SONBAHAR ( Hazan'ım)

Beyaz Sayfa

Savaş ve Hazan zamanın nasıl geçtiğini anlamadı akşama kadar odadan Hazanı çıkarmamak için uğraşan Savaş artık bitkin düşmüştü. En sonunda aklına gelen fikirle Hazana film izlemeyi teklif etmiş ve güzel bir komedi filmi izlemiştiler. Savaş aklındaki tüm detayları sevgiye anlatmış ve Hazanın yanına çıkmıştı. Oda bitince de Savaşa haber vermiş kontrol etmesi için çağırmıştı. Oda tamamen bembeyaz Dı Savaş dolabındaki kıyafetlere göz gezdirmek için dolabın kapağını açtı açmaz olaydı siktir Sevgi öyle cömert kıyafetler seçmişti ki Savaş bile ağzını kapatmakta zorluk çekiyordu. Abisi Hazanı bu kıyafetlerin içinde görünce napıcaktı bakalım Sevgi makyaj malzemesinden tut ayakkabı çanta ve daha bir sürü şey almıştı Savaşın bile aklına gelmicek tüm detayları almıştı. Savaş Sevgi ye koca bir teşekkür borçluydu. Akşam olmuş ve Volkan gelmişti duş almak için odasına çıktı o sırada Savaş ve Hazan çoktan masaya oturmuştu ve Volkan ı beklemeye başlamıştılar. Volkan olanlardan habersiz odasında üstünü giyindi ve aşağıya indi. Tam masaya oturucaktı ki.

-İyi akşamlar abicim günün nasıldı?

-Sayende yorucu bir gündü ka.... Siktir lan

- Bişey mi dedin abicimm duyamadık da???

-Yoo....yok bişey

Volkan bunu beklemiyordu işte Hazan üstünde askılı göğüslerini ortaya çıkaran zümrüt yeşili desenli mini bir elbise giymişti aslında Savaş zorlamıştı giymesi için alışık değildi Hazan böyle şeylere, ona kimse bişey almamıştı bu zamana kadar. Volkan dişlerini sıkarak oturdu sofraya.... Tüm iştahı kaçmıştı kardeşi sayesinde bir de karşısındaki kız sayesinde Hazan çok değişmişti, çok güzel olmuştur saçları at kuyruğu şeklinde toplamış narin boynu açıkta kalmıştı. Bu da Volkan ı daha da sinirlendirmişti nedense. Savaş kazandığı zaferin tadını çıkarıyordu beklediği tepki haddinden fazla gelmişti abisi etkileniyor du işte Hazan dan.

-Hayırdır abi durgunsun aç değil misin.?

-Hayır iştahım kaçtı.

-Neden acabaaaaa!!!!

-Savaş ağzının ortasına bir gömerim şimdi senin... bir daha hiç konuşamazsın kes sesini lan...

-Ne bu sinir, bu öfke sen hayırdır kardeşim.. Bişey mi oldu yoksa sen hiç kekelemezdin hayırdır inşallah....

-Ağza bak ağza sus lan siktimin salağı....

Savaş ve Volkan Hazanın varlığını unutmuş didişmeye başlamışlardı ama Volkan İn gürlemesiyle Hazan bir anda oldu yerde sıçramış iki kardeşe dolu gözlerle bakıyordu..

-Hay sikim böyle işi....

-Hazan biz hep böyleyiz korkma alış buna sadece hasret gideriyoruz hani ayı yavrusunu severken öldürmüş ya o hesap. Buradaki ayı da abim oluyor yanlız dikkatini çekerim...

-Savaşşşşşş senin ben taa......

Savaş tam ağzını açıcakken Hazan dan kıkırdama sesleri gelmeye başladı ve iki kafa anında ona dönünce sustu. Ne dengesiz kardeşti bunlar anı anına uymuyordu ikisinin de. Hazan ın susmasıyla
sessizce yemeklerini yediler, üçüde yemekler yendikten sonra hep beraber oturma odasına geçtiler. Hazan yemek boyu Volkan ın ona bakmasıyla çekinerek de olsa birşeyler yemeyi başarabilmişti . Hem neden bu kadar bakıyordu ki anlam veremedi. O baktıkça içi eridi o gözlere bağlanmaya başlamıştı sanki Volkan yaptığını sonunda anlayıp önündeki yemekle ilgilenmeye başlamıştı. Savaş Hazanla yan yana oturdu Volkan ne kadar sinir olsada sesini çıkarmadı oda tam onların karşısına oturdu. Sevgi elinde tepsi içeri girdi ve çaylarını verdi Evde büyük bir sessizlik hakimdi. Bu sessizliği Savaşın çalan telefonu bozdu...