Leila:
"Oké, vertel nu alles maar dan rustiger", zeg ik tijdens de pauze tegen Manal. Manal is inmiddels gestopt met huilen. "Kijk, ik heb zo vaak het gevoel dat Mehdi niet echt met mij is omdat hij me leuk vind, maar meer om ja.. ik denk Nona", zegt Manal. Ze kijkt me niet aan en ik kan zien aan haar gezicht dat ze zich schaamt. "Hij weet echt niet wat hij mist", zeg ik ten slotte. Manal zucht. "Het is nu niet bepaald dat Nona lelijk is en saai", zegt ze. "Jaa, daar heb je gelijk in, maar Nona wilt hem niet, dussssss, hij gaat spijt krijgen", vertel ik. Manal knikt afwezig. "Misschien heb je gelijk", mompelt ze. "Ik HEB gewoon gelijk! Plus, een relatie is slecht en als ik jou was zou ik het beëindigen", geef ik haar als wijze raad. "Ja, wat denk je wel niet? Dat ik nog steeds achter die idioot aan ga gaan?"vraagt Manal spottend.
De dag vliegt snel voorbij en als ik Manal met Nona zie praten, besluit ik om hun te laten praten en met de fiets naar huis te gaan. Ik ben de schoolpoort niet eens uit met de fiets of ik zie Chemss geleund tegen het muurtje tegenover onze school. Wat doet hij hier... ? En waarom had hij die computers betaald?Hoe wist hij zelfs van die gestolen computers? Omgg, zou Hamid het hem verteld hebben? Oh nee... ze zijn toch geen vrienden?!!! "Heey", zegt Chemss en als ik doorloop zodner iets te zeggen, komt hij me achterna gevolgd. "Wat heb ik deze keer gedaan?"vraagt Chemss. Diep vanbinnen moet ik lachen om zijn paniekerige stem, maar ik zeg niks. "Ik moet eigenlijk naar huis fietsen, dus wat kom je hier doen?"wil ik weten. Kijk, ik wil totaal niet gemeen zijn of zo, maar hij moet eens eerlijk tegen me zijn.
"Ik kom voor jou. Kijk, ik hoopte zo dat je eens iets leuks met me zou willen doen", zegt Chemss enthousiast. "Nou, ik heb veel tegen morgen", zeg ik kortaf. Ik lieg niet, want ik heb ook echt veel tegen morgen, alleen heb ik alles al af. Dus het is geen leugen, maar tegelijk ook wel. "Pleaseeeeeeee", smeekt Chemss waardoor ik echt verrast ben. Ik kijk hem aan. "Wat wilde je dan gaan doen?"vraag ik. "Maakt mij niet uit. Wat dacht je van schaatsen?"vraagt hij verwachtingsvol. Ik doe alsof ik nadenk, maar knik dan toch. "Ja? Geweldig! Dus waar spreken we af?"vraagt Chemss. "Hoezo afspreken? Ik ga gewoon naar de schaatsbaan, ben je daar; goed voor je! Zo niet; boeit me niet", zeg ik. Oké, diep vanbinnen hoop ik dat hij me niet in de steek laat en er ook zal zijn, maar dat ga ik niet toegeven. "Goed, ik zal er zijn!"zegt hij. Even kijk ik ongemakkelijk om me heen. "Dit afspraak staat genoteerd", zegt Chemss dan aangezien hij niks te zeggen heeft. "Hoezo afspraak??"vraag ik geirriteerd. Hij maakt me boos met dat woord. Zo voel ik me een hoer ofzo. "We hebben dat toch afgesproken? Dan is dat een afspraak", zegt Chemss. "Afspraak?? Stop met dat woord te gebruiken! Ik krijg er de kriebels van", zeg ik en Chemss moet lachen. Ofwel vindt hij me grappig, ofwel vindt hij me compleet gestoord. Ik denk eigenlijk vooral het tweede. "Ik ga nu maar", zeg ik dan en fiets naar huis.
Thuis merk ik dat Manal duizenden berichten voor me heeft achtergelaten dat ze me moet spreken. Ik stuur haar snel dat ik haar ook moet spreken.
"Ben onderweg naar jou huis", stuur ik haar in een bericht. Ze antwoordt dat het goed is. Eerst besluit ik om te eten en daarna rijd ik even naar de supermarkt om wat lekkers te kopen voor bij Manals thuis. Als mijn broer me belt, neem ik snel op. "Waar ben je?"vraagt Bilal. "Ik ga naar Manal", antwoord ik. "Ah goed, maar kom vroeg thuis, we hebben straks bezoek", hoor ik mijn broer zeggen. Met die woorden hangen we beide op.
