Ödeşeceğiz

Özlemin Tutkusu

Sezen Aksu/Biliyorsun

"Nihan..Niye buradayız?Cenaze mi var?" 

Ayakta kalmaya dahi hali yokken gözlerini yumup gülümsedi Defne.Düşmemek için daha sıkı sarıldı anneannesi ve Nihan'ın koluna.Başında binlerce ses,binlerce düşünce,binlerce itiraz ve çığlıklar dolanıyordu.Her ne kadar fark etmese de elleri titremekten iyi kızdın,güzel kızdın diyen elleri tutamayacak hale gelmişti.Göğsünün tam oraya yumruklar atılıyordu durmaksızın.Ruhu kahroluyor,o ise bunu hissedemeyecek duruma düşüyordu.Yavaş yavaş mezarlığın kapısına doğru yürürlerken hala neden burada olduğunu anlayamamıştı.Herkes siyahtı.Her şey siyahtı.Bir tek ona bembeyaz,upuzun bir elbise giydirmişlerdi.Gecenin bu saati mezarlıkta ne işimiz var diye iç geçirdi.Gözleri Ömer'i arıyordu bir yandan.En önde yürüyen o idi.Herkes'in yakasında ona benzeyen bir kadının olduğu siyah beyaz bir resim vardı.Zoraki birkaç adım sonrasında,tam olarak mezarlığın kapısında gördü Ömer'i,yanında açık bir tabut vardı.Yüzünü bir gülümseme sardı,kalbini bir kördüğüm.Adımlarını hızlandırdı,birkaç kez düşüp kalktı yanına varana kadar.Yanına geldiğinde onu inceledi,gözleri doluydu.Siyah bir takım elbise giymişti,acıyarak bakıyordu ona.Ani bir şekilde sarıldı Defne'ye,Defne ise bu durumdan haz duymuş sevdiği adamın göğsüne başını yaslayıp kokusunu içine çekmişti.Ömer birden onu kucaklamış,o ise bu duruma tebessüm ile karşılık vermişti.Çünkü kendisini ömrü boyunca hiç hissetmediği kadar yorgun ve bitkin hissediyordu,Ömer'in de bunu hissettiğini düşündü.Beklemediği bir anda Ömer onu gelişi güzel tabuta bıraktı.Bu durumdan bir şey anlamayıp kaşlarını çattı Defne.Bu sırada önce dudaklarını sonra alnını öptü Ömer.Ve bir anda havalandığını hissetti Defne.Ay ışığı onun üzerine düşüyor,o ise bir yerden bir yere taşınıyordu.Hafif doğruldu.Necmi Bey,Serdar,Sinan,İso,Pamir Bey ve Ömer tabutu,tabutunu taşıyorlardı.O an anlamıştı,kendi cenazesindeydi.Açılmış mezara doğru ilerlerlerken gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı.Yavaşça indirildi yere.Önce Ömer'in gözlerine baktı.Daha önce hiç görmediği duygular bürümüştü gözlerini.Acıyarak bakıyordu ona sanki Ömer'in de gözünden bir damla yaş kendini dünyaya bıraktı.Defne kalkıp buradan kaçmaya çalıştığında nereden geldiği belirsiz bu his onu tekrar tabuta yatırdı.Ve o en acı saniyeler gelip çattı.Ömer kucakladı onu.O ise parmağını dahi oynatamıyordu.Sadece görebiliyor duyabiliyor ve hissedebiliyordu olan biteni.Ömer'in göğsüne düştü başı,elleriyse boşluğa.Gözlerinin kapanmaması için direniyordu artık.Ve Ömer onu mezarın içine yerleştirdi.Gözünden düşen bir damla yaş Defne'nin ellerinin üstüne düştü."Elveda" dedi burukça.Ardından üstüne tahta parçalarını dizmeye başladı.Elindeki göz yaşının üstüne düşen toprakla gözlerini yumdu Defne.

***

"Hocam nabız alamıyoruz."

Camın arkasında oluşan sessizlik,herkesin içinde koşuşturan çaresizliği,acıyı temsil ediyordu.Ömer cama en yakın olup da,şu an Defne için en uzak olabilecek kişi olmuştu.Ağlıyordu.İçindeki pişmanlığın tarifi,haddi hesabı yoktu.İçeride yatanın kendi olmasını diledi her ne kadar gerçekleşmeyecek olsa da.Eğer bir daha Defne'yi üzersem Allah belamı versin diye geçirdi içinden.Cansızca yatan Defne'yi görmek kahrediyordu onu,hele onu bu hale getirenin de kendisi olması dayanılmaz bir vicdan azabı yaratıyordu.Şok cihazı Defne'yi yatakta zıplatırken o ise yere çöktü.Gözlerini kapattı,kulaklarını örttü elleri ile.Göz yaşları hıçkırıklara dönüştü birden.Onun böyle eriyişini izleyemezdi,bu kadar güçlü değildi.Ne olacaksa bir an önce olmasını ve Defne'nin o halinin hafızasından silinmesini istiyordu.Kafasını geriye iterek birkaç kez duvara vurdu.Ve o sırada doktor çıktı kapıdan.

***

Gözlerini açtığında kendini mezarlık yerine bir kumsalda uzanırken buldu Defne.Güneş gözlerine batıyor bu da onun gözlerini açmasını engelliyordu.Uzandığı yerden doğrulup etrafa baktı.Hiç kimse yoktu.Deniz tertemiz,gökyüzü bulutsuz ve berrak bir maviydi.Bu sefer üzerinde çiçekli bir elbise vardı,saçları örülmüştü.Ellerine değen elleri hissettiğinde başını sola çevirdi.Ömer buradaydı.Ona olan kızgınlığı bir anda uçup gitti.Dopdolu bir gülümseme sardı ikisinin yüzünü de.