Bad love [ON HOLD]

Part 12

Ik heb dit even nodig denk ik. Zo frisse lucht en de wind in je haren en gezicht. Dat ga ik vanaf nu vaker doen. Ik loop wat door. Mijn tranen zijn opgedroogd en mijn wangen voelen warm door het huilen. Ik weet niet waarom Luca dit heeft gedaan maar ik wil het weten. Weet je ik ga gewoon naar zijn huis. Ik loop heel een eind lang. Ver is het zeker. Maar wanner je een vastberaden vrouw ziet doet ze alles wat ze anders nooit gedaan zou hebben. Luca hoe kon je! Waarom heb je zelfs geen sms gestuurd! Waarom...  Wanneer ik eindelijk voor zijn huis sta, is het al donker. Het licht van zijn kamer staat aan. Is zijn kamer veel interesanter dan mij? Ik slik mijn tranen weg. Neen. Ik ga geen enkel zwakte tonen. Ik ga geruisloos naar binnen. Hoe? Met zijn sleutel die altijd onder de mat ligt. Naha. Neen ik had gewoon een kopie van zijn sleutel gemaakt. Als je van een persoon houd doe je de raarste dingen. Ik ga de trappen op. Ik hoor een paar geluidjes. Ik raak de deursnop aan. Zou ik echt zijn kamer zomaar binnen treden? Ik denk niet meer na en ik duw de deur open. Wagewijd gaat hij open. Daar... opde bed van Luca.... zie ik Charlotte en Luca. Ze draaien zich om. "Ever..."zegt Luca met opengespreide ogen.

"Neen...nee...nee....neeeeee. NEEEEENNN!!!!" Gil ik.

"Ever het is niet.." probeert Luca te zeggen maar ik onderbreek hem.

"Neen Luca het is wel wat het LIJKT!!! Je hebt me bedrogen. Maar oke als jij dat doet is het hier op deze plaats, in deze situatie gedaan. Over. Finito. Praat nooit meer tegen me en kijk me nooit meer aan. Als je me probeert aan te spreken zal ik een aanklacht doen bij de politie." En met dat draai ik me om en ga het huis uit. Na dat ik buiten ben kan ik de tranen niet meer inhouden. HOE KON HIJ ME DIT AANDOEN!!?!?! EN DAN NOG MET DIE SLET!!!! Ik huil. Ik huil. Ik laat alles er uit tot ik er zeker van ben dat ik geen enkel vocht meer heb. Ik weet dat dat niet kan en jah ik let op in de les. Misschien ben ik nog altijd wel slim en is een badgirl zijn gewoon een uitvlucht. Ik weet nog percies waarom ik een badgirl werd. Johan. Hij. En nu ben ik gebroken. Er is niets meet te zien aan dat badgirl ik ik nog een paar uur geleden was.

Als ik thuis ben ga ik zonder iets te doen direct naar bed, daar huil ik ook nog een beetje. Ik huil mezelf in slaap.

"Evie! Evie! Word nou eens wakker!" Ik open mijn ogen en zie Jolien daar staan. Ze kijkt me bezorgd aan.

"Wat is er met je gebeurt?" Vraagt ze met een geschrokken uitdrukking. Ik denk dat ze het over mijn ogen heeft. Die waarschijnlijk zijn opgezwollen en rood zien.

"Ik ga niet naar school Jolien." Zeg ik terwijl ik terug mijn ogen sluit. Ze gaat naast me zitten, bukt over me heen en geeft me een berenknuffel. Ken je dat gevoel dat wanneer je je beste vriendin knuffelt je je een stuk beter voelt? Ewel dat voel ik nu. Ik ga uiteindelijk terug zitten en begin opnieuw te huilen. 'Huil maar meisie, gooi het er uit."zegt ze en ze geeft me weer een knuffel. Zo zit ik nog een paar minuten te huilen en zij knuffelt me nog.

"Jolien..."Snik ik." Luca... hij...hij..heeft me... bedrogen....met....met....charlotte..." ik begin nog meer te huilen.

"Die klootzak, oen, domkop. Sssttt maar het komt goed. Kleed je aan en ga naar school laat Charlotte zien dat ze het niet waard is op voor te huilen. Kom op uit bed." Ze trekt me letterlijk uit ben en sleurt me mee naar mijn badkamer.

"Ga douchen." Beveelt ze me en sluit de deur. Ik respecteer en ga onder de douche staan.

Als ik uit de badkamer kom kijkt ze me vrolijk aan. Ik zucht.

"Blij?" Vraag ik. "Heel blij!"zegt ze als ze huppelend naar me toe komt.

"Hier trek deze aan."zegt ze en ze smijt een paar kleren naar me toe. Ik kijk naar de jeans en trui met gaten er in. Ik ga nog even naar mijn kast en haal er een zwart topje uit voor onder de trui.

"Jeeeeej!" Gilt Jolien hyperactief. Ik glimlach even maar het is snel terug voorbij, als mijn smstoontje gaat af. Ik loop naar mijn nachtkastje en kijk van wie het sms was. Luca. Jolien ziet mijn uitdrukking en komt naar me toe.

"Wat moet ik doen Jolien?"  Vraag ik met een piepstem. Ik slik mijn tranen weg. Niet weer. Ik ben sterk probeer ik me wijs te maken.

"Niets, je gaat hem negeren. Niet op antwoorden zet het uit je gaat heel de dag met mij zijn en we gaan na school gaan shoppen." Ze geeft me een klopje en ik knuffel haar.

"Bedankt voor alles." Zeg ik stil.

"Ik ben er altijd voor goede dagen en slechte zoals deze."

Op school verloopt alles goed. Charlotte negeer ik totaan en de leerkrachten stellen niet t veel vragen in de les. Ik denk dat ze een soort van gaven hebben om de leerlingen hun emoties te zien. Ik loop daar de gangen alsof er niets is gebeurt. Ik loop met een nep glimlach. Maar echt van binnen brand het. Het doet pijn als ik naar Charlotte kijk, allez van gisteren flashd dan voorbij en ik krimp in een. Maar dan helpt Jolien me. Johan en zijn vrienden lopen de hele school te kloten. Johan moet waarschijnlijk gehoord hebben over dat van Charlotte en Luca. Denk ik.

Ik loop naar na het laatste uur naar mijn kastje. Ik kan het niet maar volhouden al die emoties die ik heb opgestapeld van heel de dag. Ik moet naar huis. Alles gebeurt op een paar seconden tijd. Ik open mijn kastje en...

------------

ja ja, ik weet het. Het is kort maar ik wou gewoon wat schrijven.

follow

like {star}

add

love you guys!

peace out!

♡♥♡♥