak istiyordu. Gozlerimi yumarak yuzumu yikadim. Telefonum calinca irkildim ve ekrana baktim.

Scorletta ariyor...

Yanitladim ve telefonu kulagima goturdum.

"Alo! Rose!" Bu Astoria Malfoy'un sesiydi ve oldukca endiseli cikiyordu.

"Buyrun, Bayan Malfoy?" Merakla tek kasimi kaldirdim.

"S-Scor-Scorpius..." sesi titriyordu.

"Scorpius bi trafik kazasi gecirdi Rose
... seni istiyor... adini sayiklayip duruyor-"

"Ne?!! Trafik kazasi mi?!! Bayan Malfoy, siz-"

"Ciddiyim Rose, hemen gelmen lazim!" Agliyordu...

"Geliyorum! Hemen geliyorum! Ona bunu soyleyin!" Telefonu kapattim ve hemen mutfaga gittim, "Anne! Cikmam lazim! Scorpius trafik kazasi gecirmis!" Aglamaya baslamistim.

"Ne?!! Geliyoruz tatlim! Bizi de bekle! Uzerimize bi palto alalim! Ron, arabayi calistir!"

Hugo yanima geldi ve bana sarildi, "Birsey olmayacak abla... ona birsey olmayacak... sakin ol..."

"Umarim oyle olur, kardesim..." diyerek aglamaya devam ettim.

Kapiyi actim ve hemen hastaneye girdim. Oda numarasini aldik ve hemen odaya gittik. Kapiyi calip iceri girdim.

"Rose!" Sevincle ayaga kalkti Astoria Malfoy. Bana sarildi. Ve annem ile babamla konusmaya basladi.

"... durumu agir degil, sagolun Bayan Weasley. Onlari basbasa birakalim."

Onlar odadan cikarken Scorpius'un yanina oturdum. Elini tuttum, "Burdayim Scorpius... sevgilim..."

"Rose..."

"Evet! Askim!"

Gozlerini yavasca acti, "Tanrim! Sukurler olsun!" Diyerek yukariya baktim.

"Rose... ben... ben bu aciyla yasayamam..."

"Ne diyorsun Scorpius?.."

"Ben... ben... ben..." gozlerini yere sabitledi. "Ben baskasini seviyorum artik..."

Gozlerim sokla ve buyuk bir aciyla doldu. Ellerimi yumruk yaptim ve ona bagirmaya basladim, "Sen saka mi yapiyorsun?! Bunu bana nasil yaparsin?! Nasil yaptin?!!" Aglamaya basladim. Gozleri doldu ve bana bakti, "Onunla kaza yaptik ve o... oldu."

Yutkundum, "Sen nasil bu kadar rahat olabiliyorsun?! Nasil bu kadar rahatca kalbimi kirabiliyorsun?!! Sana guvenmistim! Hepsi yalanmis... Tanri seni kahretsin!! Umarim sende olursun ve onunla cennette bulusursun!!!" Ayaga kalktim ve kosarak odadan ciktim. Duvara yaslanip hickira hickira agladim. Durduk yere bu neydi boyle?!!

Annemler yanima geldi ve sorularini yanitlamadan arabaya bindim. Babam arabayi surerken kardesimin omzuna basimi yaslamistim ve ben hickira hickira aglamaya devam ediyorken yavasca saclarimi oksuyordu.

Eve geldik ve annemle babam bana soru sormadi. Yukari odama ciktim. Hugo da yanimdaydi ve bugunku antremanina sirf benim icin gitmemisti...

"Sen hakliydin, siz hakliydiniz Hugo!" Diyerek aglamaya devam ettim. Bana sarildi ve beni odama goturdu. Yatagima uzanirken yanimda durdu. Bana birkac mendil uzatti.