SONBAHAR ( Hazan'ım)

Bölüm 15

Hazan çatı katında Savaş'ın ın ona özel yaptırdığı odada koltuğuna uzanmış karşısındaki monitörlere bakıyordu. Her monitörde Volkan'ın farklı bir fotoğrafı vardı. İki sene olmuştu Volkan gideli. Unutabileceğini düşünmüştü Hazan ama olmadı. Hâlâ bu oda da onun fotoğraflarına bakıyor neler yaptığını izliyor ve hala belki onu tekrar görebilirim ümidiyle bekliyordu. Ona seslendiğini hayal ediyor, şarkı söylediğini, onsuz canının nasıl yandığını anlatmayı istiyordu. Sonra şarkı söylemeye başladı gözyaşları yine ondan izinsiz firar etti gözlerinden. Sonlara doğru kelimeler fısıltı gibi çıktı dudaklarından ve uykuya daldı.

Hazan sabah gözlerini ağrıyla açtı. Yine koltukta uyuya kalmıştı ve her yeri tutulmuştu. Yattığı yerden kalktı ve odadan çıktı duş alırsa anca kendine gelirdi.Volkan'ın odasının önünden geçerken bir an durdu ve derin bir nefes alma gereği hissetti. Onun odasının önünden geçerken hep kötü hissederdi kendini gözleri sulanırdı ama bu sefer başkaydı. Eli kapı koluna gitti ama hemen geri çekti. Yapmayacaktı kendisini tekrar ağlarken bulmak istemiyordu. Hızla aşağıya inip odasına geçti. Üzerini çıkarıp duşa girdi. Sıcak su iyi gelmişti vücudu gevşemişti. Fazla oyalanmadan duştan çıktı. Dolaptan kot şort ve kalın askılı bi tişört seçip giydi. Saçlarını kurutup dağınık bıraktı ve yukarı çıktı. Oturma odasına geçerken kapı çaldı. Hazan gidip kapıyı açtı gelen Özgür'dü.

- Günaydın yeşillim

- Günaydın maviş doktorum....

- Nerede diğerleri ?

- İçerdedirler herhalde ben görmedim daha.

İkisi birlikte oturma odasına geçtiler. Aşkın ve Savaş ellerinde gazete koltukta oturuyorlardı. Hazan hemen Savaş'ın yanına koşup yanağından öptü.

- Günaydın.

- Günaydın yeşillim....

Sonra da Aşkın'ın yanağından öptü.

- Günaydın Aşkım.... Naber?

Savaş sinirle Hazan'a döndü.

- Yeşilli sana kaç kere dicem şu dallamaya Aşkım deme diye.? Sonra kendini bir şey sanıyor....

- Ne oldu bebişim kıskandı mı beni. Aşk olsun ben seni aldatır mıyım?

Hazan yapmacık bir şaşırmayla elini ağzına götürdü.

- Öyle mi dedim ben? Yoo demedim... Savaaaşş..... Sanki bilmiyorsun benim ilk aşkım sensin. Sevgilim....

- Lan her seferinde kanıyorum buna. Lanet olsun....

Herkes gülmeye başladığında Hazan bahçeye çıktı. Tahmin ettiği gibi Kuzey bahçede onu bekliyordu. Hazan'ı fark edince kaşlarını çattı.

- Hazan canım bu şekilde çalışabileceğimizi sanmıyorum.....

- Yaa ama Kuzey....

- Yaa falan yok yeşillim hadi git değiştir üstünü.

Hazan inat etti çalışmayacaktı ayrıca bir yıl olmuştu.

- Bana ne hem bir yıl doldu. Yakalarsan belki çalışırız yakışıklı.....

Kuzey daha ne oldugunu anlamadan Hazan içeri kaçtı. Kuzey de peşinden içeri koştu Hazan'ın peşinden yukarı çıkacaktı ama Savaş durdudu.

- Yine mi kaçtı?

- Gördüğün gibi kardeşim....

- Tamam ben hallederim.

Savaş yukarı çıkarken herkes peşinden güluyordu. Yukarı çıktığında Hazan'ın hızla abisinin odasına girdiğini gördü. Koşup kapıya dayandı ama kitlemişti inşallah yine ağlamazdı. Kapıya vurup seslenmeye başladı.