Leila:
Tijdens de middagpauze gaan we naar bankje op de speelplaats om te eten. "Wat was er?"vraagt Manal. "Je weet toch dat ik mijn sjaal kwijt was?"vraag ik. Salima knikt. "OMGG, dat ik dat niet heb gezegd! Ik zag Hamid in zijn auto met JOUW sjaal", zegt ze. Ik kijk haar schuin aan. "Wat??!Wanneer?"vraag ik. "Vrijdag na schooltijd", antwoordt ze. "Wel, er waren beelden van een inbraak vannacht en ze beschuldigen mij... omdat ze mijn sjaal hebben", zeg ik. "Maar Hamid had jouw sjaal", zegt Salima. "Ja, precies! Ik heb geen computers gestolen!!! Maar die stomme gast wel", zeg ik. "Ohh, wacht maar tot ik hem tegen kom." Ik kan er nu echt niet om lachen.
Als Youssra na een tijd op onze school aankomt, vertel ik haar het hele verhaal. "Wat? Wanne vuile..", begint ze waar ik om moet lachen. We zitten daar een tijdje te praten tot Youssra weg moet en de bel bijna gaat. "En nu zie ik die lelijke drugsdealer niet!"zeg ik geirriteerd. "Wejoo Leila wordt agressief", hoor ik Manal lachend naast me zeggen. "Ja, wat dacht je dan?! Ze beschuldigen mij hé! Als ik Hamid zie, ga ik zijn nek breken", zeg ik boos.
Na twee lesuren, is het eindelijk tijd om naar huis te gaan. "Wat ga je na schooltijd doen?"vraag ik aan Manal. "Afspreken met Mehdi", antwoordt Salima in Manals plaats. Manal lacht. "Nee, ik ga leren voor morgen", antwoordt Manal. "En jullie?"vraagt Manal. "Ook", antwoordt Salima. " The Same", zegt Nona. "Oh ik ga gewoon Hamid breken", antwoord ik alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. "Ga hopen, meisje. Ik denk dat hij jou zou breken, maar ik bemoei niet", zegt Manal. "Ga ga, afspreken met Mehdi ofzo", zeg ik lachend.
Manal:
Na schooltijd neem ik afscheid van Leila die naar huis gaat met de auto en van Salima en Nona die naar het station toelopen. Omdat ik geen zin heb om helemaal naar station te gaan, loop ik gewoon naar de bushalte achter school. Mijn bus komt na drie minuten en ik stap in. Niet veel later verplaatst iemand zich van zijn plaats naar de plaats naast mij. Als ik naast me kijk, ben ik verrast Mehdi te zien. "Hallo, schoonheid", zegt hij. Ik word rood en kijk of iemand anders het heeft gehoord. "Jij bent niet goed in onopvallend doen", zeg ik slechts. Mehdi haalt zijn schouders op. "Waarom zou ik moeten verbergen dat ik je leuk vind?"vraagt hij. "Ehmm, misschien omdat mensen slecht kunnen denken?"help ik hem herinneren. "Ik wil niet dat mensen denken dat ik een hoer ben ofzo", vertel ik hem. Mehdi haalt zijn schouders op. "Naah, ik vind het niet belangrijk wat mensen vinden", zegt hij slechts.
Leila:
Als ik thuis aankom, hou ik de bushalte goed in de gaten. Zodra Hamid naar zijn huis gaat, ga ik hem stalken. Maar dan letterlijk. Hij is echt te ver gegaan! Als hij nou wilt drugsdealen en die shit, oké, maar gebruik mij NIET! Wat denkt hij wel niet? "Wat doe je?"vraagt Bilal die me naar buiten ziet staren. "Ik wacht tot Hamid naar huis gaat", antwoord ik. "Hamid? Eh....", hoor ik mijn broer zeggen die het nogal raar vindt dat ik op Hamid wacht. "Ja, hij steelt computers op onze school en heeft mij erin geluisd! Nu word ik daarvan beschuldigd", vertel ik mijn broer zodat hij niet raar gaat denken. "Ah zo. Zal ik anders met hem praten?"vraagt Bilal. Ik schud hevig met mijn hoofd. "Uiteindelijk gaan jullie vrienden worden ofzo! Nee, ik ben nu kwaad dus hij gaat me serieus nemen", leg ik uit. "Oké, want jij ziet er echt gevaarlijk uit als je boos bent", zegt mijn broer sarcastisch. Ik negeer zijn commentaar en blijf naar buiten kijken. Als ik hem zie aanlopen, maak ik me klaar om hem te breken! Oké, hier ga ik dan.
