2014
"Kızlar!" Elena'nın yatağına gittim ve onu sarsmaya başladım. "Elena kalk. Elena." Elena gözlerini kırpıştırmaya başlayınca Bonnie'nin yanına gittim ve onu da uyandırmaya çalıştırdım. "Bonnie. Uyan."
Bonnie yüzünü ekşitti. Yastığı kafasından çekti ve bana savurmaya başladı. "Git başımdan Care." Yastığı yüzüne bastırdı.
"Ne oluyor, Caroline?" dedi Elena. Yatakta doğrulmuş, kafasını kaşıyarak bana bakıyordu.
"Kızlar bugün kampüste parti var. Bir an önce alışverişe çıkmalıyız."
Kızlar aynı anda oflayıp kendilerini yatağa bıraktılar. Bir kahkaha attım. Çok tatlıydılar ama gerçekten gitmek zorundaydık. Bu yüzden önce Bonnie, sonra Elena olmak üzere ikisini de ayaklarından çekip yere düşürdüm. İkisi de homurdanarak kalktı ve hazırlanmaya başladı. Bir süre onları bekledim. Yarım saat sonra alışverişe çıktık.
"Pekala, elimde koca bir sıfır var." diye mızmızlandım.
Bonnie bileğimden çekiştirdi ve beni bir kafeye götürdü. Siparişleri verdi. On dakika içinde hazır olan içecekler ve bir porsiyon kek ile masaya oturdu ve "Seni bilmem ama ben yoruldum. Biraz dinlenelim. Hem şimdiye kadar giydiklerimizin üstünden geçeriz ve bir değerlendirme yaparız." dedi sakince. Akşama giyecek bir şeyimiz yokken nasıl bu kadar rahat olabiliyordu?
Onu başımla onayladım. Bir süre üçümüz sessizliği koruduk ve içeceklerimizi içip kekimizi paylaştık. Bu sessizliği bozan bendim. "Elena," Ona döndüm. "Sana bir şey sormalıyım." Bana başını sallayınca devam ettim. "Stefan'a karşı bir şey hissediyor musun?"
"Caroline, bak, eğer bu 'Damon kötü, Stefan'ı seç' konuşmasıysa-"
"Hayır." dedim büyük bir ciddiyet ile. "Sadece... Soruma cevap ver."
"Stefan iyi biri, iyi bir arkadaş. Ben Damon'u seviyorum." dedi kendinden emin bir şekilde gözlerime bakarken. Hiç bir tereddüt olmaksızın kararla bakıyordu. Ona sarılmak için uzandım. Bizi ayıran Elena'nın "Sevgilim!" diye cırlaması oldu. Kahkaha atıp baktığı yere doğru döndüm. Damon bize doğru geliyordu.
Tam önüme dönecektim ki Stefan'ı da görmemle donup kaldım. Saçları yukarı doğru taranmıştı. Gri renkli tişörtü üstüne yapışıyordu ve kaslarını belli ediyordu. Biraz düşük bel ve dar bir kot pantolon giyinmişti. O, birkaç adımla bize ulaşırken ben önüme döndüm. Damon çoktan gelmiş ve Elena'ya sarılıyordu. Onlara bakarken omzumda hissettiğim ellerle önüme döndüm. Pas vermeyi düşünmüyordum. Kızların haberi olmamalıydı.
Selam, Caroline. Stefan zihnimi işgal etti. Böyle bir gücü olduğunu biliyordum ama daha önce hiç bende kullanmamıştı. Damon ve Elena en sonunda ayrılınca oğlanlar sandalye çekti ve yanımıza oturdular. "Neden geldiniz?" dedim bakışlarımı Damon'dan Stefan'a çevirirken.
"Elena mesaj atıp onu senden kurtarmamızı rica etti, Barbie." diye sırıttı Damon.
"Hadi canım." dedikten sonra cıkladım. "Elena Gilbert, ne olursa olsun yanımda olacağını sanıyordum." Gözlerim kısarak ona baktım.
"Her zaman." diyerek elimi tuttu ve sıktı. Arada bir böyle şakalaşıyorduk ama her şakada bir gerçeklik payı vardı ve bu beni içten içe kırıyordu.
"Hadi." Ayağa kalktım. "Daha denenecek bir sürü kıyafet var." Gülümsedim ve bir mağazaya gitmek için arkamı döndüm. Herkes arkamdan geliyordu.
Mağazaya girdiğimizde Elena ve Bonnie pantolonlara gitti. Damon kendine tişört bakmaya başladı. Bense elbise kısmına gittikten kısa bir süre sonra Stefan'ın benimle olduğunu fark ettim. "Caroline. " Adımı söyleyince ona baktım. Sesi çok sakin bir tondaydı. "Seni özledim." Bana yaklaştı. Ellerimi omzuna koydum. Bana eğildi. Beni dudaklarımdan öpecekti ki acıyla inledi. Kaşları anlam ararcasına çatıldı.
Biri canını mı yakıyordu? Hafif doğruldu alnıma küçük bir öpücük kondurarak geri çekildi. "Bir şey mi oldu?" dedim endişelenerek.
Alnımı bir kez daha öptü ve bir süre bekledi. "Hayır. Bir şey hatırladım da."
"Mesela onun Elena'nın en yakın arkadaşı olduğunu mu?" Damon'un sert sesini duymam ile elimi Stefan'ın omzundan çekip bir adım geriye kaçmam bir oldu.
