Psikopat Sevgilim 2

Soğuk Kadın

Ne yapacağımı bilemedim.

- Arslan?  Ne oldu?

Gözlerinde hüzün vardı. Yumruk yaptığı ellerini bir kaç kez yere vurdu.Onu güçlükle durdurdum.

- Arslan?!

Olduğu yerden kalktı ve yürümeye başladı.Beni görmüyor gibiydi. Yüzü gözlerinin aksine sert görünüyordu. Ona yetişmek için adımlarımı hızlandırdım.

- Arslan,bekle!

Arabasına ulaştı ve tekerine bir tekme attı. Ardından kaputa bir yumruk savurdu. Ona doğru koştum. Kapıyı açtı ve oturdu.O sırada ben de yetiştim ve yanına oturdum. Hiçbir şey söylemedi.

Sinirliydi.Eli ile direksiyonu sıkıca kavramıştı. Bir yandan da sigara içiyordu.

-Arslan ne olduğunu anlatacak mısın?

Hızla akıp giden sokaklara baktım. Sonunda durduğumuzda evine gelmiştik. Hızla indi.Ben de onu takip ettim. Soğuk hava içime işledi. Buz tutmuştum.

Kapıyı hızla açtı ve odasına gitti. Yanına gittiğimde valize birkaç parça kıyafet koyuyordu.

- Arslan nereye?

Cevap vermedi ve çekmeceleri karıştırdı. Küçük bir kutuyu açtı ve biraz para aldı. Telefonunu aldı ve bir yeri aradı. Ben de o sırada valizini düzenledim.

Nereye gidiyordu böyle apar topar?

Elime geçen siyah bir kazağı aldım ve giydim. Arslan'ın konuşması dikkatimi çekti.

- Evet.Bir bilet lütfen.

Hemen yanına yaklaştım.

- İki.

Bana şaşkınlıkla bakıyordu.

- İki!

- Hayır, iki olsun.

-Evet.Tamam.Yetişiriz.

Telefonu kapattı ama daha ben ne olduğunu bir kez daha soramadan içeri gitti.

-Arslan?

İçeriden seslendi.

- Kendin için birkaç tişört al.

Dolabındaki tişörtlerden ikisini aldım.

Valizi kapattım ve içeri gittim.

- Arslan...

- Sonra.

Dedi ve eşyalarını kontrol etti.

- Hadi gidelim.

Dedi ve evden çıktık. Son sürat havaalanına gittik.Yolda hiç soru sormadım. Anlatmasını bekleyecektim.Ama çok endişeliydim. Onu bu hale getiren ne olabilirdi? Acaba Yıldız'a mı bir şey olmuştu? Ya da Uğur'a?

Hayır Deniz.Bu şekilde düşünme.

Derin bir nefes aldım ve dışarı çıktım. Arslan yanımda hızlı adımlarla yürüyordu.

Uçağa son anda yetişmiştik.

Uçak kalktıktan yirmi dakika sonra Arslan biraz olsun rahatlamış görünüyordu. Ona baktım. Bakışları önündeki koltukta sabitlenmişti.Elini tuttum.Benim farkıma vardı ve baktı. Elimi sıktı. Yüzünde buruk bir gülümseme oluştu. Ona yaklaştım ve yanağını öptüm. Kolunu açtı ve beni kendine çekti. Sıkıca sarıldı ve yüzünü bana döndürdü. Dudağını yanağımda hissedebiliyordum. Fısıltı ile onuştu.

-Yanımda olduğun için sağol.

- Elbette,olacağım.

Ben de ona sarıldım.