2010
"Klaus, ben dövme yaptırmak istiyorum." Caroline koltukta sırtını yastığa dayamış bir şekilde uzanmış dergileri okuyordu. Geçen seneden beri bir dövme istiyordu fakat annesi izin vermiyordu. Belki Klaus onu bir dövmeciye götürür ve eğer canı yanarsa elini tutardı.
"Asla!" Niklaus yanına gelince ona baktı. Kararlı ve emir verici ses tonunu kullandı adam. "O güzel vücudunu ve tenini asla ama asla mahvetmeyeceksin, Caroline."
Caroline elindeki dergiyi masaya bıraktı. İç çekişi adamı kızdırdı. Koltukta oturur pozisyona geldi. "Ne güzel vücudu Klaus?" Eliyle vücudunu gösterdi. Genç kız kendini güzel bulmuyordu fakat çirkin de değildi. Güzel bir yüzü ve kalçası olduğunu biliyordu ama asla okulundaki o kızlar gibi olamazdı. Öyle ince bir beli, dolgun göğüsleri yoktu. Caroline böyle düşünüyordu.
Niklaus yanına oturdu. "Caroline, asırlardır yaşıyorum. Tüm ülkelerde yaşadım. Tüm kadınları tanıdım. Kimi zaman onların kanları içtim kimi zaman vücutlarından faydalandım ama hiç senin gibi birini görmedim. Sana el sürmek, masumiyetini elinden almak günahların en büyüğü gibi geliyor. Bunu ben bile kaldıramam. Sen harikasın Caroline, güneş ışığımsın sen benim." Adam ne söyleyeceğini hiç düşünmemişti. Birine böyle şeyler söyleyebileceğini bilmiyordu bile. O sadece duygularını dile getirmişti. Kurumuş dudaklarını bir dil darbesiyle ıslattı ve Caroline'ın tepki vermesini bekledi.
Genç kız gözlerinin dolduğunu hissedince içinden bir küfür etti. Derin bir nefes aldı. Klaus'un söyledikleri onu mutlu etmişti. Değişik hissediyordu. Daha önce hiç böyle hissetmemişti. Neler olduğunu bilmiyordu. Ona gülümseyerek boynuna atladı ve ona sıkıca sarıldı.
Adam boş bulundu. Sarılmasını beklemiyordu. Caroline ağır değildi ama Niklaus dengesini bulamayınca koltuğa sırtüstü düştü. Üstündeki genç kızın güzel gülümsemesine baktı. Kızın yüzünü kavradı ve alnını öptü. Kızın kalp atışlarının hızlandığını duyuyordu. Çok hızlı atıyordu sağlıklı kalbi.
Güzel yüzünün önüne bir tutam saç düştü kızın. Caroline tüm gücüyle üfleyerek saçını geriye atmaya çalıştı ama başaramadı. Klaus karşısında böylesine tatlı bir varlık görmemişti. Kahkahasına hakim olamadı adam. Genç kız kıkırdadı. Kirpiklerini oynatınca kendini Klaus'un altında buldu. Etkilenmişcesine gülümsedi. Klaus hızlıydı, güçlüydü ve bir o kadar da düşünceliydi. Kıza tüm yükünü vermediği için ona tüy kadar hafif geliyordu.
Niklaus o bir tutam saçı genç kızın kulağının arkasına sıkıştırdı. Üstünden kalktı, kendine çeki düzen verdikten sonra kızın da kalkmasına yardım etti. "Caroline, senden bana bir söz vermeni istiyorum." Kızın bileklerini tuttu ve kendine çekti. Gözlerini gözlerine sabitledi. "Kendine hem ruhsal hem de bedensel olarak zarar verecek bir şeyi asla ama asla yapmayacaksın."
"Söz veriyorum."
Birbirlerine içtenlikle gülümseyişleri bu sözü mühürledi.
