Bad love [ON HOLD]

Part 20

Pov. Johan

Ik kom aan bij het adres en stap zo vlug mogelijk uit, het iz al best donker. Snel betaal ik. Dan ga ik voor de deur staan om aan te bellen. Wacht Johan welke nummer was het? Shit! Ik zoek naar de kaart. Neen! Friecky dodlle ik heb het niet terug gevraagd van de chauffer. Ok Johan denk. Wat was het nummer. 54.... neen 46.... neen....45...JA!! Snel bel ik aan. De deur gaat na een miliseconde open. Ik loop gehaast de trappen op.

"Ever! Ben jij het!?"vraagt een jongen. Automatisch versnel ik mijn stappen. Ik sta nu voor de jongen.

"Wie ben jij?"vraagt hij fronsend.

"Waar is Ever?"vraag ik koud. Want ik wil niet weten waarom hij Ever kent.

"Gast Ever is er niet. Ze komt nog, ze was op school."zegt hij, "en waarom trouwens heb jij Ever nodig? Wie ben jij?"

"Johan. Ik ben een vriend van haar."zeg ik. Voor hij nog iets kan vragen nodig ik mezelf naar binnen. Hij kijkt me eerst boos aan maar als hij ziet dat ik ook boos kan kijken, kijkt hij gewoon vooruit. Ik ga naar de woonkamer en ga dan zitten in de zetel.

Ik wil het waarschijnlijk niet weten maar ik kan ook niet zonder het te vragen.

"I..."voor ik mijn zin zelfs al kan uitspreken, haalt hij zijn gsm uit en belt iemand op. De persoon die hij belt neemt snel op want...

" Heey Evie, waar ben je?"vraagt hij. Evie! Ik wil de gsm zo graag uit zijn handen rukken! Wacht! Waarom is hij zo close met haar! Dat maakt me verschrikkelijk pissig. Zou ik hem in de gezicht meppen of zou ik beginnen met de maag? 

Johan! Chill gast! Als je te vroeg handelt kan je misschien nooit meer een kans maken bij Evie. Zou ik zeggen dat hij moet zeggen dat ze snel is want jah het is bijna

" Wees snel want het is al bijna donker. Het is hier Amerika. Alles kan je overkomen." hij leest mijn gedachten! Ever zegt iets boos terug. O.o ik zou zo graag haar stem willen horen, haar gezicht zien en haar strelen!

" Sorry! Ik wil alleen dat je niets overkomt!"verontschuldigt hij zich. Ik luister eigelijk stiekem mee, zonder dat de jongen het door heeft. Maar ik word alert als ik niets meer hoor aan de andere kant van de lijn.

De jongen kijkt bezorgd op naar me. "Evie?"vraagt hij.

Dan plots hoor ik Ever schreeuwen.

"Evie! Wat is dat?!"schreeuwt de jongen. Maar hij krijgt aleen maar zoiets als "geeeggrrrgeg"te horen. Ik denk niet na bij wat ik doe en sta snel op.

"Waar ga je heen Johan!?"roept de jongen van wie ik de naam nog steeds niet weet.

"Bel de politie! Ik ga op zoek!"roep ik van over mijn schouder en open de deur. Ik ga zo snle als ik kan de trappen af. Het enige waar ik nu aan denk is Evie veilig in mijn armen hebben. Ik storm de straat op en begin te lopen. Ik weet niet naar waar maar ik begin te lopen. In de hoop haar te vinden.

Ik loop nog steeds en ik denk dat ik nu al een paar straten of 10 heb achtergelaten. Evie... ik moet en ga je vinden.  Mijn hoofd schiet naar rechts en links. Ik denk dat ik iets heb gehoord. Ik draai me om naar rechts. Het komt van daar.

Ik loop mega snel naar het plaats waar de geluid vandaan komt. Ik zou eens kunnen meedoen aan een maraton. Ik steek de straat over en nu hoor ik het beter.

"Laat me gaan! Ik ben geen hoer!"gilt.. EVIE!

Ik geraak uit mijn trance als ik Evie hoor schreeuwen. Ik ren naar haar stem toe. Ik sta een meter of fijv van haar en de man verwijderd als ik de man haar naar hem toe trekken. Maar als ze niet meewerkt zie ik hem zijn hand op heffen en haar een mep verkopen. Mijn ogen worden groot.

"Laat haar gaan!"en da  spring ik op de man af. Hij wou zich net omdraaien maar ik mep hem in de gezicht. Als hij op de grond ligt haal ik hem weg bij Evie. O Evie ligt daar met de tranen in haar ogen. Dat zorgt er voor dat ik woedender word. Ik draai me om naar de man en hij komt op mij af. Hij slaat me op mijn neus. Ik zet een paar stappen naar achter. Ik voel de bloed al komen. Ik wrijf over mijn neus en grijp de man zijn hand vast. Hij wou me net meppen in mijn maag. Ik sla zijn pols om. Hij kreunt.

"Wat is er he pussy! Kan je niet tegen iemand van je eigen geslacht?"Ik grinnik. Ik kijk weer even naar Ever en dan draai ik me terug om naar de man.

"Ik ga er voor zorgen dat je nooit meer een meisje iets kan aandoen!" Dan schop ik met al mijn kracht in zijn ballen. Ik laat zijn pols los en hij valt kreunend en vloekend in een hoopje op de grond. Ik haal mijn gsm uit en bel de politie.

Ik knliel, na het opgeven van de adres, neer bij Evie. Ze kijkt me aan met ogen vol tranen. Ik trek haar in een knuffel en ze begint te snikken.

"Sshhhh het is voorbij. Die klootzak kan geen enlek meisje meer iets aandoen."

Zo zitten we een paar minuten. Dan sta ik op met haar in mijn armen.

"W-waar is Chris?"vraagt ze nog steeds snikkend.

"Wie is... oh hij bedoel je hij ging de politie bellen ik denk dat ze er binnen een paar minuten zijn."zeg ik haar rug strelend. Dan horen we de sirenes.

Als de politie aut's stoppen, zie ik 1 deur heel snel opengaan. Ah Chris. Hij stormt op ons af.

"Evie, Evie ben je oké?!"roept hij. Ever knikt maar dan beseft ze dat ze in mijn armen is en dat hij haar niet kan zien.

"Kom hier Evie."zegt Chris met zijn armen open. Als Ever haar van me bevrijd gaat ze naar Chris toe. Ik voel een steek van jaloezie. Mijn Evie! Ik zou het liefst Ever van hem afrukken en haar platknuffelen maar ik weet als ik dat doe dat ze me gaat haten voor de rest van mijn leven.

Als er een agent naar ons toe wandelt laat Ever Chris los. Ik werp Chris een boze blik en kijk dan naar de agent.

"Juffrouw kunnen we u vragen om een paar vragen te beantwoorden?"vraagt de agent.

"Ne... "ja..." Ever kijkt me geïriteerd aan. Ik kijk haar koppig aan. "Ze is moe en in shock."

"Ik wil graag een paar vragen beantwoorden agent."zegt Ever mij totaal negerend. Grrr! De agent knikt, hij draait zich om en begint naar de politie auto te stappen en Ever volgt hem. Chris werpt haar een geamuzeerde blik en knipoogt. Het kan me niet schelen dat er agentenstaan maar ik ga Chris zijn neus er af slaan, als hij zo verder doet.

Ik sta nu  naar Ever te kijken die met Chris staat te praten. Chris kijkt mijn kant op en slaat grijnzend zijn arm om Evie heen. Zij kijkt hem lachend aan en knuffeld hem. Is hij haar vriendje ofzo? Ze.. was toch...misschien maakte ik een kans? En nu heeft ze gewoon een  nieuwe vriendje en een beter leven? Het kwetst me ecbt haar zo te zien lachen om hem. Ik kan het niet meer aan en kijk de andere kant op.

---------------

Hey lieve lezers! hoe gaat het met jullie?

Ik ben ziek :(

maar ik had wel tijd om verder te schrijven.

Willen jullie misschien...

Liken en de likes van het boek naar 100 brengen ?

en misschien ook reageren?

en oh ik heb goed nieuws! ik heb mijn 60ste volger vandaag gekregen! jeeej!

Volg en ik volg back!

lovies xxx

☆★☆★

♡♥♡♥