Psikopat Sevgilim 2

Buna Bir Son Verelim

Şoktaydı tıpkı benim gibi.Gözlerindeki nefret daha da büyüdü ama bunun aksine boynumu tutan eli gevşedi.Elini tuttuğum gibi savurdum ve yüzüne bile bakmadan kapıya yöneldim.Peşimden gelmeye yeltenmedi.Kapıyı hızla çarparak koridorda yürümeye başladım.Kalbim paramparça olmuş gibiydi,bir kez daha.

Duvara yaslandım ve derin bir nefes aldım.Ellerimi birleştirdim ve elimde olmadan yere oturdum.Bacaklarımı kendime çektim.Ona bu şekilde davranmayı planlayan bendim,peki neden bu bana kendimi daha iyi hissettirmiyordu? Ona karşı tavrımdan hem memnundum hem de kendime karşı öfkeliydim.

-Kendine gel Deniz! Onun düşüncesiz,bencil bir psikopat olduğunu göremiyor musun?Daha ne bilmek istiyorsun?

Derin nefesler alıp ayağa kalktım.Artık yoluma Arslan'sız devam etmenin vakti gelmişti.

Birkaç Gün Sonra

Mesaj sesiyle uyandım.Gözlerimi ovuşturdum ve yatakta doğruldum.

'Günaydın Bayan Ördek.'

Gülümsedim.Yataktan kalktım ve kırmızı eteğimi ve siyah bluzumu giydim.Dışarısı biraz soğuk gibi göründüğünden şapkamı aramak için dolabı karıştırmaya başladım.Elime siyah bir kutu geçti.Açıp baktığımda üst kısmı beyaz,siyah kalem elbiseyi buldum.Arslan'ın hediyesi.Hemen kapağını kapattığım gibi bir poşete yerleştirdim.Salona geçtim.Yaprak'ın dersi bugün erken olduğundan çoktan gitmişti.Onun yokluğunu fırsat bilerek elime geçen tüm abur cubur şeyleri bir tabağa yerleştirdim ve salona geri döndüm.Televizyonun karşısına oturdum.Ve bir mesaj daha.

'Onları yemeye devam edersen ne olacağını biliyorsun,Bayan Ördek.'

'Bana Ördek deyip durma,lütfen.'

'Peki Ördek.'

Gözlerimi devirip oturduğum yerden kalktım.Pencereye yaklaştım.El sallıyordu.Perdeyi çekip televizyonun karşısına geçtim.Çikolatamdan bir ısırık aldım.Yaklaşık yarım saat tembellik ettikten sonra kapıdaydım.Gözlerim havalı arabamı aradı.

-Sen doğru olanını yaptın Deniz.

Onu anneme geri vermiştim,zorla.Aslında tam olarak kendisine verdiğim söylenemezdi.Arabayı kapısının önüne parketmiş ve anahtarları Ece'ye vermiştim,iki gün önce.

-Ahh hiç sanmıyorum,ördek.Bak şimdi ikimiz de yayan kaldık.

Dedi Mert. Başını sağa sola efkarla sallarken gülümsüyordu.

-Neyse ki çok da şanssız sayılmayız.

Dedi ve nedenini dahi soramadan birkaç dakikalığına gözden kayboldu.Ve döndüğünde bir motosikletin üzerindeydi.Siyah deri tişörtünün kesik kollarından tüm kasları görünüyordu.

-Hadi atla da seni bırakayım.

Başımı hayır anlamında salladım.

-Hadi ama korkak!

-Eteğimin olduğunu görmüyorsun herhalde?

-Çabuk değiştirip gel o zaman.Bekliyorum.

Gözlerim içine baktı.

-Tamam.

Hemen siyah dizleri yırtık pantolonumu giyip indim.Arkasına oturdum.

Ellerimi alıp karnında birleştirdi.Ve kaskıma baktı.Güldü.

Komik göründüğümü bildiğim için neden güldüğünü dahi sormadım.

Işıklarda durduğumuz bir anda bana doğru döndü.