Yavaşça perdeyi açıp karşı balkonda sokak lambasının ışığıyla aydınlanan ona baktım. Eskitme bir sandalyeye oturmuş,sol elini balkon demirine yaslamış diğer elindeki sigarasını dudaklarına doğru götürüyordu. Yelkovan akrebin üstünde durduğunda saat...
Bölüm Şarkıları Cem Adrian:Mutlu Yıllar Pera:Sensiz Olmaz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Perdeyi yavaşça açıp balkonundaki eskitme sandalyesine oturmuş ona baktım. Duştan çıktığım için saçlarım henüz kuramamıştı. Bu gece dönmüşlerdi ve döner dönmez balkonuna çıkmış sigarasını içiyordu. Üç gün önce gece attığı mesajları sanki bilimadamları yeni bir teori ortaya atmışta anlamamışım gibi defalarca okudum. Ondan gelen ufacık bir şey bile yetiyordu. Ben mal, mülk, para,yiyecekle yetinmeyi değil de sevgi ile bir bakış bir gülüş ile yetinmeyi ondan öğrenmiştim.
Sevgimi görmemesi kalbimin içindeki denizi köpürtüyor,gemileri ordan oraya savuruyordu. Gemiler. Her biri bendim. Savruluyor,yalpalanıyordum. Tam dibe batacağım anda onun bana bir lafını bir gülüşünü görüyor batmamak için direniyordum. Ben onun bir bakışı iki çift lafıyla hayata tutunuyordum.
Sol elini balkon demirine yaslamış diğer elindeki sigarasını dudaklarına doğru götürüyordu. Yelkovan akrebin üstünde durduğunda saat gece yarısını bulmuştu. 22 Nisan takvimde boy gösterdiğinde beşinci yılımızı kendi çapımda,kendi içimde kutladım. Bugün onu ilk gördüğüm gündü. Bugün sevgimin tohumlarının atıldığı ilk an. Sigara dumanını başını havaya kaldırarak dudaklarından dışarı bıraktı ve duman gökyüzüne doğru yol aldı. İlk gördüğüm an kalbim nasıl öyle atıyorsa şimdi de öyle atıyordu. Kalbimin dili ona bir çok şey söylüyordu ama o duymuyordu."Mutlu yıllar"diye mırıldandım. Kendi doğum günümden çok bugünü seviyordum. Beş yıl olmuştu tam. O beş yıldır kalbime haberi olmadan hükmediyor,yer geliyor kahrediyor yeri geliyor yeryüzünün en mutlu insanı yapıyordu. Ben onun dudaklarından dökülen küçücük bir sözle yetinmeyi öğrenmiş bir kızdım.
Heves olmayacak kadar güçlüydü sevgim. Çoktu.
On yedi yaşımdayken bir filmde görmüşüm. Birden fazla kişiyi sevebilir insan diyordu. Ama aşkı yalnızca bir kişide tadabilir bir kişiyle yaşayabilirdi. Ben aşkımdan emindim.
Ondaki o eksiklik hissini gidermek için balkonun kapısını açtım. Kapı açılır açılmaz dikkatini buraya verdi. Kapıyı kapatıp demirliklere ellerimi koydum. Daha bir özgüvenli hissediyordum kendimi.
Ağır ağır başını salladı. "Hoşbuldum"dedi ve masanın üzerinde duran sigara paketinden bir dal sigara alıp bana göstererek sigarayı yaktı. Dudaklarına sigarasını yerleştirmeden hemen önce konuştu "Senin için"dedi.
Benim için sigara mı yakıyordu ?
"Benim için kendini mi zehirliyorsun ?" dedim.
Boğuk bir gülümseme sunarken bana gökyüzüne doğru yol alan dumana baktım. İçimden sürekli tekrar ediyordum. Benim için.
