Camelot

hfst 5

Hoi!

Zo zo zo super sorry dat ik niet heb geupload zaterdag, maar ik heb het erg druk.  Onder andere  met school, maar ook met mijn nieuwe verhaal. Het heet "Boulevard of Broken Dreams" en het is het waard om te lezen.

Maar hier een nieuw hoofdstuk!

groetjes!!!

Lotte (jep, sinds kort eigen naam!)

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

"Nou moet je me even wat uitleggen," zegt Merlin. Hij en Marlina zitten op de keien van het grote plein. De kar ligt nog steeds een eindje verder op, op zijn kant, en blijft daar waarschijnlijk ook liggen tot de ochtend.

"Waarom kwam je naar Camelot?" Marlina zucht en kijkt omhoog, naar de sterren. "Ik wist niet dat dit Camelot was. Ik ging gewoon weg van huis, nadat moeder me had weggestuurd." Ze sluit haar ogen en denkt terug aan hun kleine huisje.

"Waarom stuurde ze je weg?" vraagt Merlin verbaasd. Hij weet dat Nora alles op zou geven voor haar dochter. "We kwamen er samen achter," zegt Marlina.

Merlin slaat een arm om haar heen en ze leunt tegen hem aan. Het voelt fijn, alsof het kuiltje tussen zijn hoofd en schouder speciaal voor haar hoofd gemaakt is. "Maar sinds wanneer weet je dat...," zegt Merlin.

"Ongeveer een week voordat ik hier aankwam." Merlin knikt. "En hoe?" vraagt hij. Marlina kijkt hem aan en strijkt zijn zwarte haar uit zijn gezicht. "Wil je dat echt weten?" vraagt ze. Ze wil het helemaal niet vertellen. Maar Merlin knikt en Marlina zucht.

"Ik was met moeder in het bos. We kwamen terug van het hout kappen en we hadden de kar vol geladen. Opeens sprongen er mannen uit de bosjes die ons overvielen. Toen ze erachter kwamen dat we geen geld hadden sloegen ze moeder in elkaar. Ik werd toen laaiend en schreeuwde. De mannen die mij vast hadden naar achteren werden gegooid en de andere twee renden geschrokken weg. Moeder en ik zijn snel naar huis gerend en sindsdien weet ik het."

Merlin strijkt over haar arm en Marlina gaat weer met haar hoofd op zijn schouder liggen. Tranen lekken uit haar ogen.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Het zonlicht wekt haar op uit haar slaap. Marlina kijkt om zich heen en ziet het plein. Naast haar ligt Merlin te slapen. Ze glimlacht en aait zijn haar. Hij is zo schattig als hij slaapt.

"Hmmm." Merlin kreunt een beetje en Marlina trekt haar hand weg. "Goedemorgen," zegt ze zachtjes. Ze kan het niet laten en aait hem nog een keer over zijn haar.

Langzaam komt Merlin overeind. Verbaasd kijkt hij om zich heen. “Waar zijn we?” Marlina grinnikt. “Ik  denk dat we op het plein in slaap zijn gevallen.”

Merlin grijpt naar zijn hoofd. “Zo voelt het wel, ja. hoe laat is het?” Marlina haalt haar schouders op en zoekt naar de zon. Ze heeft vroeger geleerd de tijd af te lezen van de zon, en nu kan ze zelfs de minuten zien bij elk weer.

“Ongeveer half acht, hoezo?” Merlin springt op, en rent weg, het kasteel in. “Moet gaan! Zie je zo!” Marlina grinnikt en staat op.

Ze kijkt rond en slentert een beetje door de straten. Af en toe groet ze iemand, totdat ze tegen iemand opbotst. Een grote mand valt uit de handen van het meisje, en de kleren die erin zaten liggen verspreid over de grond.

 “Oh, sorry,” roept Marlina, en ze duikt meteen naar de grond om de kleren weer op te rapen. “Het spijt me echt, ik keek niet goed uit, en…” Ze ziet een bruine hand ook de kleren pakken. “Het geeft niet, ze waren toch al vies.” Marlina kijkt op en kijkt in de bruine ogen van het meisje.

Beide glimlachen ze. Marlina steekt een had uit. “Marlina.” Het meisje pakt vriendelijk haar hand en schudt hem. “Ik ben Gwen. Ben je hier net aangekomen?” vraagt ze. Marlina glimlacht als een boer met kiespijn. “Valt het zo op?”

Gwen lacht. “Nee, hoor, maar ik had je hier nog nooit eerder gezien.” Marlina lacht ook. “Ik ben eergisteren aangekomen.” Gwen knikt. “Waar woon je dan? Heb je een eigen huisje of heb je een kamer gehuurd in de herberg?”

Marlina schudt haar hoofd. “Nee, ik slaap bij Gaius en Merlin.” Gwen kijkt haar verbaasd aan. “Hoe ken je hen? ” vraagt ze. “Zover ik weet heeft Gaius geen familie, en Merlin niemand behalve zijn moeder.”

Marlina schudt haar hoofd. “Ik ben een oude vriendin van Merlin. Onze moeders waren goed bevriend.” Ze kijkt naar haar voeten als ze aan haar moeder denkt. Het voelt nog steeds niet goed dat ze haar verlaten heeft.

Gwen ziet dat Marlina het niet makkelijk heeft en strijkt over haar arm. “Sorry, dat had ik niet moeten vragen.” Marlina veegt de tranen weg die in haar ogen zaten en glimlacht.

“Maakt niet uit hoor. Zal ik je helpen met die kleren?” zegt ze, en ze wijst naar Gwen’s mand. “Als je wilt,” zegt ze.

Gezellig kletsend lopen de twee meiden terug naar het binnenplein. Marlina komt veel over Gwen te weten, en andersom. Opeens komt er een andere vrouw naar buiten gelopen. Ze ziet Gwen en loopt glimlachend op haar af.

“Hallo Gwen,” zegt ze. “Milady,” antwoord Gwen, en ze maakt een kleine buiging. Marlina weet niet wat ze moet doen, en maakt er ook een maar ze blijft met gebogen hoofd staan.

“En wie is dit?” Gwen kijkt op. “Dat is Marlina, een vriendin van Merlin,” zegt ze. Marlina kijkt op en maakt nog een buiging. “Prettig U te ontmoeten,” zegt ze. “Dat hoeft helemaal niet,” zegt het andere meisje lachend. “Kom, laat me mezelf voorstellen. Ik ben Morgana.”

Marlina glimlacht. Hoewel Morgana erg aardig tegen haar doet, en ze haar ook wel mag, heeft ze het gevoel dat ze niet helemaal is zoals ze zich voordoet. Er is iets met haar, maar ze weet niet wat. En dat frustreert haar.

“Marlina?” Ze schrikt op uit haar gedachten. “Wat zei je?” vraagt ze aan  Gwen en Morgana. Morgana lacht. “Ik vroeg of je hier lang blijft.” Marlina haalt haar schouders op. “Ik weet het nog niet. Wanneer ik weg wil, ga ik denk ik.”

“Zoek je dan nog een baantje?” vraagt Morgana. Marlina kijkt haar verbaasd aan. “Als dienstmeisje?” vraagt Morgana. “Dan krijgt Gwen ook wat meer rust.” Gwen kijkt verbaasd. Rust krijgt ze genoeg hoor.

“Als u erop staat,” zegt Marlina, “Graag.” Morgana glimlacht. “Kom om vijf uur vanmiddag naar de deur van de troonzaal. Gwen zal je hem wel wijzen.” Marlina knikt, en Morgana loopt weg naar haar paard.

“Dat was raar,” zegt Marlina. Gwen lacht. “Zeg dat wel.” Lachend lopen de meiden naar binnen.

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~**~*~*~*~*~*~*~*~*

En dat was het dan weer! Volgende week weer een deel.

Ik heb ook het uiterlijk van Marlina een beetje aangepast. Morgana staat nu op de cover. Ik dacht dat  Natalie Portman wat geschikter zou zijn voor Marlina. Als je het er niet mee eens bent, stuur me een berichtje!

Lotte