Leila:
"Nona is er nog steeds niet, ik vraag me echt af wat ze doet met Mehdi", zeg ik met een grijns. Youssra checkt haar telefoon en zegt dat het tijd is. Salima was al daarjuist weg en nu zit ik hier alleen met Manal. "Vind je het erg van Nona en Mehdi?"vraag ik. Manal kijkt de andere kant op en zegt:"Dit is zo emotioneel." "Maar ff serieus, Manal, vind je het echt erg?"vraag ik omdat ze lacht om haar eigen reactie. "Kijk, mij boeit het niet meer of ze nu een relatie hebben of niks, maar dat kan ze ons ook eerlijk zeggen", vertelt ze. Na een tijd moet ook zij weg.
Omdat ik thuis niks te doen heb, besluit ik om Chemss een bezoek te brengen. De vorige keer dat we elkaar hadden gesproken, was ik boos weggerend. Als ik bij zijn kamer aankom, klop ik niet eens, maar doe gewoon de deur open. Verrast zie ik een oude vrouw naast het bed van Chemss zitten. Shit, slechte timing.
Manal:
Ik loop naar huis en als ik voor de zoveelste keer een paar voetstappen achter me hoor, blijf ik staan. Ik draai me woedend om. "Ik weet dat je daar bent! Kom gewoon tevoorschijn", zeg ik. Niet veel later zie ik twee gloednieuwe schoenen en een jongen die in zijn hand een boeket vast heeft. En die jongen... is Hassan. "Wat doe je? Wat is er met die boeket in je handen?"vraag ik ook al wil ik het antwoord niet weten. "Die zijn voor jou", zegt hij weer op een slome manier. Ik zucht en wil wegrennen, maar dan zie ik Mehdi naast Hassan. "Bedankt voor de bloemen, de reden dat ik jou ook zo leuk vind", lieg ik tegen Hassan. Het is heus niet zo dat ik Mehdi jaloers wil maken ofzo, maar kom op, wie begon ermee?? Hij was de eerste die zomaar direct een relatie begon met een ander. Ik pak de bloemen van Hassan (die blij met mijn antwoord is) en loop bij hun weg.
Leila:
"Assalam Walikum", zeg ik tegen de moeder van Chemss. "Misschien moet ik een andere keer maar terugkomen", zeg ik, maar dan houdt Chemss me tegen. "Nee, blijf! Mama, dit is Leila. Leila, dit is mijn moeder." Ik glimlach naar die vrouw, maar ze glimlacht niet terug. Oké, dit is ongemakkelijk. Ik zie een stoel naast Hamid en loop ernaar. Niet dat ik naast Hamid wil zitten, maar blijkbaar zijn ze broers en heb ik GEEN keus. "Chemssedinne, hoe zit het met dat meisje dat je zo leuk vond? Begint het al te werken tussen jullie?"vraagt de moeder van Chemss. Ik kijk hem met grote ogen aan. Vindt hij een meisje leuk?? En ik maar denken dat hij me al die tijd leuk vond. "Ja, Chemss, vertel ons wat meer over dat meisje", hoor ik Hamid grijnzend zeggen. Ik kijk van de ene naar de andere. "Misschien...", begin ik, maar de moeder van Chemss onderbreekt me. "Ik hoop dat je dat meisje serieus neemt en dat je stopt met andere meisjes." Bij die woorden kijkt ze me vuil aan, waardoor ik besef... dat ze het over mij heeft. Speelt Chemss nu echt met mijn gevoelens?
