Camelot

hfst. 6

Hey allemaal!

Sorry dat ik zo lang nies heb gepost, maar daar komt verandering in! Ik ga nu non stop klad versies maken en als het zover is, upload ik die ;-)

Thank you Darren Shan for the great idea! Maar vanaf nu gaan we weer lekker verder. Hoe is het met Marlina? En wat gaat er gebeuren?

Ik zal nu stoppen met lullen en gewoon aan het verhaal beginnen.

En ff tussendoor: ik schrijf nu vanuit de ik persoon. Boven elk deel staat van wie.

vb: Marlina’s POV (Point Of View)

*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

Marlina’s POV

“Daar zijn jullie eindelijk!” Morgana staat al bij de deur op hen te wachten. Gwen en ik komen hijgend aanhollen. “Sorry,” zeg ik hijgend. “Moest nog wat doen bij Gaius.”

Morgana knikt. “Hijg maar even uit. Je zal geen goede indruk maken op Uther als je staat te hijgen als een paard.”

Ik schrik me half dood. Uther? De man die dood wil hebben? “Marlina? Wat is er? Je ziet helemaal wit?” Gwen legt bezorgd een arm op mijn schouder. Ook Morgana kijkt bezorgd. Ik schud mijn hoofd en glimlach zwakjes.

“Het is niks,” lieg ik, “Gewoon de spanning.” Gelukkig trappen Morgana en Gwen erin. Ik sta the trillen van de spanning. Uther mag niks te weten komen. Hopelijk kan ik mijn krachten in bedwang houden, hoewel ik niet zou weten hoe.

“Klaar?” vraagt Morgana. Ik knik en Morgana opent de deuren. Vanaf dat moment gaat alles traag.

“Morgana!” roept Uther verrast. Morgana glimlacht hartelijk en loopt naar hem toe. Ze maakt een kleine buiging. Gwen gebaart dat ik met haar mee moet lopen en als wij voor Uther staan, maken wij ook een buiging.

“Is er iets, Morgana?” vraagt Uther. Morgana glimacht een beetje. Vreemd genoeg moet ik er haast van overgeven. “Eigenlijk wel,” zegt Morgana, en Uther’s gezicht betrekt. “Wat is er dan? Hopelijk niets ernstigs.”

“Nee, nee,” zegt Morgana. “Nee, ik kwam dit meisje tegen,” ze gebaart naar mij en ik maak nog een buiging, “en ze had een baan nodig. Ik dacht dat ze Guinevere wel kon helpen.” Uther staat op en kijkt me onderzoekend aan. Ik moet moeite doen om niet in elkaar te zakken of in huilen uit te barsten.

Gelukkig houdt hij op met staren en kijkt hij me recht aan. “Wat is je naam?” vraagt hij. “Marlina, mijn heer.” Ik kijk naar de grond waardoor het lijkt of ik onderdanig ben, maar eigenlijk kijk ik omlaag omdat ik bang ben voor de man voor me.

“Waar kom je vandaan?” vraagt hij. Ik slik. “Uit Eowyn, mijn heer.” Uther draait zich om en ik adem opgelucht uit. De hele tijd dat hij tegen me praatte had ik mijn adem ingehouden. “Morgana,” zegt Uther, “Het spijt me, maar de mensen daar zijn rebellen. Een van hen in mijn paleis zou te riskant zijn. Het spijt me, maar ik kan dit niet toestaan.”

Morgana knikt en loopt weg. Gwen en ik lopen achter haar aan. Als we buiten zijn brandt Morgana los. “Hoe kan hij!? Als ik je vertrouw, waarom ij dan niet?” “Rustig, vrouwe,” sust Gwen. Langzaam aan kalmeert Morgana. “Het is gewoon zo oneerlijk,” zegt ze.

Ik glimlach naar haar. “Het maakt niet uit. Ik werk en slaap ook al bij Gaius. Daar kan ik ook blijven werken. En anders trek ik weer verder.”

Morgana knikt en loopt weg. “Ik blijf wel bij haar,” zegt Gwen, en ze loopt achter Morgana aan. Ik zucht en draai me om. Ik denk weer aan mijn droom die ik laatst had, met die draak.

Ik loop en loop, en voor ik het weet loop ik de grote poort naar buiten. Ik zie geen hand voor ogen, maar ik bots nergens tegen aan. Ik wil terug, maar dat gaat niet. Het lijkt wel of ik in trance ben, alsof ik betoverd ben. Langzaam loop ik door, terwijl ik nadenk over een manier om weg te vluchten.

De druk, of bezwering, houdt op als ik in een open plek sta. Ik kijk om me heen en zie de bossen om me heen. Voor me staat een gouden draak. Hij heeft een brede grijns op zijn gezicht, die gemeen zou kunnen zijn als zijn ogen niet zo vertederd zouden staan.

“Eindelijk,” zegt hij, “Eindelijk zie ik mijn dochtertje.” Ik ben verbaasd. Hallo, wie zou dat niet zijn?! je hebt een draak als vader! Maar, hij zou kunnen liegen. “Dat kan niet,” zeg ik. Ik klink gelukkig een stuk zelfverzekerder dan ik ben. Mijn knieën knikken als een bezetene! “Mijn vader kan geen draak zijn!”

De draak lacht hard. “Ooit gehoord van een liegende draak? Alsjeblieft zeg,” hij schudt zijn grote hoofd. “Nora heeft je vast wel iets geleerd over draken.” Hoe kent hij mijn moeders naam? En hij heeft gelijk, ik heb nooit gehoord van een liegende draak. In feite, heeft moeder mij altijd verteld dat draken niet kunnen liegen!

“Als je de waarheid spreekt,” zeg ik, “Waarom ben ik dan geen draak?” “Wie zegt dat je dat niet bent?” vraagt de draak? Daar moet ik even over denken. Het kan in feite niet, ik ben gewoon menselijk. Maar mijn ogen zijn topaas - net als de ogen van de draak, maar dat doet er niet toe - en mijn huid is veel donkerder dan de donkerste mensen in mijn dorp.

“Kom eens hier,” zegt de draak. Ik loop dichter naar hem toe. Hij buigt zijn hoofd. “Ik ga zorgen dat je weet wat nodig is om mij te geloven.” Hij ademt over me heen. Het is zo’n fijn gevoel, dat ik mijn ogen sluit.

Alles wat hij weet wordt mijn hoofd binnengepompt. Ik zie flarden geschiedenis, maar ook delen van de toekomst voorbij komen. Ik zie hem met mijn moeder, ik zie hem met Uther die hem gevangen neemt, en ik zie hem met Merlin, hier buiten.

Als hij klaar is open ik mijn ogen weer. Nu weet ik het zeker. Deze draak, Kilgara, is mijn vader, en ik ben, net als hij, een draak.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*

En dat was het alweer!

Zadel ik jullie lekker op met een cliffhanger. Hopelijk was het wel de moeite waard.

De kladversies lopen lekker en ik hoop dat ik aan het eind van de week al klaar ben met de hoofdstukken 7 en 8 te maken (de kladversies hè gheghe)

Vergeet niet het verhaal te laten lezen aan anderen. Hoeft niet, mag wel.

Vanochtend keek ik en ik zag dat het verhaal al 199 keer gelezen is. dit maakt mijn schrijvershart zeer gelukkig  :’). Als boulevard of broken dreams nou ook zo gelezen zou worden……

Just kidding, kennen jullie nou wel van me (hoop ik)……

Aan het eind van de week weer een hoofdstuk! Ik heb gelukkig de hele vrijdag om te schrijven, en donderdag is er ook nog!

Groetjes!!!

Lotte